Ang Pagkaylap sa Kristiyanidad

UNA pa mokayab sa langit niadtong 33 K.P., gihatagan ni Jesu-Kristo ang iyang mga sumusunod niining panamilit nga sugo: “Kamo mahimong akong mga saksi sa Jerusalem ug sa tibuok Judea ug Samaria ug hangtod sa kinalay-ang dapit sa yuta.” (Buh 1:8) Gituman gayod nila ang ilang buluhaton.

Napulo ka adlaw sa ulahi, sa panahon sa Pentekostes, ang balaang espiritu mikunsad sa mga 120 ka tinun-an nga nagpaabot didto sa Jerusalem, ug sila misugod sa pagsulti “bahin sa halangdong mga butang sa Diyos.” (Buh 2:1-4, 11) Nianang samang adlaw, mga 3,000 ang nabawtismohan. (Buh 2:37-41) Sulod sa mubong panahon, ‘gipuno sa mga tinun-an ang Jerusalem sa ilang pagtulon-an.’ (Buh 5:​27, 28, 40-42) Unsa ang resulta? “Ang mga tinun-an sa Jerusalem padayong nagkadaghan sa hilabihan gayod.”​—Buh 6:7.

Gikan sa Jerusalem, ang buluhatong pagpanaksi mikaylap. Ingong resulta sa pagsupak sa ilang pagwali sa Jerusalem, ang mga tinun-an natibulaag sa tibuok Judea ug Samaria. Sa gihapon, ang resulta maoy pag-uswag.​—Buh 8:​1, 4, 14-17.

Niadtong 36 K.P. gidala ni apostol Pedro ang maayong balita ngadto sa Cesarea, diin si Cornelio ug ang iyang panimalay, ang unang dili-tinuling Hentil nga mga kinabig, nabawtismohan. (Buh 10) Human niana, ang sistematikong pagwali taliwala sa mga dili-Hudiyo dayag nga nagsugod didto sa Antioquia sa Sirya. Ingong resulta, “daghan kaayo nga nahimong mga magtutuo ang miliso ngadto sa Ginoo.” (Buh 11:​20, 21) Sukad niadto, ang buluhatong pagpanaksi mikaylap ngadto sa ubang mga nasod ug sa literal nakaabot “hangtod sa kinalay-ang dapit sa yuta.”