Ang Catechism of the Catholic Church miingon: “Aron mobangon uban ni Kristo, kinahanglang mamatay kita uban kang Kristo: kinahanglang kita ‘mawala sa lawas ug himoon ang atong puluy-anan uban sa Ginoo’. [2 Corinto 5:8] Sa maong ‘paghawa’ nga mao ang kamatayon ang kalag mobulag gikan sa lawas. [Filipos 1:23] Kini hiusahon uban sa lawas sa adlaw sa pagkabanhaw sa mga patay.” Apan sa mga teksto nga gikutlo dinhi, nag-ingon ba si apostol Pablo nga ang kalag magpabiling buhi inigkamatay sa lawas ug unya maghulat sa “Kataposang Paghukom” aron mahiusa sa lawas?

Sa 2 Corinto 5:8, si Pablo nag-ingon: “Kita maisogon ug nahimuot pag-ayo hinuon nga mawala sa lawas ug himoon ang atong puluy-anan uban sa Ginoo.” Ang uban nagtuo nga kining mga pulonga nagtumong ngadto sa dihadihang tungatungang kahimtang sa paghulat. Ang maong mga tawo naghisgot usab sa saad ni Jesus ngadto sa iyang matinumanong mga sumusunod nga siya mag-andam ug usa ka dapit diin ‘iyang pagadawaton sila sa iyang kaugalingon.’ Apan kanus-a matuman ang maong mga palaaboton? Si Kristo miingon nga kana mahitabo sa dihang siya ‘mobalik’ sa iyang umaabot nga presensiya. (Juan 14:1-3) Sa susama, sa 2 Corinto 5:1-10, si Pablo miingon nga ang paglaom nga komon sa dinihogang mga Kristohanon mao ang pagpanunod sa langitnong puluy-anan. Kini mahitabo, dili pinaagi sa gihunahunang pagkadili-mamatay sa kalag, kondili pinaagi sa pagkabanhaw panahon sa presensiya ni Kristo. (1 Corinto 15:23, 42-44) Ang tighubad sa teksto nga si Charles Masson mihinapos nga ang 2 Corinto 5:1-10 “masabtan pag-ayo bisan dili modangop sa pangagpas sa usa ka ‘tungatungang kahimtang.’”