TAWO SA KALAPASAN

Usa ka ekspresyon nga gigamit ni apostol Pablo diha sa 2 Tesalonica 2:​2, 3 sa pagpasidaan sa mga Kristohanon batok sa dakong apostasya nga motungha sa dili pa “ang adlaw ni Jehova.” Ang Gregong pulong alang sa “apostasya” nga gigamit dinhi, ang a·po·sta·siʹa, nagtumong ug labaw pa kay sa yanong pagbulag, usa ka pagtalikod tungod sa pagkawala sa interes. Kini nagkahulogan ug pagbiya, pag-alsa, usa ka giplano, tinuyo nga pagrebelde. Sa karaang mga dokumentong papiro ang a·po·sta·siʹa gigamit sa politikanhong paagi labot sa mga rebelde.

Usa ka Relihiyosong Pag-alsa. Kini nga rebelyon, hinunoa, dili politikanhon. Usa kini ka relihiyosong rebelyon, usa ka pag-alsa batok kang Jehova nga Diyos ug kang Jesu-Kristo ug busa batok sa Kristohanong kongregasyon.

Gitagna. Ang ubang mga tagna bahin niini nga apostasya gitagna ni apostol Pablo ug Pedro sa binaba ug sa sinulat nga paagi, ug si Ginoong Jesu-Kristo mismo nagpasidaan sa pag-abot niini. Diha sa iyang sambingay bahin sa mga trigo ug mga bunglayon (Mat 13), si Jesus miingon nga ang Yawa magpugas ug “mga bunglayon,” ang mini nga mga Kristohanon, ang “mga anak sa usa nga daotan,” taliwala sa “mga trigo,” ang “mga anak sa gingharian.” Kini molungtad hangtod sa kataposan sa sistema sa mga butang, sa dihang sila mailhan ug ‘pagasunogon.’

Gipasidan-an ni Pablo ang Kristohanong mga magtatan-aw sa Efeso nga human sa iyang pagbiya ang “malupigong mga lobo” mosulod taliwala sa tinuod nga mga Kristohanon ug dili magtagad sa panon uban ang kalumo kondili maningkamot nga ipahilayo “ang mga tinun-an” aron sa pagsunod kanila (dili lamang maghimog mga tinun-an alang sa ilang kaugalingon kondili maningkamot nga ipahilayo ang mga tinun-an, ang mga tinun-an ni Kristo). (Buh 20:​29, 30) Siya misulat diha sa 1 Timoteo 4:1-3: “Hinunoa, ang inspiradong pulong nag-ingon gayod nga sa ulahing mga yugto sa panahon adunay pipila nga mangahulog gikan sa pagtuo, nga magtagad sa nagpahisalaag nga inspiradong mga pulong ug mga pagtulon-an sa mga demonyo, pinaagi sa pagkasalingkapaw sa mga tawo nga nagsultig kabakakan, minarkahan diha sa ilang tanlag nga daw pinaagi sa binagang puthaw [walay pagbati, gikubalan, maong sila dili mobati ug kasakit sa tanlag tungod sa sinalingkapaw nga pagsultig kabakakan]; nagdili sa pagminyo, nagsugo sa pag-ayad sa mga pagkaon nga gilalang sa Diyos nga pagaambitan uban ang pagpasalamat.”

Sa ulahi si Pablo misulat kang Timoteo nga “aduna unyay yugto sa panahon nga sila dili makaantos sa makapahimsog nga pagtulon-an, hinunoa, sumala sa ilang kaugalingong mga tinguha, sila magtigom ug mga magtutudlo alang sa ilang kaugalingon aron gitikon ang ilang mga dalunggan; ug ilang ilingiw ang ilang mga dalunggan gikan sa kamatuoran.”​—2Ti 4:​3, 4.

Gitandi ni apostol Pedro ang apostasya gikan sa Kristiyanidad ug nianang nahitabo sa kinaiyanhong banay sa Israel. Siya miingon: “Bisan pa niana, dihay mini usab nga mga manalagna taliwala sa katawhan, ingon nga aduna unyay mini usab nga mga magtutudlo taliwala kaninyo. Kini sila sa hilom magpasulod ug malaglagong mga sekta ug magalimod pa gani sa tag-iya nga nagpalit kanila, nga magpahinabog hinanali nga kalaglagan sa ilang kaugalingon. Dugang pa, daghan ang mosunod sa ilang mga buhat sa malaw-ayng panggawi, ug tungod niini ang dalan sa kamatuoran mapasipalahan.” Si Pedro nagpadayon sa pagpunting nga kini sila magpahimulos sa kongregasyon apan “ang paglaglag kanila wala mahitagpilaw.”​—2Pe 2:1-3.

Usa ka linangkob nga “tawo.” Busa, ang “tawo” sa 2 Tesalonica 2:1-12 dili usa ka indibiduwal, kondili usa ka linangkob nga “tawo,” usa ka grupo, sumala sa gipakita sa gihisgotan nga mga teksto, ug kini nga “tawo” nagpadayon sa paglungtad human sa kamatayon sa mga apostoles ug hangtod pa sa panahon sa presensiya sa Ginoo.

Pagbudhi batok sa Diyos. Ang “kalapasan” nga gihimo niining linangkob nga apostata nga “tawo” maoy kalapasan batok kang Jehova nga Diyos, ang Unibersohanong Soberano. Kini nga “tawo” sad-an sa pagbudhi. Gitawag siya nga “ang anak sa kalaglagan,” sama kang Judas Iskariote, ang maluibon nga nagbudhi kang Ginoong Jesu-Kristo ug nahimong galamiton sa pagpahinabo sa iyang kamatayon. Siya, sama kang Judas, pagalaglagon, pagahanawon hangtod sa hangtod. Kini nga “tawo” dili mao ang “Dakong Babilonya,” nga nakig-away usab batok sa Diyos, kay siya usa ka babaye, usa ka bigaon. Apan, sanglit siya mihimog usa ka relihiyosong pagrebelde batok sa Diyos, dayag nga siya maoy usa ka bahin sa mistikong Babilonya.​—Ju 17:12; Pin 17:​3, 5.

Gipadayag. Human mamatay ang mga apostoles, “ang tawo sa kalapasan” mipadayag uban sa iyang relihiyosong pagkasalingkapaw ug bakak nga mga pagtulon-an. (2Te 2:​3, 6, 8) Sumala sa mga pulong ni Pablo, kini nga “tawo” makabaton ug dakong gahom, nga naglihok ubos sa pagkontrolar ni Satanas, nga nagahimo ug “tanang gamhanang mga buhat ug bakak nga mga ilhanan ug mga tilimad-on.” Ang mga tawo nga nalimbongan sa paglihok sa linangkob nga “tawo sa kalapasan” gihisgotan ingon nga ‘kadtong pagalaglagon [sa literal, “naglaglag sa ilang kaugalingon”], ingong balos tungod kay sila wala man modawat sa gugma sa kamatuoran aron sila unta maluwas.’ Gipakita sa apostol nga sila “managpanuo sa bakak” ug silang tanan “mahukman tungod kay sila wala motuo sa kamatuoran kondili nahimuot sa pagkadili-matarong.” (2Te 2:9-12; tan-awa ang Int.) Busa ang paghukom maoy usa ka matunglohon nga paghukom.​—Tan-awa ang PAGKABANHAW (Sala batok sa balaang espiritu).