Sa Lunes sa hapon, si Jesus mibiya sa Jerusalem ug mibalik sa Betania sa sidlakang bahin sa Bukid sa mga Olibo. Lagmit didto siya natulog sa balay sa iyang mga higala nga si Lazaro, Maria, ug Marta.

Pagkabuntag, Nisan 11, si Jesus ug ang mga tinun-an padulong na sab sa Jerusalem. Kini ang iyang kataposang pagbalik sa templo. Kini pod ang kataposang adlaw sa iyang ministeryo ayha niya saulogon ang Paskuwa, sugdan ang Memoryal sa iyang kamatayon, ug atubangon ang paghusay ug kamatayon.

Gikan sa Betania, miagi sila sa Bukid sa mga Olibo padulong sa Jerusalem. Namatikdan ni Pedro ang kahoy nga gitunglo ni Jesus sa miaging adlaw. Siya miingon: “Rabbi, tan-awa! nalaya ang kahoyng igos nga imong gitunglo.”—Marcos 11:21.

Pero nganong gitunglo ni Jesus ang kahoy? Siya miingon: “Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, kon kamo dunay pagtuo ug dili magduhaduha, dili lang ang akong gihimo sa kahoyng igos ang inyong mahimo kondili mahimo ninyong ingnon kining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog sa dagat,’ ug kini mahitabo. Ug tungod sa pagtuo, ang tanan ninyong pangayoon diha sa pag-ampo madawat ninyo.” (Mateo 21:21, 22) Gipasiugda na sab ni Jesus ang iya nang giingon sa miagi bahin sa pagtuo, nga kini makabalhin ug bukid.—Mateo 17:20.

Busa dihang gipahinabo ni Jesus nga malaya ang kahoy, iyang gipasiugda ang kahinungdanon sa pagsalig sa Diyos. Siya miingon: “Pagbaton ug pagtuo nga madawat ninyo ang tanang butang nga inyong ginaampo, ug mabatonan ninyo kini.” (Marcos 11:24) Importante gayod kini nga leksiyon alang sa tanang sumusunod ni Jesus! Mas gikinahanglan kini sa mga apostoles kay hapit na nilang atubangon ang grabeng mga paglutos. Pero may koneksiyon sab ang pagkalaya sa kahoyng igos ug ang kalidad sa atong pagtuo.

Sama niining kahoyng igos, makailad tan-awon ang nasod sa Israel. Ang katawhan niining nasora may pakigsaad sa Diyos, ug kon tan-awon, morag nagsunod pod sila sa iyang Balaod. Pero kadaghanan kanila walay pagtuo ug walay maayong bunga. Ila ganing gisalikway ang Anak mismo sa Diyos! Busa sa pagpahinabo nga malaya ang walay pulos nga kahoyng igos, iyang gipakita ang dangatan niining walay bunga ug walay pagtuo nga nasod.

Dayon si Jesus ug ang mga tinun-an nakaabot sa Jerusalem. Sama sa iyang naandan, miadto si Jesus sa templo ug nanudlo. Lagmit nahinumdoman pa gihapon sa pangulong mga saserdote ug kadagkoan sa mga Hudiyo ang gihimo ni Jesus sa miaging adlaw sa mga tig-ilis ug salapi, busa ilang gikuwestiyon siya: “Unsay imong katungod sa pagbuhat niining mga butanga? Kinsay naghatag nimog awtoridad sa pagbuhat niini?”—Marcos 11:28.

Si Jesus mitubag: “Mangutana ko ninyo. Tubaga ko, ug sultihan ko kamo kon kinsay naghatag nakog awtoridad sa pagbuhat niining mga butanga. Diin gikan ang awtoridad ni Juan sa pagpamawtismo, sa langit o sa mga tawo? Tubaga ko ninyo.” Ang mga magsusupak na hinuon ang naproblema. Busa nagsabotsabot ang mga saserdote ug kadagkoan sa mga Hudiyo kon unsay itubag: “Kon moingon ta, ‘Gikan sa langit,’ moingon siya, ‘Nan, nganong wala man mo motuo niya?’ Apan mangahas ba ta sa pag-ingon, ‘Gikan sa mga tawo’?” Nahadlok sila sa pag-ingon niini, kay ang mga tawo “nagtuo man nga si Juan usa gayod ka propeta.”—Marcos 11:29-32.

Walay ikatubag kang Jesus ang mga magsusupak. Busa miingon na lang sila: “Wala mi mahibalo.” Si Jesus miingon kanila: “Dili sab nako isulti kaninyo kon kinsay naghatag nakog awtoridad sa pagbuhat niining mga butanga.”—Marcos 11:33.

Ang pangulong mga saserdote ug kadagkoan sa mga Hudiyo, nga nagkuwestiyon sa awtoridad ni Jesus, naglibog tungod sa iyang gisulti didto sa templo. Wala silay ikatubag sa giingon ni Jesus. Dayon nag-asoy siyag ilustrasyon nga nagyagyag sa ilang tinuod nga pagkatawo.

Si Jesus miingon: “Dunay usa ka tawo nga may duha ka anak. Iyang giduol ang magulang ug giingnan, ‘Anak, lakaw ug pagtrabaho sa ubasan karong adlawa.’ Siya mitubag, ‘Dili ko,’ apan sa ulahi, siya nagbasol ug miadto. Giduol niya ang manghod ug mao gihapon ang iyang gisulti. Siya mitubag, ‘Oo, moadto ko Tay,’ apan wala siya moadto. Kinsa nilang duha ang nagbuhat sa kabubut-on sa ilang amahan?” (Mateo 21:28-31) Klaro ang tubag—ang magulang nga anak.

Busa si Jesus miingon sa mga magsusupak: “Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, ang mga maniningil ug buhis ug ang mga pampam mag-una kaninyo sa pagsulod sa Gingharian sa Diyos.” Sa una, ang mga maniningil ug buhis ug mga pampam wala mag-alagad sa Diyos. Pero sama sa magulang nga anak, sila naghinulsol ug nag-alagad kaniya sa ulahi. Sa laing bahin, ang mga lider sa relihiyon nahisama sa manghod, nga nag-angkong nag-alagad sa Diyos. Pero ang tinuod, wala nila kana himoa. Si Jesus miingon: “Si Juan [nga Tigbawtismo] mianhi kaninyo sa pagtudlo sa dalan sa pagkamatarong, apan wala mo motuo kaniya. Apan ang mga maniningil ug buhis ug ang mga pampam mituo kaniya, ug bisag nakakita mo niini, kamo wala magbasol ug wala motuo kaniya.”—Mateo 21:31, 32.

Nag-asoy si Jesus ug usa pa ka ilustrasyon. Niining higayona, iyang gipakita nga dili lang kay wala mag-alagad sa Diyos ang mga lider sa relihiyon kondili daotan gyod sila. Si Jesus miasoy: “May usa ka tawo nga nagtanom sa iyang ubasan, ug gikoralan kini. Nagkalot siyag pug-anag bino ug nagtukod ug torre. Dayon gipaatiman niya sa mga mag-uuma ang ubasan, ug siya milangyaw. Sa tingpamupo na, gipaadto niya ang usa ka ulipon ngadto sa mga mag-uuma aron kuhaon ang iyang bahin sa abot sa ubasan. Apan ilang gikuptan siya, gibun-og, ug gipalakaw nga walay dala. Gipaadto sab niya ang laing ulipon ngadto kanila, apan ila kining gibunalan sa ulo ug gipakaulawan. Lain na sab ang iyang gipaadto, apan ila kining gipatay. Gani daghan pa ang iyang gipaadto, apan ila kining gipangbun-og ug ang uban gipamatay.”—Marcos 12:1-5.

Masabtan kaha sa mga naminaw kang Jesus ang ilustrasyon? Lagmit nahinumdom sila sa giingon ni Isaias: “Ang parasan ni Jehova sa mga panon mao ang balay sa Israel, ug ang mga tawo sa Juda mao ang katanoman nga iyang gimahal. Ug siya padayong naglaom alang sa paghukom, apan, tan-awa! ang paglapas sa balaod.” (Isaias 5:7) Parehas kini sa ilustrasyon ni Jesus. Ang tag-iya mao si Jehova ug ang ubasan mao ang nasod sa Israel, nga gikoralan ug giproteksiyonan sa Balaod sa Diyos. Si Jehova nagpadalag mga propeta aron tudloan ang iyang katawhan ug tabangan sila nga makapamungag maayong bunga.

Pero gikulata ug gipatay sa “mga mag-uuma” ang “mga ulipon.” Si Jesus miingon: “Sa kataposan, gipaadto [sa tag-iya sa ubasan] ang iyang pinanggang anak nga lalaki kay siya naghunahuna, ‘Tahoron nila ang akong anak.’ Apan ang mga mag-uuma nagsultihanay, ‘Mao kini ang manununod. Dali, patyon nato siya aron maatoa ang panulondon.’ Busa ilang gikuptan siya, gipatay, ug giguyod sa gawas sa ubasan.”—Marcos 12:6-8.

Dayon nangutana si Jesus: “Unsay buhaton sa tag-iya sa ubasan?” (Marcos 12:9) Ang mga lider sa relihiyon mitubag: “Kay daotan man sila, iya silang pamatyon ug ipaatiman niya ang ubasan sa laing mga mag-uuma kinsa mohatag kaniya sa iyang bahin pag-abot sa tingpamupo.”—Mateo 21:41.

Tungod sa ilang tubag, nahukman nila ang ilang kaugalingon, kay “mga mag-uuma” sab sila sa “ubasan” ni Jehova, ang nasod sa Israel. Ang usa sa mga bunga nga gidahom ni Jehova sa mga mag-uuma mao ang ilang pagpakitag pagtuo sa iyang Anak, ang Mesiyas. Giingnan ni Jesus ang mga lider sa relihiyon: “Wala ba mo makabasa sa giingon sa Kasulatan? Kini nag-ingon: ‘Ang bato nga gisalikway sa mga magtutukod nahimong pangunang bato nga pamag-ang. Kini naggikan kang Jehova, ug kahibulongan kini alang kanato.’” (Marcos 12:10, 11) Dayon giklaro ni Jesus ang iyang punto: “Mao nga sultihan ko kamo, ang Gingharian sa Diyos kuhaon gikan kaninyo ug ihatag ngadto sa usa ka nasod nga magpatunghag mga bunga.”—Mateo 21:43.

Nahibalo ang mga eskriba ug pangulong mga saserdote nga “silay gitumong sa iyang ilustrasyon.” (Lucas 20:19) Busa misamot ang ilang tinguha nga patyon siya, ang tinuod nga “manununod.” Pero nahadlok sila kay giisip sa mga tawo si Jesus nga propeta, busa wala lang usa sila misulay pagpatay kaniya.

Bisan sa hinapos nga bahin sa iyang ministeryo, si Jesus padayon nga naggamit ug mga ilustrasyon aron iyagyag ang baho sa mga eskriba ug pangulong mga saserdote. Tungod niana, gusto nilang patyon siya. (Lucas 20:19) Pero wala pa mahuman si Jesus sa pagyagyag sa ilang binuhatan. Miasoy na pod siyag ilustrasyon:

“Ang Gingharian sa langit nahisamag hari nga naghikay ug kombira sa kasal sa iyang anak nga lalaki. Ug iyang gisugo ang iyang mga ulipon sa pagtawag sa mga dinapit sa kombira, apan ang mga dinapit midumili sa pag-adto.” (Mateo 22:2, 3) Gisugdan ni Jesus ang iyang ilustrasyon pinaagig paghisgot sa “Gingharian sa langit.” Klaro nga si Jehova nga Diyos ang “hari.” Pero kinsa ang anak sa hari ug ang mga dinapit sa kombira sa kasal? Siyempre, ang anak sa hari mao ang Anak ni Jehova, nga maoy nag-asoy sa ilustrasyon, ug ang mga dinapit mao kadtong makauban sa Anak didto sa Gingharian sa langit.

Kinsa ang unang giimbitar? Aw, kinsa may gisangyawan ni Jesus ug sa mga apostoles bahin sa Gingharian? Dili ba ang mga Hudiyo man? (Mateo 10:6, 7; 15:24) Gidawat niini nga nasod ang pakigsaad sa Balaod niadtong 1513 B.C.E., busa sila ang una sa listahan sa mga mahimong bahin sa “gingharian sa mga saserdote.” (Exodo 19:5-8) Pero kanus-a ba gyod sila giimbitar sa “kombira sa kasal”? Klaro nga nagsugod ang pagpangimbitar niadtong 29 C.E. dihang nagsugod si Jesus sa pagsangyaw bahin sa Gingharian sa langit.

Ug unsay reaksiyon sa kadaghanang Israelinhon sa imbitasyon? Si Jesus miingon nga “ang mga dinapit midumili sa pag-adto.” Kadaghanan sa mga lider sa relihiyon ug mga tawo wala motuo nga siya ang Mesiyas ug ang gipili sa Diyos nga Hari.

Pero gipakita ni Jesus nga may kahigayonan pa ang mga Hudiyo: “Nagsugo na usab [ang hari ug] laing mga ulipon, ‘Sultihi ang mga dinapit: “Nahikay na nako ang akong kombira. Ang akong mga torong baka ug kinamaayohang mga hayop naihaw na ug ang tanan andam na. Panganhi na mo sa kombira.”’ Apan sila wala manumbaling ug nanglakaw, ang usa ngadto sa iyang uma ug ang lain ngadto sa iyang negosyo; apan ang uban nagdakop sa iyang mga ulipon, ug ilang gidagmalan ug gipamatay sila.” (Mateo 22:4-6) Nahitabo kana dihang natukod ang Kristohanong kongregasyon. May kahigayonan unta ang mga Hudiyo nga mahimong bahin sa Gingharian, pero wala dawata sa kadaghanan ang maong imbitasyon. Gani, gibun-og pa nila ang mga ulipon sa hari.—Buhat 4:13-18; 7:54, 58.

Busa unsay nahitabo sa maong nasod? Si Jesus miingon: “Ang hari nasuko ug iyang gisugo ang iyang kasundalohan sa pagpatay niadtong mga nagpatay sa iyang mga ulipon ug sa pagsunog sa ilang siyudad.” (Mateo 22:7) Nasinati kana sa mga Hudiyo niadtong 70 C.E. dihang gilaglag sa mga Romano ang “ilang siyudad,” ang Jerusalem.

Ang ila bang pagbalibad sa imbitasyon sa hari nagpasabot nga wala nay laing imbitahon? Dili. Gipadayon ni Jesus ang iyang ilustrasyon: “Unya [ang hari] miingon sa iyang mga ulipon, ‘Ang kombira sa kasal andam na, apan ang mga dinapit dili takos sa pagtambong niini. Busa pangadto mo sa kadalanan pagawas sa siyudad, ug si bisan kinsa nga inyong makita dapita sa kombira sa kasal.’ Busa ang maong mga ulipon nangadto sa kadalanan ug gidapit ang tanan nilang nakita, daotan man o maayo; ug ang lawak sa seremonyas sa kasal napuno sa mga dinapit.”—Mateo 22:8-10.

Ingong katumanan, gitabangan ni apostol Pedro sa ulahi ang mga Hentil—dili Hudiyo o kinabig—nga mahimong tinuod nga Kristohanon. Niadtong 36 C.E., nakadawat ug balaang espiritu ang opisyal sa kasundalohan sa Roma nga si Cornelio ug iyang pamilya. Apil sila sa listahan sa mga mahimong bahin sa Gingharian sa langit nga gihisgotan ni Jesus.—Buhat 10:1, 34-48.

Gipakita ni Jesus nga dili tanang imbitado ang dawaton sa “hari.” Siya miingon: “Ang hari misulod sa pagsusi sa mga dinapit ug nakita niya ang usa ka tawo nga nagbestig dili haom sa okasyon. Busa siya miingon kaniya, ‘Higala, nganong mianhi ka nga dili man haom ang imong besti?’ Ang tawo wala makatingog. Unya ang hari miingon sa iyang mga alagad, ‘Gaposa ninyo siya sa kamot ug tiil ug isalibay sa kangitngitan sa gawas. Didto siya magdanguyngoy ug magkagot sa iyang mga ngipon.’ Kay daghan ang dinapit, apan diyutay ra ang gipili.”—Mateo 22:11-14.

Ang mga lider sa relihiyon nga naminaw kang Jesus tingali wala mahibalo sa kahulogan o epekto sa tanan niyang gisulti. Nasuko hinuon sila ug misamot pa gyod ang ilang tinguha nga patyon siya kay giyagyag niya ang ilang baho.

Naglagot na pag-ayo ang mga kaaway ni Jesus. Bag-o lang siya nag-asoy ug ilustrasyon nga nagyagyag sa ilang pagkadaotan. Karon nagkasabot ang mga Pariseo nga bitkon siya. Gusto nila nga may masulti siya nga puwedeng gamiton aron ipadakop siya sa gobernador sa Roma, ug ilang gisuholan ang ilang mga batabata aron bitkon siya.—Lucas 6:7.

Sila miingon: “Magtutudlo, nahibalo mi nga tinuod ang imong gisulti ug gitudlo, ug dili ka mapihigon. Gani nagtudlo ka sa dalan sa Diyos subay sa kamatuoran: Angay ba tang mobayad ug buhis sa Cesar o dili?” (Lucas 20:21, 22) Wala magpailad si Jesus sa ilang pag-ulog-ulog, kay siya nahibalo nga sila mga salingkapaw ug mga maro. Kon moingon siyag, ‘Dili na angayng mobayad ug buhis,’ puwede siyang akusahag rebelyon batok sa Roma. Pero kon moingon siyag, ‘Oo, bayri ang buhis,’ lagmit masuko ang mga tawo nga daan nang naglagot nga nailalom sila sa Roma. Busa unsay iyang tubag?

Si Jesus miingon: “Mga salingkapaw, nganong inyo kong gisulayan? Ipakita kanako ang sensilyo nga ibayad sa buhis.” Ilang gitunolan siyag usa ka denario. Siya miingon kanila: “Kang kinsa kining dagway ug ngalan?” Sila mitubag: “Sa Cesar.” Unya siya miingon kanila: “Kon mao, ibayad ninyo sa Cesar ang iya sa Cesar, apan ngadto sa Diyos ang iya sa Diyos.”—Mateo 22:18-21.

Mibilib sila sa giingon ni Jesus. Wala silay ikatubag maong nanglakaw na lang sila. Pero taas pa ang adlaw ug wala pa sila mahuman sa ilang paningkamot nga bitkon si Jesus. Human mapakyas ang mga Pariseo, mipuli na sab ang laing grupo sa relihiyon sa pagbitik kang Jesus.

Ang mga Saduseo, kinsa nag-ingon nga walay pagkabanhaw, nangutana bahin sa pagkabanhaw ug sa pagpakigminyo sa bayaw nga lalaki. Sila nangutana: “Magtutudlo, si Moises miingon: ‘Kon ang usa ka tawo mamatay nga walay anak, ang iyang asawa kinahanglang minyoan sa iyang igsoon aron makapatunghag anak alang kaniya.’ Karon dihay pito ka magsoong lalaki sa amoa. Ang kinamagulangan naminyo ug namatay, ug kay walay anak, ang iyang asawa giminyoan sa iyang igsoon. Ingon usab niana ang nahitabo sa ikaduha ug sa ikatulo, hangtod sa ikapito. Sa ulahi, ang babaye namatay. Sa pagkabanhaw, kinsa man sa pito ang mahimo niyang bana nga silang tanan iya mang nabana?”—Mateo 22:24-28.

Base sa sinulat ni Moises, nga gituohan sa mga Hudiyo, si Jesus mitubag: “Sayop ang inyong gihunahuna, kay wala mo mahibalo sa Kasulatan ug sa gahom sa Diyos. Kay inigkabanhaw nila, ang mga lalaki ug babaye dili na magminyo. Mahisama sila sa mga anghel sa langit. Apan bahin sa pagkabanhaw sa mga patay, wala ba mo makabasa sa basahon ni Moises, sa asoy bahin sa tunokong tanom, dihang ang Diyos nag-ingon kaniya: ‘Ako ang Diyos ni Abraham, ang Diyos ni Isaac, ug ang Diyos ni Jacob’? Diyos siya sa mga buhi, dili sa mga patay. Sayop gayod kamo.” (Marcos 12:24-27; Exodo 3:1-6) Ang mga naminaw mibilib sa maong tubag.

Wala katubag ang mga Pariseo ug Saduseo kang Jesus, busa nagkahiusa sila sa pagsulay kaniya. Usa sa mga eskriba nangutana: “Magtutudlo, unsa ang kinalabwang sugo sa Balaod?”—Mateo 22:36.

Si Jesus mitubag: “Ang una mao kini, ‘Paminaw, Oh Israel, si Jehova nga atong Diyos maoy usa ka Jehova, ug higugmaa si Jehova nga imong Diyos sa tibuok mong kasingkasing, sa tibuok mong kinabuhi, sa tibuok mong hunahuna, ug sa tibuok mong kusog.’ Ang ikaduha, ‘Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.’ Walay laing sugo nga mas labaw pa niini.”—Marcos 12:29-31.

Pagkadungog sa tubag ni Jesus, ang eskriba miingon: “Magtutudlo, maayo ang imong tubag ug subay sa kamatuoran, ‘Usa ray Diyos, ug wala nay lain gawas Kaniya.’ Ug ang paghigugma kaniya sa tibuok kasingkasing, sa tibuok hunahuna, ug sa tibuok kusog, ug ang paghigugma sa isigkatawo sama sa kaugalingon labaw pa kaayog bili kay sa tanang halad nga sinunog ug uban pang halad.” Kay husto ang tubag sa eskriba, si Jesus miingon kaniya: “Ikaw dili halayo sa Gingharian sa Diyos.”—Marcos 12:32-34.

Mga tulo na ka adlaw (Nisan 9, 10, ug 11) nga nanudlo si Jesus sa templo. Ang pipila, sama sa maong eskriba, nalipay nga maminaw kaniya. Pero wala malipay ang mga lider sa relihiyon, kinsa wala na ‘mangahas sa pagpangutana kaniya.’

Wala molampos ang plano sa mga magsusupak sa pagpakaulaw kang Jesus o pagbitik kaniya aron siya dakpon sa mga Romano. (Lucas 20:20) Karon, Nisan 11, si Jesus didto pa gihapon sa templo ug siya na sab ang nangutana aron ipakita kon kinsa gyod siya. Siya miingon: “Unsay inyong hunahuna bahin sa Kristo? Kang kinsa siyang anak?” (Mateo 22:42) Daghan ang nahibalo nga kaliwat ni David ang Kristo, o Mesiyas. Ug kanay ilang tubag.—Mateo 9:27; 12:23; Juan 7:42.

Nangutana si Jesus: “Apan ngano man nga si David pinaagi sa paggiya sa balaang espiritu nagtawag kaniya nga Ginoo, nga nag-ingon, ‘Si Jehova miingon sa akong Ginoo: “Lingkod sa akong tuong kamot hangtod nga ibutang ko ang imong mga kaaway ilalom sa imong mga tiil”’? Busa kon gitawag siya ni David ug Ginoo, sa unsang paagi nga siya nahimong anak ni David?”—Mateo 22:43-45.

Wala motubag ang mga Pariseo kay nagpaabot sila sa kaliwat ni David nga magpahigawas kanila sa pagmando sa mga Romano. Base sa giingon ni David sa Salmo 110:1, 2, gipasiugda ni Jesus nga ang Mesiyas labaw pa sa usa ka tawhanong magmamando. Siya ang Ginoo ni David, ug human makalingkod sa tuong kamot sa Diyos, magsugod siya sa pagmando. Tungod sa tubag ni Jesus, wala makatingog ang mga magsusupak.

Daghang tawo, apil ang mga tinun-an, naminaw sab didto. Gipasidan-an sila ni Jesus bahin sa mga eskriba ug mga Pariseo. Ang maong mga tawo “naglingkod sa lingkoranan ni Moises” kay sila ang nagtudlo sa Balaod sa Diyos. Giingnan ni Jesus ang mga naminaw: “Buhata ug tumana ang tanan nilang isulti kaninyo, apan ayawg sundoga ang ilang binuhatan, kay wala nila tumana ang ilang ginasulti.”—Mateo 23:2, 3.

Dayon naghatag si Jesus ug mga pananglitan sa ilang pagpakaaron-ingnon. Siya miingon: “Ilang gipadak-an ang mga kahita nga sudlanag kasulatan nga ilang ginasul-ob ingong panalipod.” Makita kini diha sa agtang o bukton sa ubang Hudiyo. Pero gipadak-an sa mga Pariseo ang ilang sudlanag kasulatan aron ingnon silang debotado sa Balaod. Gipatas-an sab nila ang “mga borlas sa ilang mga besti.” May borlas ang sinina sa mga Israelinhon, pero seguroon gyod sa mga Pariseo nga mas taas ang ilang borlas. (Numeros 15:38-40) Gihimo nila kini aron “makita sa mga tawo.”—Mateo 23:5.

Bisan ang mga tinun-an ni Jesus posibleng magtinguha nga mahimong prominente, busa gitambagan niya sila: “Ayaw mo pagpatawag ug Rabbi, kay usa ra ang inyong Magtutudlo, ug kamong tanan managsoon. Ayaw sab ninyo tawgang amahan si bisan kinsa dinhi sa yuta, kay usa ra ang inyong Amahan kinsa anaa sa langit. Ayaw mo pagpatawag nga pangulo, kay usa ra ang inyong Pangulo, ang Kristo.” Busa unsa may angay nilang panglantaw sa ilang kaugalingon? Ug unsay angay nilang panggawi? Giingnan sila ni Jesus: “Ang kinalabwan kaninyo kinahanglang mahimong inyong alagad. Kadtong magbayaw sa iyang kaugalingon ipaubos, ug kadtong magpaubos sa iyang kaugalingon pagabayawon.”—Mateo 23:8-12.

Dayon gisulti ni Jesus ang alaot nga kahimtang sa salingkapaw nga mga eskriba ug Pariseo: “Alaot kamo, mga eskriba ug mga Pariseo, mga salingkapaw! kay inyong gisirad-an ang ganghaan sa Gingharian sa langit; kay kamo mismo dili mosulod, ug gibabagan ninyo ang uban sa pagsulod.”—Mateo 23:13.

Gisaway ni Jesus ang mga Pariseo kay wala silay pagtahod sa kon unsay importante sa panglantaw ni Jehova. Makita kana sa mga balaod nga sila ray nag-imbento. Pananglitan, sila miingon: “Kon ang usa manumpa sa templo, dili niya kinahanglang tumanon kini; apan kon siya manumpa sa bulawan sa templo, obligado siya sa pagtuman niini.” Busa ilang gipakita ang ilang sayop nga panghunahuna, kay mas gipabilhan nila ang bulawan sa templo kay sa katuyoan sa templo—ang pagsimba kang Jehova aron masuod kaniya. Ug ilang “gibalewala ang mas importanteng mga butang sa Balaod, nga mao ang hustisya, kaluoy, ug pagkamatinumanon.”—Mateo 23:16, 23; Lucas 11:42.

Si Jesus miingon nga ang mga Pariseo maoy “mga buta nga tiggiya,” kay ilang gisala ang tagnok apan gilamoy ang kamelyo! (Mateo 23:24) Ilang gisala ang mga tagnok sa ilang bino kay ila kining giisip nga hugawng insekto. Apan ang ilang pagbalewala sa mas bug-at nga mga butang sa Balaod samag paglamoy sa kamelyo, hayop nga giisip sab nilang hugaw pero dako kaayo kay sa tagnok.—Levitico 11:4, 21-24.

Padayong giyagyag ni Jesus ang pagpakaaron-ingnon sa mga eskriba ug Pariseo dihang didto siya sa templo sa kataposang higayon. Gitawag niya sila nga mga salingkapaw. Migamit siyag ilustrasyon: “Inyong gihinloan ang gawas sa kopa ug sa yahong, apan sa sulod kini puno sa kadalo ug pagpatuyang. Buta nga Pariseo, hinloi una ang sulod sa kopa ug sa yahong, ug mahinlo usab ang gawas niini.” (Mateo 23:25, 26) Kutihan ang mga Pariseo kon bahin sa pagkahinlo ug panggawas nga dagway, pero hugaw ang ilang pagkatawo ug kasingkasing.

Klaro usab ang ilang pagkasalingkapaw kay gusto silang mohimog mga lubnganan sa mga propeta ug dekorasyonan kini. Pero sumala pa kang Jesus, sila ‘mga kaliwat niadtong mga nagpatay sa mga propeta.’ (Mateo 23:31) Makita kini sa ilang mga paningkamot nga patyon si Jesus.—Juan 5:18; 7:1, 25.

Dayon gihisgotan ni Jesus kon unsay mahitabo sa maong mga lider sa relihiyon kon dili sila maghinulsol: “Mga halas, kaliwat sa mga bitin, unsaon ninyo pag-ikyas sa paghukom sa Gehenna?” (Mateo 23:33) Ang Gehenna mao ang Walog sa Hinnom, ug dinhi ginasunog ang mga basura. Nagrepresentar kini sa permanenteng kalaglagan nga mahitabo sa daotang mga eskriba ug Pariseo.

Ang mga tinun-an ni Jesus mao ang iyang mga representante ingong “mga propeta, mga tawong maalamon, ug mga magtutudlo sa publiko.” Unsaon unya sila pagtratar? Giingnan ni Jesus ang mga lider sa relihiyon: “Ang uban [sa akong mga tinun-an] inyong patyon ug ibitay sa estaka, ug ang uban usab inyong lapdosan diha sa inyong mga sinagoga ug lutoson sa matag siyudad, mao nga kamo manubag sa dugo sa tanang matarong nga gipatay, gikan kang Abel hangtod kang Zacarias . . . kinsa inyong gipatay.” Siya nagpasidaan: “Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, kining tanan modangat niini nga kaliwatan.” (Mateo 23:34-36) Nahitabo kini sa 70 C.E., dihang gilaglag sa Romanong mga sundalo ang Jerusalem ug libolibong Hudiyo ang nangamatay.

Naguol si Jesus sa paghunahuna niining makuyaw nga panghitabo. Siya miingon: “Jerusalem, Jerusalem, inyong gipamatay ang mga propeta ug gibato kadtong gipadala kaninyo! Pagkadaghang higayon nga buot nakong tigomon ang inyong mga anak sama sa pagtigom sa himungaan sa iyang mga piso ilalom sa iyang mga pako! Apan midumili mo. Tan-awa! Ang inyong templo mabiniyaan.”—Mateo 23:37, 38.

Si Jesus mipadayon: “Sultihan ko kamo, sukad karon dili gyod mo makakita kanako hangtod nga kamo moingon, ‘Bulahan siya nga mianhi sa ngalan ni Jehova!’” (Mateo 23:39) Ang iyang gisulti gikutlo gikan sa tagna sa Salmo 118:26: “Dalayegon ang Usa nga moanhi sa ngalan ni Jehova; kami nagpanalangin kaninyo gikan sa balay ni Jehova.” Dihang malaglag na ang templo, klaro nga wala nay moadto didto aron mosimba sa Diyos.

Dayon miadto si Jesus sa bahin sa templo diin gibutang ang panudlanag bahandi. Ang mga tawo makahulog ug donasyon sa gamayng buho ibabaw niini. Nakita ni Jesus ang datong mga Hudiyo nga “naghulog ug daghang sensilyo.” Karon may kabos nga babayeng balo nga naghulog ug “duha ka gagmayng sensilyo nga ubos kaayog bili.” (Marcos 12:41, 42) Seguradong nahibalo si Jesus nga nalipay ang Diyos sa gihatag sa babayeng balo.

Gitawag ni Jesus ang iyang mga tinun-an ug miingon: “Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, kining kabos nga babayeng balo naghulog ug labaw pa kay sa tanang naghulog ug salapi sa mga panudlanag bahandi.” Ngano man? Siya miingon: “Silang tanan naghulog sa ilang sobra, apan siya, bisan pa sa iyang kakabos, naghulog sa tanan niyang nabatonan, ang tibuok niyang panginabuhian.” (Marcos 12:43, 44) Lahi kaayo ang babayeng balo kay sa mga lider sa relihiyon!

Hapit nang mahuman ang Nisan 11, ug mibiya si Jesus sa templo sa kataposang higayon. Usa sa iyang mga tinun-an miingon: “Magtutudlo, tan-awa! Pagkadagko ug pagkanindot sa mga bato ug mga tinukod!” (Marcos 13:1) Dagko kaayo ang ubang bato sa paril sa templo, ug walay makaingon nga malumpag kini. Busa kahibulongan kaayo nga si Jesus miingon: “Nakita ninyo nga nindot ug dagko kaayo kini nga mga tinukod. Apan wala unyay bato dinhi nga magpabiling nagpatong sa laing bato kay kining tanan pagalumpagon.”—Marcos 13:2.

Human niya isulti kini, si Jesus ug ang mga apostoles mitabok sa Walog sa Kidron ug mitungas sa usa ka bahin sa Bukid sa mga Olibo. Niining tungora kauban niya ang upat ka apostoles—sila Pedro, Andres, Santiago, ug Juan. Gikan didto ilang malantaw ang nindot kaayong templo.

Martes na sa hapon, ug hapit nang matapos ang Nisan 11. Pipila ka adlaw na nga daghag gibuhat si Jesus ug hapit na sab matapos ang iyang panahon sa yuta. Sa maadlaw siya manudlo sa templo, ug sa magabii matulog siya sa gawas sa siyudad. Interesado kaayo ang mga tawo, nga bisan sayo sa buntag sila “mangadto sa templo aron mamati kaniya.” (Lucas 21:37, 38) Apan karon, si Jesus naglingkod sa Bukid sa mga Olibo uban sa upat ka apostoles—sila Pedro, Andres, Santiago, ug Juan.

Silang upat nakig-estorya kaniya nga silasila ra. Nabalaka sila sa mahitabo kay bag-o rang nagtagna si Jesus nga walay bato ang magpabiling magpatong sa laing bato didto sa templo. Pero dili lang kadto ang ilang gihunahuna. Sa una, gidasig na sila ni Jesus: “Kamo . . . kinahanglang andam kanunay, kay sa oras nga wala ninyo damha, ang Anak sa tawo moabot.” (Lucas 12:40) Naghisgot sab siya kaniadto bahin sa “adlaw nga ipadayag ang Anak sa tawo.” (Lucas 17:30) May koneksiyon kaha kini sa iyang giingon karon bahin sa templo? Interesado kaayong mahibalo ang mga apostoles. Sila miingon: “Sultihi kami, kanus-a kini mahitabo, ug unsa man unyay ilhanan sa imong presensiya ug sa hinapos sa sistema sa mga butang?”—Mateo 24:3.

Lagmit naghunahuna sila sa kalaglagan sa templo. Nangutana sab sila bahin sa presensiya sa Anak sa tawo. Tingali nahinumdom sila sa ilustrasyon ni Jesus bahin sa “halangdong tawo” nga ‘moadto sa layong dapit aron mahimong hari, ug unya mopauli.’ (Lucas 19:11, 12) Dugang pa, naghunahuna sila kon unsay mahitabo sa “hinapos sa sistema sa mga butang.”

Sa iyang tubag, si Jesus naghatag ug ilhanan kon kanus-a malaglag ang Jerusalem ug ang templo. Pero dili lang kana. Kini nga ilhanan makatabang sa mga Kristohanon sa umaabot nga mahibalo nga sila nagkinabuhi na sa panahon sa iyang “presensiya” ug duol na ang kataposan sa sistema sa mga butang sa yuta.

Paglabay sa katuigan, nakita sa mga apostoles ang katumanan sa tagna ni Jesus. Daghan niini ang natuman sa ilang panahon. Busa wala na makurat ang mga Kristohanon nga nabuhi 37 ka tuig sa ulahi, niadtong 70 C.E., dihang gilaglag ang Jerusalem ug ang templo. Pero dili tanang tagna ni Jesus ang natuman sa wala pay 70 C.E. ug niadto mismong 70 C.E. Busa unsa man unya ang ilhanan sa iyang presensiya ingong Hari sa Gingharian? Gibutyag ni Jesus sa iyang mga apostoles ang tubag.

Gitagna ni Jesus nga duna unyay “mga gubat sa lainlaing dapit” ug “ang nasod makiggubat batok sa nasod ug ang gingharian batok sa gingharian.” (Mateo 24:6, 7) Miingon sab siya nga “duna unyay dagkong linog, mga kanihit sa pagkaon, ug kamatay sa lainlaing dapit.” (Lucas 21:11) Gipasidan-an ni Jesus ang mga tinun-an: “Dakpon mo ug lutoson sa mga tawo.” (Lucas 21:12) Duna unyay bakak nga mga propeta ug daghan ang ilang mapahisalaag. Mokaylap ang pagkadaotan ug mobugnaw ang gugma sa daghan. Dugang pa, si Jesus miingon nga ang “maayong balita sa Gingharian isangyaw sa tibuok yuta sa pagpamatuod ngadto sa tanang kanasoran, ug unya moabot ang kataposan.”—Mateo 24:14.

Bisag natuman ang ubang bahin sa tagna sa wala pa malaglag ug dihang gilaglag sa mga Romano ang Jerusalem, duna bay gitumong si Jesus nga mas dakong katumanan sa umaabot? Imo bang nakita ang ebidensiya sa dakong katumanan niini nga tagna karon?

Usa sa gihisgotan ni Jesus nga ilhanan sa iyang presensiya mao ang pagtungha sa “dulumtanang butang nga magpahinabog kalaglagan.” (Mateo 24:15) Sa 66 C.E., ang dulumtanang butang mao ang “nagkampong kasundalohan” dala ang ilang idolatrosong simbolo o emblema sa Roma. Gipalibotan sa mga Romano ang Jerusalem ug gilumpag ang ubang bahin sa paril niini. (Lucas 21:20) Busa ang “dulumtanang butang” nagbarog sa lugar nga giisip sa mga Hudiyo nga “balaang dapit.”

Si Jesus mipadayon sa pagtagna: “Aduna unyay dakong kasakitan nga wala pa mahitabo sukad sa sinugdan sa kalibotan hangtod karon, ug dili na mahitabo pag-usab.” Niadtong 70 C.E., gilaglag sa mga Romano ang Jerusalem. Ang gihimo sa mga Romano sa ‘balaang siyudad’ ug sa templo niini mao ang dakong kasakitan niadtong panahona, ug libolibo ang gipamatay. (Mateo 4:5; 24:21) Wala nay molabaw pa niini nga kalaglagan sa tanang kalaglagan nga nasinati sa siyudad ug sa mga Hudiyo. Kini nagtapos sa gatosan ka tuig nga sistema sa pagsimba sa mga Hudiyo. Busa ang mas dakong katumanan sa tagna ni Jesus seguradong makalilisang.

MAGMAPOSITIBO PANAHON SA KATAPOSAN

Wala pa mahuman si Jesus sa pagpakig-estorya sa iyang mga apostoles bahin sa ilhanan sa iyang paghari sa Gingharian ug sa kataposan sa sistema sa mga butang. Karon, iyang gipasidan-an ang mga tinun-an nga dili mosunod sa “mini nga mga Kristo ug mini nga mga propeta,” nga mosulay sa ‘pagpahisalaag, kon mahimo, bisan sa mga pinili.’ (Mateo 24:24) Pero dili mahisalaag ang mga pinili. Ang bakak nga mga Kristo makita, pero ang presensiya ni Jesus dili makita.

Bahin sa dakong kasakitan nga mahitabo sa hinapos niini nga sistema sa mga butang, si Jesus miingon: “Ang adlaw mongitngit, ug ang bulan dili modan-ag, ug ang mga bituon mangahulog gikan sa langit, ug ang mga gahom sa kalangitan mangatay-og.” (Mateo 24:29) Ang mga apostoles nga nakadungog niining makalilisang nga mga pulong wala mahibalo kon unsa gyoy mahitabo sa umaabot pero seguradong makapakurat kini.

Unsa unyay epekto niini sa mga tawo? Si Jesus miingon: “Ang mga tawo panguyapan tungod sa kahadlok ug sa pagpaabot sa mga butang nga mahitabo sa yuta, kay ang mga gahom sa kalangitan mangatay-og.” (Lucas 21:26) Gihulagway ni Jesus dinhi ang kinakuyawang panahon sa mga tawo.

Pero makapadasig nga gipatin-aw ni Jesus sa mga apostoles nga dili tanan ang maguol dihang ‘ang Anak sa tawo moabot uban ang gahom ug dakong himaya.’ (Mateo 24:30) Iyang gipakita nga dunay himoon ang Diyos “tungod sa mga pinili.” (Mateo 24:22) Busa unsa unyay angayng reaksiyon sa matinumanong mga tinun-an sa makapakurat nga katumanan sa tagna ni Jesus? Gidasig niya sila: “Inigsugod nag kahitabo niining mga butanga, tindog nga tul-id ug ihangad ang inyong mga ulo, kay nagkaduol na ang inyong kaluwasan.”—Lucas 21:28.

Pero unsaon pagkahibalo sa mga tinun-an ni Jesus nga magkinabuhi nianang panahona nga duol na ang kataposan? Miasoy si Jesus ug ilustrasyon bahin sa kahoyng igos: “Dihang ang linghod nga mga sanga niini mangudlot na, mahibalo mo nga duol na ang ting-init. Sa susama, dihang makita na ninyo kining tanan, makaseguro mo nga duol na siya, gani anaa na siya sa pultahan. Sa pagkatinuod sultihan ko kamo nga kining kaliwatana dili gayod mahanaw hangtod nga mahitabo kining tanan.”—Mateo 24:32-34.

Busa dihang makita sa mga tinun-an nga matuman ang lainlaing bahin sa ilhanan, ilang masabtan nga duol na ang kataposan. Ingong tambag para sa mga tinun-an nga magkinabuhi nianang importanteng panahon, si Jesus miingon:

“Bahin nianang adlawa ug orasa walay nahibalo, bisan ang mga anghel sa langit o ang Anak, apan ang Amahan lang. Kay sama sa mga adlaw ni Noe, mao man usab unya sa presensiya sa Anak sa tawo. Sa wala pa ang Lunop, ang mga tawo nangaon, nanginom, ug nagminyo hangtod sa adlaw nga si Noe misulod sa arka, ug wala sila magtagad hangtod miabot ang Lunop ug gibanlas silang tanan. Mao man usab unya sa presensiya sa Anak sa tawo.” (Mateo 24:36-39) Ang Lunop sa adlaw ni Noe dunay tibuok kalibotang epekto. Ingon niana sab ang mahitabo sa presensiya ni Jesus.

Ang mga apostoles nga naminaw kang Jesus didto sa Bukid sa mga Olibo seguradong nakasabot nga kinahanglan silang alerto kanunay. Siya miingon: “Pagbantay nga ang inyong kasingkasing dili mabug-atan sa pagpalabig kaon, sa pagpalabig inom, ug sa mga kabalaka sa kinabuhi, ug sa kalit kanang adlawa moabot kaninyo ingong usa ka lit-ag. Kay moabot kini sa tanang nagpuyo sa tibuok yuta. Nan padayon sa pagtukaw, nga mangamuyo kanunay nga kamo makaikyas niining tanang butang nga kinahanglang mahitabo ug makabarog atubangan sa Anak sa tawo.”—Lucas 21:34-36.

Gipakita na sab ni Jesus nga ang iyang tagna dili lang matuman sa usa ka lugar. Wala pod siya magtagna sa panghitabo nga matuman paglabayg pipila ka tuig ug makaapektar lang sa siyudad sa Jerusalem o sa nasod sa mga Hudiyo. Ang iyang gitagna mahitabo sa “tanang nagpuyo sa tibuok yuta.”

Siya miingon nga ang iyang mga tinun-an kinahanglang kanunayng magbantay, alerto, ug andam. Gipasiugda ni Jesus ang maong pasidaan pinaagig ilustrasyon: “Matikdi kini: Kon ang tagbalay nahibalo pa kon unsang orasa sa kagabhion moabot ang kawatan, magbantay gyod unta siya aron dili malungkab ang iyang balay. Busa kamo usab kinahanglang andam kanunay kay ang Anak sa tawo moabot sa oras nga wala ninyo damha.”—Mateo 24:43, 44.

Dayon gidasig ni Jesus ang mga tinun-an nga magmapositibo. Gipasaligan niya sila nga inigkatuman sa tagna, duna unyay usa ka “ulipon” nga alerto ug aktibo. Naghisgot si Jesus ug situwasyon nga daling masabtan sa mga apostoles: “Kinsa ba gayod ang matinumanon ug maalamong ulipon nga gitudlo sa iyang agalon ibabaw sa iyang mga sulugoon sa panimalay, sa paghatag kanilag pagkaon sa hustong panahon? Malipayon kanang ulipona kon sa pag-abot sa iyang agalon makaplagan siya nga naghimo niana! Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, iyang itudlo siya sa pagdumala sa tanan niyang kabtangan.” Pero kon ang “ulipon” mahimong daotan ug bun-ogon ang uban, ang agalon “magsilot kaniya sa hilabihan.”—Mateo 24:45-51; itandi ang Lucas 12:45, 46.

Wala mag-ingon si Jesus nga may grupo sa iyang mga sumusunod nga mahimong daotan. Busa unsang leksiyon ang gustong itudlo ni Jesus sa mga tinun-an? Gusto niya nga sila kanunayng alerto ug aktibo, sama sa iyang ipakita sa sunod nga ilustrasyon.

Natubag na ni Jesus ang pangutana sa iyang mga apostoles bahin sa ilhanan sa iyang presensiya ug sa hinapos sa sistema sa mga butang. Bahin niini, iyang gitambagan sila karon pinaagig laing ilustrasyon. Ang katumanan niini makita niadtong magkinabuhi sa iyang presensiya.

Siya miingon: “Ang Gingharian sa langit mahisama sa 10 ka ulay nga nagdalag mga lampara ug nanggawas aron sa pagsugat sa pamanhonon. Ang lima kanila buangbuang ug ang laing lima maalamon.”—Mateo 25:1, 2.

Wala ipasabot ni Jesus nga buangbuang ang katunga sa iyang mga tinun-an nga makapanunod sa Gingharian sa langit ug maalamon ang laing katunga. Hinunoa, kon bahin sa Gingharian, iyang gipasiugda nga naa ra sa matag tinun-an kon magbantay ba sila o dili. Pero masaligon si Jesus nga ang tanan niyang alagad makapabiling matinumanon ug makadawat sa mga panalangin sa iyang Amahan.

Sa ilustrasyon, ang tanang 10 ka ulay o dalaga nanggawas aron mosugat sa pamanhonon ug mouban sa prosesyon sa kasal. Inig-abot sa pamanhonon, sug-an sa mga dalaga ang agianan gamit ang ilang mga lampara, nga magpasidungog kaniya samtang iyang dad-on ang pangasaw-onon sa balay nga iyang giandam. Pero unsay nahitabo?

Si Jesus miingon: “Ang mga buangbuang nagdalag mga lampara apan wala magdalag reserbang lana, samtang ang mga maalamon nagdalag mga lampara ug nagdala usab ug reserbang lana. Kay nalangan ang pamanhonon, silang tanan nagduka ug nakatulog.” (Mateo 25:3-5) Wala dayon moabot ang pamanhonon sa oras nga ilang gidahom. Dugay nga naghulat ang mga dalaga ug nakatulog sila. Lagmit ang mga apostoles nahinumdom sa giingon ni Jesus bahin sa halangdong tawo nga miadto sa laing lugar ug “dihang nahimo na siyang hari, siya mipauli.”—Lucas 19:11-15.

Sa ilustrasyon bahin sa 10 ka dalaga, gipakita ni Jesus kon unsay mahitabo dihang moabot na ang pamanhonon: “Pagkatungang gabii dihay misinggit: ‘Ania na ang pamanhonon! Panggawas na mo ug sugata siya.’” (Mateo 25:6) Andam ba ang mga dalaga? Nagbantay ba sila?

Si Jesus mipadayon: “Unya namangon ang 10 ka ulay ug giandam ang ilang mga lampara. Ang mga buangbuang miingon sa mga maalamon, ‘Hatagi mig diyutayng lana, kay hapit nang mapalong ang among mga lampara.’ Ang mga maalamon miingon: ‘Basig dili kini paigo alang natong tanan. Pangadto hinuon mo sa mga namaligya niini ug pamalit mo.’”—Mateo 25:7-9.

Busa ang lima ka buangbuang nga dalaga wala magbantay ug dili andam sa pag-abot sa pamanhonon. Kulang ang lana sa ilang mga lampara ug kinahanglan pa silang mangitag dugang. Si Jesus miingon: “Samtang sila nanglakaw aron mamalit, ang pamanhonon miabot. Ang mga ulay nga nakapangandam nanguban kaniya sa kombira sa kasal. Ug dihang nakasulod na sila, ang pultahan gisirhan. Dayon, ang ubang mga ulay nangabot ug miingon, ‘Senyor, Senyor, ablihi mi!’ Siya mitubag, ‘Wala gyod ko makaila ninyo.’” (Mateo 25:10-12) Pagkaluoy nila kay sila dili andam ug wala magbantay!

Nasabtan sa mga apostoles nga si Jesus mao ang pamanhonon. Sa nangagi, gipakasama niya ang iyang kaugalingon sa pamanhonon. (Lucas 5:34, 35) Ug kinsa pod ang maalamong mga dalaga? Dihang naghisgot si Jesus sa “gamayng panon” nga makapanunod sa Gingharian, siya miingon: “Pangandam ug dagkoti ang inyong mga lampara.” (Lucas 12:32, 35) Busa sa iyang ilustrasyon bahin sa mga dalaga, masabtan sa mga apostoles nga sila ug ang ubang dinihogan ang gitumong ni Jesus. Unsay gipasiugda ni Jesus niini nga ilustrasyon?

Klaro ang mensahe ni Jesus. Iyang gitapos ang iyang ilustrasyon sa pag-ingon: “Padayon sa pagbantay kay wala mo mahibalo sa adlaw o sa oras.”—Mateo 25:13.

Tin-aw nga si Jesus nagdasig sa iyang matinumanong mga sumusunod nga sila kinahanglang ‘magpadayon sa pagbantay’ panahon sa iyang presensiya. Siya moabot, ug sila kinahanglang andam ug magbantay—sama sa lima ka maalamong mga dalaga—aron makapokus sila kanunay sa bililhong paglaom ug madawat ang ilang ganti.

Didto pa sa Bukid sa mga Olibo si Jesus ug ang iyang upat ka apostoles dihang nag-asoy siyag laing ilustrasyon. Sa milabayng mga adlaw, didto sa Jerico, miasoy siyag ilustrasyon bahin sa mga mina aron ipakita nga dili dayon moabot ang Gingharian. Ang ilustrasyon nga iyang iasoy karon medyo parehas niana. Sumpay gihapon kini sa iyang tubag sa pangutana bahin sa iyang presensiya ug sa hinapos sa sistema sa mga butang. Gipasiugda niini nga kinahanglang magkugi ang iyang mga tinun-an sa buluhaton nga iyang isalig kanila.

Si Jesus miingon: “Sama kini sa usa ka tawo nga hapit nang molangyaw. Sa wala pa siya mogikan, iyang gipatawag ang iyang mga ulipon ug gipiyal kanila ang iyang kabtangan.” (Mateo 25:14) Kay gipakasama na ni Jesus ang iyang kaugalingon sa tawo nga milangyaw “aron mahimong hari,” dali rang nasabtan sa mga apostoles nga si Jesus ang “tawo” nga gihisgotan dinhi.—Lucas 19:12.

Sa wala pa molangyaw ang tawo, iyang gibilin sa mga ulipon ang iyang kabtangan. Sa tulo ka tuig ug tunga nga pagministeryo ni Jesus, nagpokus siya sa pagsangyaw sa maayong balita sa Gingharian sa Diyos ug nagbansay sa iyang mga tinun-an niini nga buluhaton. Karon mobiya na siya, ug masaligon siya nga ilang ipadayon ang maong buluhaton.—Mateo 10:7; Lucas 10:1, 8, 9; itandi ang Juan 4:38; 14:12.

Sumala sa ilustrasyon, giunsa pagbahinbahin sa tawo ang iyang kuwarta? Si Jesus miasoy: “Ang usa gihatagan niyag lima ka talanton nga sensilyo, ang lain duha, ang lain pa usa, sumala sa katakos sa matag usa, ug dayon siya milangyaw.” (Mateo 25:15) Unsay himoon sa mga ulipon sa kuwarta nga gisalig kanila? Magkugi kaha sila aron moganansiya ang kuwarta sa ilang agalon? Gisultihan ni Jesus ang mga apostoles:

“Dihadiha kadtong nakadawat ug lima ka talanton milakaw ug nagnegosyo ug nakaganansiyag lima pa. Sa susama, kadtong nakadawat ug duha nakaganansiyag duha pa. Apan ang ulipon nga nakadawat ug usa lang milakaw ug iyang gilubong sa yuta ang kuwarta sa iyang agalon.” (Mateo 25:16-18) Unsay mahitabo inigbalik sa agalon?

Si Jesus mipadayon: “Paglabay sa taas nga panahon, ang agalon niadtong mga ulipona miabot aron makighusay kanila.” (Mateo 25:19) Ang unang duha ka ulipon nagkugi, “sumala sa katakos sa matag usa.” Ilang gipatubo ang kuwarta nga gisalig kanila. Ang lima ka talanton sa agalon iyang gipatubo ug doble, ug mao sab ang gihimo sa gihatagan ug duha ka talanton. (Kaniadto, ang trabahante kinahanglang magtrabaho ug 19 ka tuig aron makatigom ug kuwarta nga katumbas sa usa ka talanton.) Gidayeg silang duha sa agalon: “Dalayegon ang imong gihimo, maayo ug kasaligan nga ulipon! Kay kasaligan ka sa pipila ka butang, akong ipiyal kanimo ang daghang butang. Paglipay uban kanako.”—Mateo 25:21.

Pero lahi ang gihimo sa ulipon nga gihatagag usa ka talanton. Siya miingon: “Agalon, nahibalo ko nga estrikto ka. Nagaani ka bisag wala magpugas ug nagatigom ka bisag wala magpalid. Busa nahadlok ko ug akong gilubong ang imong talanton. Ania, akong ibalik kini kanimo.” (Mateo 25:24, 25) Wala man lang niya ideposito sa bangko ang kuwarta aron unta motubo ug mokita bisag gamay ang iyang agalon. Tungod niana, naalkanse na hinuon ang agalon.

Angayan lang nga tawgon siyang “daotan ug tapolan nga ulipon” sa iyang agalon. Gibawi ang iyang talanton ug gihatag sa kugihan nga ulipon. Ang agalon miingon: “Kadtong duna nay iya, dugangan pa, ug dagaya ang iyang mabatonan. Apan kadtong walay iya, bisan ang diyutay nga anaa kaniya kuhaon gikan kaniya.”—Mateo 25:26, 29.

Ang mga tinun-an ni Jesus daghan ug angayng palandongon, apil na kini nga ilustrasyon. Ilang nasabtan nga importante kaayo ang buluhaton nga gisalig ni Jesus kanila—ang dakong pribilehiyo sa paghimog mga tinun-an. Ug nagdahom siya nga magkugi sila. Nahibalo si Jesus nga lainlain ang ilang mahimo sa buluhatong pagsangyaw nga iyang gisugo kanila. Sama sa nahisgotan sa ilustrasyon, ang tanan magkugi “sumala sa katakos sa matag usa.” Siyempre, wala kini magpasabot nga malipay si Jesus kon ang tinun-an “tapolan” ug dili mohimo sa iyang maarangan sa paghimo sa responsabilidad nga gihatag kaniya.

Pero seguradong nalipay ang mga apostoles niini nga pasalig: “Kadtong duna nay iya, dugangan pa”!

Didto sa Bukid sa mga Olibo, bag-o lang giasoy ni Jesus ang ilustrasyon bahin sa 10 ka dalaga ug mga talanton. Giunsa niya pagtapos ang iyang tubag sa pangutana sa mga apostoles bahin sa ilhanan sa iyang presensiya ug sa hinapos sa sistema sa mga butang? Iyang gitapos kini pinaagig ilustrasyon bahin sa mga karnero ug kanding.

Iyang giuna paghisgot ang kahimtang dihang mahitabo kini nga ilustrasyon. Si Jesus miingon: “Pag-abot sa Anak sa tawo diha sa iyang himaya, ug ang tanang anghel uban kaniya, siya molingkod sa iyang mahimayaong trono.” (Mateo 25:31) Giklaro niya nga siya mismo ang pangunang karakter sa ilustrasyon. Pirme niyang hisgotan nga siya ang “Anak sa tawo.”—Mateo 8:20; 9:6; 20:18, 28.

Kanus-a matuman kini nga ilustrasyon? Mahitabo kini dihang si Jesus moabot “diha sa iyang himaya” uban sa mga anghel ug molingkod sa “iyang mahimayaong trono.” Iya nang gihisgotan kaniadto nga “makita nila ang Anak sa tawo diha sa mga panganod sa langit nga moabot uban ang gahom ug dakong himaya” uban sa iyang mga anghel. Ug kanus-a kini mahitabo? “Dihadiha human sa kasakitan.” (Mateo 24:29-31; Marcos 13:26, 27; Lucas 21:27) Busa matuman kini nga ilustrasyon sa umaabot nga pagbalik ni Jesus uban ang himaya. Unsay iyang sunod nga buhaton?

Si Jesus mipatin-aw: “Pag-abot sa Anak sa tawo . . . , ang tanang kanasoran tigomon sa iyang atubangan, ug iyang lainlainon ang katawhan, sama sa usa ka magbalantay nga maglain sa mga karnero gikan sa mga kanding. Ug iyang ibutang ang mga karnero sa iyang tuo, apan ang mga kanding sa iyang wala.”—Mateo 25:31-33.

Kon bahin sa mga karnero, si Jesus miingon: “Unya ang Hari moingon niadtong anaa sa iyang tuo: ‘Ari mo, kamong gipanalanginan sa akong Amahan. Dawata ingong panulondon ang Gingharian nga giandam alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan.’” (Mateo 25:34) Nganong gipaboran sa Hari ang mga karnero?

Ang Hari miingon: “Gigutom ko ug gihatagan ko ninyog pagkaon; giuhaw ko ug gihatagan ko ninyog mainom. Estranyo ko ug inyo kong giabiabi; hubo ko ug inyo kong gibestihan. Nasakit ko ug inyo kong giatiman. Nabilanggo ko ug inyo kong giduaw.” Dihang kini nga mga karnero, o “mga matarong,” nangutana kon kanus-a nila kini gihimo, si Jesus miingon: “Bisan unsay inyong gihimo sa usa sa mga labing ubos niining akong mga igsoon, gihimo sab ninyo kanako.” (Mateo 25:35, 36, 40, 46) Wala nila kini himoa sa langit kay wala may masakiton o gigutom didto. Seguradong gihimo nila kini sa mga igsoon ni Kristo dinhi sa yuta.

Unsa pod ang mahitabo sa mga kanding nga gibutang sa wala? Si Jesus miingon: “Unya [ang Hari] moingon niadtong anaa sa iyang wala: ‘Pahawa kamong mga tinunglo ug pangadto mo sa kalayo nga walay kataposan nga giandam alang sa Yawa ug sa iyang mga demonyo. Kay gigutom ko, apan wala ko ninyo hatagig pagkaon; ug giuhaw ko, apan wala ko ninyo hatagig mainom. Estranyo ko, apan wala ko ninyo abiabiha; hubo, apan wala ko ninyo bestihi; nasakit ug nabilanggo, apan wala ko ninyo atimana.’” (Mateo 25:41-43) Kini nga paghukom angayan sa mga kanding kay dili maayo ang ilang pagtratar sa mga igsoon ni Kristo dinhi sa yuta.

Nasabtan sa mga apostoles nga ang resulta niini nga paghukom sa umaabot permanente, o walay kataposan. Giingnan sila ni Jesus: “Unya [ang Hari moingon]: ‘Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, bisan unsa nga wala ninyo himoa sa usa niining mga labing ubos, wala usab ninyo himoa kanako.’ Kini sila mamatay hangtod sa hangtod, apan ang mga matarong makadawat ug kinabuhing walay kataposan.”—Mateo 25:45, 46.

Daghag angayng palandongon ang mga apostoles tungod sa tubag ni Jesus sa ilang pangutana. Kini makatabang nila nga susihon ang ilang hunahuna ug binuhatan.