APOLOS

[Tiglaglag; pinamubo sa Apolonio].

Usa ka Hudiyo sa Alejandria, Ehipto nga larino kaayong manulti ug may dakong kahibalo sa Hebreohanong Kasulatan. Lagmit nasangyawan siya sa mga tinun-an ni Juan nga Tigbawtismo o kaha sa Kristohanong mga saksi sa wala pa ang Pentekostes, sanglit siya “nasinati lamang sa bawtismong iya ni Juan.” (Buh 18:​24, 25) Bisan pa niana, siya dasig kaayo sa iyang gituohan, ug sa pag-abot sa Efeso sa mga 52 K.P., siya misugod sa pagsangyaw diha sa lokal nga sinagoga. Mao nga iyang nahimamat si Aquila ug Priscila, kinsa maoy nagpuno sa pipila ka kakulangan sa iyang pagsabot sa Kristohanong pagtulon-an. Gikan sa Efeso siya miadto sa Acaya, nga may sulat sa pagpailaila, ug didto lagmit iyang gisentro ang iyang buluhaton sa Corinto, diin si Pablo nag-una na kaniya. Ang iyang kadasig ug ang iyang kamaayo motubag sumala sa Kasulatan sa mga argumento sa dili-magtutuong mga Hudiyo nakatabang pag-ayo sa mga igsoon didto. Busa siya ‘nagbisibis sa natanom na ni Pablo.’​—Buh 18:26-28; 19:1; 1Co 3:6.

Ikasubo, sa panahon sa pagsulat ni Pablo sa iyang unang sulat ngadto sa mga taga-Corinto (mga 55 K.P.), dihay naugmad nga pagkabahinbahin diha sa kongregasyon sa Corinto, diin ang pipila naglantaw sa larinong-manulti nga si Apolos ingong ilang lider, samtang ang uban mipabor kang Pablo o kang Pedro ug ang uban nangupot lamang kang Kristo. (1Co 1:10-12) Ang sulat ni Pablo nagtul-id sa ilang sayop nga panghunahuna, nga nagpakita sa panginahanglan alang sa panaghiusa ug sa pagkadili-hinungdanon sa mga indibiduwal ingong mga ministro lamang nga nag-alagad sa Diyos ug ni Kristo. (1Co 3:4-9, 21-23; 4:​6, 7) Mopatim-aw nga niadtong panahona si Apolos diha o duol sa Efeso diin didto lagmit nga gisulat ni Pablo ang Unang Corinto, kay si Pablo naghisgot man nga iyang giawhag si Apolos sa pagduaw sa kongregasyon sa Corinto. (1Co 16:12) Ang pagpanuko ni Apolos sa pag-adto tingali maoy tungod sa dili-maayong mga tinamdan nga naglungtad sa Corinto o tingali tungod sa iyang buluhaton nga gibati niyang nagkinahanglan pa ug dugang panahon sa iyang padayong pagtagad. Bisan unsa pay kahimtang, ang paglakbit ni Pablo kaniya nagpakita nga kining duha ka aktibong mga misyonaryo wala magtugot sa maong mga butang nga magpatunghag suliran sa ilang kaugalingong panaghiusa. Ang kataposang paghisgot kang Apolos maoy diha sa Tito 3:​13, diin si Pablo naghangyo kang Tito, niadtong panahona didto sa Creta, nga tagan-an si Apolos sa iyang mga panginahanglan alang sa usa ka panaw.