Mga Seremonyas nga Gidugang sa Ulahi. Ang usa ka kostumbre nga sa ulahi gibuhat, lagmit nga gihisgotan diha sa Kristohanon Gregong Kasulatan (Ju 7:​37, 38) apan wala diha sa Hebreohanong Kasulatan, mao ang pagkalos ug tubig gikan sa Linaw sa Siloam ug pagbubo niini, lakip sa bino, sa ibabaw sa halaran panahon sa paghalad sa buntag. Sumala sa kadaghanang mga eskolar, kini himoon sulod sa pito ka adlaw sa pista apan dili sa ikawalong adlaw. Ang saserdote moadto sa Linaw sa Siloam nga magdala ug usa ka bulawan nga pitsil (gawas sa unang adlaw sa pista, nga usa ka igpapahulay, sa dihang kuhaon ang tubig gikan sa usa ka bulawan nga sudlanan sa templo, diin kini gisudlan ug tubig gikan sa Siloam sa miaging adlaw). Iyang tinoon nga siya makabalik gikan sa Siloam dala ang tubig sa dihang ang mga saserdote sa templo andam na sa pagpahimutang sa hiniwa nga mga bahin sa halad diha sa halaran. Ang iyang pagsulod ngadto sa Sawang sa mga Saserdote agi sa Ganghaan sa Tubig sa templo ipahibalo pinaagig tulo ka pagbudyong sa mga trompeta sa mga saserdote. Unya ang tubig ibubo nganha sa usa ka dulang ug kini moagos paingon sa tiilan sa halaran, sa samang panahon nga ang bino ibubo sa usa ka dulang. Dayon ang musika sa templo moduyog sa pag-awit sa Hallel (Salmo 113-118), nga sa maong panahon ang mga magsisimba magwarawara sa ilang mga sanga sa palma paatubang sa halaran. Kini nga seremonyas mahimong magpahinumdom sa malipayong mga nagasaulog bahin sa matagnaong mga pulong ni Isaias: “Uban sa kasadya kamo magkalos ug tubig gikan sa mga tubod sa kaluwasan.”​—Isa 12:3.

Lagmit gipunting ni Jesus ang espirituwal nga kahulogan sa Pista sa mga Balongbalong ug tingali sa seremonyas maylabot sa tubig sa Siloam sa dihang “sa kataposang adlaw, ang dakong adlaw sa pista, si Jesus nagtindog ug siya misinggit, nga nag-ingon: ‘Kon adunay giuhaw, paaria siya kanako ug paimna. Siya nga nagbutang ug pagtuo kanako, sama sa giingon sa Kasulatan, “Gikan sa iyang kinasulorang bahin modagayday ang mga sapa sa buhing tubig.”’” (Ju 7:​37, 38) Dugang pa, mahimong iyang gipunting ang pagpadan-ag sa Jerusalem pinaagi sa pagpasiga sa mga lampara ug mga sulo diha sa dapit sa templo sa panahon niini nga pista sa dihang siya miingon sa mga Hudiyo wala madugay human niana: “Ako mao ang kahayag sa kalibotan. Siya nga magasunod kanako dili gayod magalakaw sa kangitngit, apan makabaton sa kahayag sa kinabuhi.” (Ju 8:12) Wala madugay human sa iyang pagpakigsulti sa mga Hudiyo, mahimong gilangkit ni Jesus ang Siloam ngadto niini nga pista ug sa mga suga niini sa dihang iyang nahibalag ang usa ka tawo nga natawong buta. Human isulti ngadto sa iyang mga tinun-an nga, “Ako ang kahayag sa kalibotan,” siya miluwa sa yuta ug nagmasa ug lapok pinaagi sa iyang laway, ug nagbutang niini nga lapok sa mga mata sa tawo ug miingon kaniya: “Lakaw, panghilam-os didto sa linaw sa Siloam.”​—Ju 9:1-7.