PAGPADAYAG
Usa ka pagbutyag, o makitang ebidensiya, usa ka pagpasundayag sa awtoridad o gahom. Ang Gregong termino nga e·pi·phaʹnei·a, nga gihubad nga “pagpadayag,” gigamit diha sa Kasulatan maylabot sa mga adlaw ni Jesu-Kristo dinhi sa yuta ug ilabina labot sa nagkalainlaing mga panghitabo panahon sa iyang presensiya diha sa harianong gahom.
Ang Anak sa Diyos Gipadayag Diha sa Unod. Maoy maylabot sa “pagpadayag sa atong Manluluwas, si Kristo Jesus,” diha sa unod, nga si apostol Pablo misulat sa mga pulong sa 2 Timoteo 1:9-11. Ang pagpadala sa Anak sa Diyos gikan sa langit maoy aron sa pagbindikar sa pagkasoberano ni Jehova. Kini mosangpot usab sa ‘paghanaw sa kamatayon’ nga naggikan kang Adan ug sa pagbutyag sa paglaom sa kinabuhi ug pagkadili-madunoton didto sa langit alang sa pipila ka tawo. Ingong usa ka hinungdanong bahin sa pagtungha sa “sagradong tinago niining diyosnong pagkamahinalaron,” si Jesus “gipadayag diha sa unod.” (1Ti 3:16) Kini nga buhat sa Diyos sa pagpadala sa iyang Anak gitawag usab ni Pablo nga usa ka ‘pagpadayag’ sa dili-takos nga kalulot sa Diyos “nga magdalag kaluwasan sa tanang matang sa tawo . . . , nga nagtudlo kanato sa pagsalikway sa pagkadili-diyosnon ug sa kalibotanong mga tinguha ug sa pagkinabuhi uban ang maayong panghunahuna ug pagkamatarong ug diyosnong pagkamahinalaron taliwala niini nga sistema sa mga butang, samtang kita nagpaabot sa makalilipay nga paglaom ug sa mahimayaong pagpadayag sa dakong Diyos ug sa atong Manluluwas, si Kristo Jesus.” (Tit 2:11-13) Ang mahimayaong pagpadayag ni Kristo, sa dihang kini mahitabo, magpadayag usab sa himaya sa Diyos nga nagpadala kaniya.
Si Kristo Mopadayag Diha sa Langitnong Himaya. Sa panahon sa presensiya ni Kristo, iyang hatagag pagtagad ang iyang espirituwal nga mga igsoon nga nangatulog sa kamatayon. Kini sila ang gihisgotan ni Pablo, duyog kaniya, nga “nahigugma sa iyang pagpadayag” ug nga makadawat sa ‘purongpurong sa pagkamatarong isip ganti.’ (2Ti 4:8) Sa dihang ang Ginoo “manaog gikan sa langit uban sa singgit sa pagsugo, uban sa tingog sa arkanghel ug uban sa trompeta sa Diyos,” ang mga patay nga nahiusa kang Kristo unang mobangon, ug si Kristo mismo magadawat kanila. Pinaagi niini siya sa gamhanang paagi ipadayag diha sa iyang himaya ngadto kanila. Dayon iyang ipadayag ang iyang presensiya ngadto sa iyang mga igsoon nga anaa pa sa yuta, ug dad-on sila ngadto kaniya inigkamatay nila.—1Te 4:15, 16; Ju 14:3; Pin 14:13.
Ingong Hari ug Maghuhukom. Sa dihang si Kristo didto sa atubangan ni Poncio Pilato, siya miingon nga ang iyang Gingharian dili bahin niining kalibotana, apan wala niya ilimod nga siya usa ka hari. (Ju 18:36, 37) Wala siya mopadayag ingong usa ka magmamando niadtong panahona, tungod kay ang panahon sa pagdawat sa iyang awtoridad ingong magmamando sa Gingharian wala pa moabot. Bisan pa niana, moabot ang panahon sa dihang ang “pagpadayag sa atong Ginoong Jesu-Kristo” tataw nga mailhan, sa dihang siya magagamit sa iyang awtoridad ingong ang “malipayon ug bugtong Magmamando” ug ang “Hari sa mga nagmando ingong mga hari ug Ginoo sa mga nagmando ingong mga ginoo.”—1Ti 6:13-16; Dan 2:44; 7:13, 14.
Tungod sa umaabot nga Gingharian ug sa pagpadayag ni Kristo, si Pablo miingon kang Timoteo: “Ako ugdang nga magsugo kanimo atubangan sa Diyos ug kang Kristo Jesus, kinsa gitakda nga maoy maghukom sa mga buhi ug sa mga patay, ug pinaagi sa iyang pagpadayag ug sa iyang gingharian, iwali ang pulong.” (2Ti 4:1, 2) Busa, ang apostol nagpunting sa panahon sa dihang ang mahimayaong posisyon ni Kristo didto sa langit ipadayag na gayod, sa dihang iyang ipaagom ang mga paghukom sa Diyos dinhi sa yuta.
Sa paglaglag sa “tawo sa kalapasan.” Sa pagsulat ngadto sa mga Kristohanon sa Tesalonica “maylabot sa presensiya sa atong Ginoong Jesu-Kristo,” giawhag sila ni Pablo nga dili matay-og sa ilang pangatarongan o makuratan sa bisan unsang mensahe “nga nag-ingong ang adlaw ni Jehova ania na.” Ang simbolikong “tawo sa kalapasan,” nga sulod sa kasiglohan nagasupak sa Diyos ug kang Kristo, pagawagtangon “pinaagi sa pagpadayag sa iyang presensiya.” Kini nga “malinapason” moila sa presensiya ni Kristo, dili tungod sa pagtuo, ingon sa mga Kristohanon nga nahigugma sa iyang pagpadayag, kondili tungod sa gahom ni Jesus nga ipadayag sa paglaglag niadtong mga sakop niining linangkob nga “tawo.”—2Te 2:1-8; tan-awa ang TAWO SA KALAPASAN.
Pagpadayag sa Espiritu ug sa Kamatuoran. Human ibubo ang balaang espiritu ibabaw sa mga tinun-an ni Kristo, ang kamatuoran sa dili-makita nga paglihok niini diha sa mga tinun-an ‘nadayag’ pinaagi sa makita nga mga ebidensiya. Ang pipila niini mao: ang katakos sa pagsultig langyawng mga pinulongan, mga gasa sa pagpang-ayo, ug katakos sa pag-ila sa inspiradong mga pulong. (1Co 12:7-10) Si apostol Pablo naghisgot usab sa “pagpadayag sa kamatuoran” ngadto sa uban pinaagi sa maayong panggawi ug sa pagwali sa mga Kristohanon.—2Co 4:2.