بە‌ش ٨
مە‌سیح دە‌ردە‌کە‌وێ
زۆرتر لە ٥٠٠ ساڵ دوای پێشبینییە‌کە‌ی دانیال، فریشتە‌ی خودا جبرائیل هاتە لای کچێکی گە‌نج کە ناوی مریە‌م بوو و لە‌وە‌چە‌ی داود بوو، فریشتە‌ی خودا جبرائیل هات بۆلای کچێکی گە‌نج بە نێوی مریە‌م کە نە‌وە‌ی داود بوو. «جبرائیل هاتە لای مریە‌م و وتی: (سڵاو ئە‌ی ئە‌وە‌ی ڕە‌زامە‌ندیت هە‌یە! یە‌زدانت لە‌گە‌ڵە)» (لۆقا ١:٢٨). بە‌ڵام مریە‌م ترسا. ئە‌و سڵاوە‌ی جبرائیل دە‌بێ چ واتایە‌کی هە‌بێ؟
جبرائیل بە مریە‌می وت کە ئە‌و دە‌بێتە دایکی مە‌سیح
«فریشتە‌کە پێی وت: (مە‌ترسە مریە‌م، چونکە لە‌لای خودا ڕە‌زامە‌ندیت بە‌دە‌ستهێنا. ئە‌وە‌تا سکت دە‌بێت و کوڕێکت دە‌بێت ناوی لێ دە‌نێیت عیسا. پایە بە‌رز دە‌بێت و بە کوڕی خودای هە‌رە‌بە‌رز ناودە‌برێت، خودای پە‌روە‌ردگاریش تە‌ختی داودی باوکی پێ دە‌داتە‌وە. هە‌تاهە‌تایە حوکمڕانی نە‌وە‌ی یاقوب دە‌کات، شانشینە‌کە‌شێ کۆتایی نایە‌ت.)» (لۆقا ١:٣٠-٣٣). ئای کە چە‌ند هە‌واڵیکی خۆشە. مریە‌م دە‌بێتە دایکی مە‌سیح کە لە مێژە چاوە‌ڕوانکراوە.
ساڵی دواتر عیسا لە بە‌یت‌لە‌حم لە‌دایک بوو. ئە‌و شە‌وە فریشتە‌یە‌ک بە شوانە‌کانی ناوچە‌کە‌ی وت: «ئە‌وا موژدە‌ی خۆشییە‌کی گە‌ورە‌تان دە‌دە‌مێ ... ئە‌مڕۆ لە شاری داود ڕزگارکە‌رێکتان بۆ لە دایک بوو، ئە‌ویش مە‌سیحە» (لۆقا ٢:١٠، ١١). دواتر بنە‌ماڵە‌ی عیسا بۆ ناسیرە ماڵیان گواستە‌وە و لە‌وێ گە‌ورە بوو.
لە ساڵی ٢٩ ز دا، دە‌قاودە‌ق لە‌و ساڵە‌ی کە مە‌سیح دە‌بوایە دە‌ربکە‌وێت، عیسا دە‌ستی بە کاری پێغە‌مبە‌رایە‌تی کرد؛ ئە‌و کات تە‌مە‌نی «نزیکە‌ی سی ساڵ بوو» (لۆقا ٣:٢٣). زۆر کە‌س بۆیان دە‌رکە‌وت کە ئە‌و لە‌لایە‌ن خوداوە ناردرابوو. بۆیە وتیان: «لە‌ناوماندا پێغە‌مبە‌رێکی پایە‌بە‌رز هە‌ڵستاوە» (لۆقا ٧:١٦، ١٧). بە‌ڵام عیسا چی فێری ئە‌و خە‌ڵکە دە‌کرد؟
عیسا خە‌ڵکی فێرکرد، خودایان خۆشبووێ و بیپە‌رستن. ئە‌و وتی: «یە‌زدانی خودامان یە‌ک یە‌زدانە، جا پڕ بە دڵ و لە ناخە‌وە و بە هە‌موو بیر و بە هە‌موو تواناتانە‌وە یە‌زدانی خودای خۆتان خۆشبووێ» (مە‌رقۆس ١٢:٢٩، ٣٠). هە‌روە‌ها فە‌رمووی: «کڕنۆش بۆ یە‌زدانی خودات دە‌بە‌یت و تە‌نها ئە‌و دە‌پە‌رستیت» (لۆقا ٤:٨).
عیسا تکای لە خە‌ڵک کرد یە‌کتریان خۆشبووێ: «نزیکە‌کە‌ت وە‌ک خۆت خۆشبووێ» (مە‌رقۆس ١٢:٣١). هە‌روە‌ها فە‌رمووێ: «کە‌واتە لە هە‌ر شتێکدا ئاوا بۆ خە‌ڵک بکە‌ن کە دە‌تانە‌وێ بۆتان بکە‌ن، چونکە ئە‌مە‌یە پوختە‌ی تە‌ورات و پە‌یامی پێغە‌مبە‌ران» (مە‌تا ٧:١٢).
عیسا بە دڵ و جۆشە‌وە خە‌ڵکی دە‌ربارە‌ی پادشایە‌تی خودا فێرکرد: «لە‌سە‌رمە موژدە‌ی پاشایە‌تی خودا بدە‌مە شارە‌کانی دیکە‌ش، چونکە بۆ ئە‌مە نێردراوم» (لۆقا ٤:٤٣). بۆچی پاشایە‌تی خودا ئە‌وە‌ندە گرنگە؟
پەرتووکی پیرۆز فێرمان دە‌کات کە پاشایە‌تی خودا فە‌رمانڕە‌وایە‌تییە‌کە لە ئاسمانە و بە‌سە‌ر زە‌وی فە‌رمانڕە‌وایی دە‌کا. عیسای مە‌سیح، لە لایە‌ن خوداوە وە‌ک پادشا هە‌ڵبژێردراوە. دانیالی پیغە‌مبە‌ر لە بینینێکدا پێشبینی کرد کە خودا مە‌سیحی لە ئاسمان «دە‌سە‌ڵات و شکۆ و پادشایە‌تی پێدرا» (دانیال ٧:١٤). ئە‌و پادشایە‌تییە بە‌هە‌شتی سە‌ر زە‌وی سە‌قامگیر دە‌کا، خوداپە‌رستان بە ژیانی هە‌میشە‌یی پاداشت دە‌داتە‌وە. ئایا ئەوە هە‌واڵێکی نایاب نییە؟