Walay pasukaranan ang ideya nga layogon o piiton sa mga oso ang ilang mga biktima hangtod nga mamatay kini. Sa dihang makigbugno, gamiton sa oso ang iyang dagkong mga kuyamas, ug ang iyang kusgan, dagkong mga bukton mopadulot sa gasiwil nga mga kuko niini ngadto sa lawas sa iyang kaaway. Ang usa ka paghapak igo nang makapatay sa usa ka hayop sama sa osa. Busa, haom kaayo nga gipanag-ing sa Kasulatan ang kapeligroso sa oso ingong sama sa kapeligroso sa leyon. (Am 5:19; Lam 3:10) Ngani giisip sa mga eksperto nga nagtuon sa mga hayop nga ang oso mas peligroso pa kay sa dagkong matang sa mga hayop nga pamilya sa mga iring. Apan, kasagaran ang mga oso, sama sa ubang mga hayop, dili mangunsa sa mga tawo hinuon molikay kanila, bisan tuod nga kini sila tingali moatake kon mahagit o makuratan.

Diha sa panan-awon ni Daniel bahin sa makalilisang nga mga mananap nga naglarawan sa mga gahom sa kalibotan, ang oso naghawas sa Medo-Persianhong Gahom sa Kalibotan ug sa kahakog niini sa pagsakop ug pag-ilog ug mga teritoryo. (Dan 7:​5, 17) Susama sa kabangis niini, ang mapintas nga mananap nga migula gikan sa dagat, nga may pito ka ulo ug napulo ka sungay, nakita diha sa panan-awon ni Juan nga may mga tiil nga “morag mga tiil sa oso.” (Pin 13:2) Ang kalinaw taliwala sa natigom pag-usab nga katawhan ni Jehova ilalom sa pagmando sa Mesiyas gilarawan sa tagna nga ang mga oso manibsib uban sa mga baka.​—Isa 11:7.