Πράξεις
26 Ο Αγρίππας είπε στον Παύλο: «Σου επιτρέπεται να μιλήσεις υπέρ του εαυτού σου». Τότε ο Παύλος άπλωσε το χέρι του και άρχισε να λέει υπερασπιζόμενος τον εαυτό του:
2 «Σχετικά με όλα αυτά για τα οποία κατηγορούμαι από Ιουδαίους, Βασιλιά Αγρίππα, θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο για το ότι μπροστά σε εσένα υπερασπίζομαι τον εαυτό μου σήμερα, 3 ιδιαίτερα επειδή είσαι ειδικός σε όλα τα έθιμα καθώς και στις διαφωνίες μεταξύ των Ιουδαίων. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ να με ακούσεις υπομονετικά.
4 »Πράγματι, ως προς τον τρόπο της ζωής μου από τα νεανικά μου χρόνια, με τον οποίο έζησα από την αρχή μεταξύ του έθνους μου και στην Ιερουσαλήμ, όλοι οι Ιουδαίοι 5 που με ήξεραν προηγουμένως, από την αρχή, γνωρίζουν, αν βέβαια θέλουν να δώσουν μαρτυρία, ότι, σύμφωνα με την αυστηρότερη αίρεση της θρησκείας μας, έζησα Φαρισαίος. 6 Και όμως τώρα για την ελπίδα της υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στους προπάτορές μας καλούμαι να δικαστώ· 7 ενώ οι δώδεκα φυλές μας ελπίζουν να φτάσουν στην εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης αποδίδοντάς του εντατικά ιερή υπηρεσία νύχτα και ημέρα. Σχετικά με αυτή την ελπίδα κατηγορούμαι από Ιουδαίους, βασιλιά.
8 »Γιατί κρίνεται απίστευτο μεταξύ σας ότι ο Θεός εγείρει νεκρούς; 9 Εγώ, για παράδειγμα, σκέφτηκα πράγματι μέσα μου ότι έπρεπε να κάνω πολλές πράξεις εναντίωσης κατά του ονόματος του Ιησού του Ναζωραίου· 10 το οποίο και έκανα στην Ιερουσαλήμ, και πολλούς από τους αγίους κλείδωσα σε φυλακές, καθώς είχα λάβει εξουσία από τους πρωθιερείς· και όταν αυτοί επρόκειτο να εκτελεστούν, έριξα την ψήφο μου εναντίον τους. 11 Και τιμωρώντας τους πολλές φορές σε όλες τις συναγωγές, προσπαθούσα να τους εξαναγκάσω να αποκηρύξουν [την πίστη τους]· και επειδή ήμουν υπερβολικά μανιασμένος εναντίον τους, έφτασα στο σημείο να τους διώκω ακόμη και στις έξω πόλεις.
12 »Στη διάρκεια αυτών των προσπαθειών, καθώς ταξίδευα προς τη Δαμασκό με εξουσία και αποστολή από τους πρωθιερείς, 13 είδα το μεσημέρι στο δρόμο, βασιλιά, ένα φως που υπερείχε από τη λαμπρότητα του ήλιου να αστράφτει από τον ουρανό γύρω από εμένα και γύρω από εκείνους που ταξίδευαν μαζί μου. 14 Και αφού πέσαμε όλοι στο έδαφος, άκουσα μια φωνή να μου λέει στην εβραϊκή γλώσσα: ‘Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις; Το να εξακολουθείς να κλωτσάς βούκεντρα είναι σκληρό για εσένα’. 15 Αλλά εγώ είπα: ‘Ποιος είσαι, Κύριε;’ Και ο Κύριος είπε: ‘Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ διώκεις. 16 Παρ’ όλα αυτά, σήκω και στάσου στα πόδια σου. Διότι γι’ αυτόν το σκοπό έγινα ορατός σε εσένα, για να σε εκλέξω ως υπηρέτη και μάρτυρα τόσο των πραγμάτων που είδες όσο και των πραγμάτων που θα σε κάνω να δεις σχετικά με εμένα· 17 ενώ σε ελευθερώνω από [αυτόν] το λαό και από τα έθνη στα οποία εγώ σε στέλνω, 18 προκειμένου να ανοίξεις τα μάτια τους, να τους στρέψεις από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του Σατανά στον Θεό, για να λάβουν συγχώρηση αμαρτιών και κληρονομιά μεταξύ εκείνων που είναι αγιασμένοι μέσω της πίστης [που δείχνουν] σε εμένα’.
19 »Έτσι λοιπόν, Βασιλιά Αγρίππα, δεν έδειξα ανυπακοή στο ουράνιο θέαμα, 20 αλλά τόσο σε εκείνους στη Δαμασκό πρώτα όσο και σε εκείνους στην Ιερουσαλήμ, και σε όλη τη χώρα της Ιουδαίας, και στα έθνη πήγα φέρνοντας το άγγελμα ότι πρέπει να μετανοήσουν και να στραφούν στον Θεό κάνοντας έργα που αρμόζουν στη μετάνοια. 21 Εξαιτίας αυτών των πραγμάτων, με έπιασαν Ιουδαίοι στο ναό και αποπειράθηκαν να με φονεύσουν. 22 Ωστόσο, επειδή έχω αποκτήσει τη βοήθεια που είναι από τον Θεό, συνεχίζω μέχρι αυτή την ημέρα να δίνω μαρτυρία και σε μικρούς και σε μεγάλους, χωρίς να λέω όμως τίποτα άλλο παρά τα πράγματα που οι Προφήτες καθώς και ο Μωυσής δήλωσαν ότι επρόκειτο να γίνουν, 23 ότι ο Χριστός θα υπέφερε και, ως ο πρώτος που θα ανασταινόταν από τους νεκρούς, επρόκειτο να διαγγείλει φως τόσο σε αυτόν το λαό όσο και στα έθνη».
24 Καθώς, λοιπόν, έλεγε αυτά τα πράγματα υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, ο Φήστος είπε με δυνατή φωνή: «Παραφρονείς, Παύλε! Η μεγάλη μάθηση σε οδηγεί στην παραφροσύνη!» 25 Ο Παύλος, όμως, είπε: «Δεν παραφρονώ, Εξοχότατε Φήστε, αλλά λέω λόγια αλήθειας και σωφροσύνης. 26 Στην πραγματικότητα, ο βασιλιάς στον οποίο μιλώ με παρρησία γνωρίζει καλά αυτά τα πράγματα· διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε ένα από αυτά τα πράγματα δεν περνάει απαρατήρητο από αυτόν, γιατί αυτό το πράγμα δεν έγινε σε κάποια γωνιά. 27 Πιστεύεις, Βασιλιά Αγρίππα, τους Προφήτες; Ξέρω ότι πιστεύεις». 28 Αλλά ο Αγρίππας είπε στον Παύλο: «Ακόμη λίγο και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός». 29 Τότε ο Παύλος είπε: «Θα ευχόμουν στον Θεό, είτε [χρειάζεται] ακόμη λίγο είτε πολύ, όχι μόνο εσύ, αλλά και όλοι όσοι με ακούν σήμερα να γίνουν όπως είμαι και εγώ, με εξαίρεση αυτά τα δεσμά».
30 Και ο βασιλιάς σηκώθηκε, καθώς και ο κυβερνήτης και η Βερνίκη και αυτοί που κάθονταν μαζί τους. 31 Αλλά καθώς αποσύρονταν, άρχισαν να μιλούν ο ένας στον άλλον, λέγοντας: «Αυτός ο άνθρωπος δεν πράττει τίποτα άξιο θανάτου ή δεσμών». 32 Επιπλέον, ο Αγρίππας είπε στον Φήστο: «Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει ελευθερωθεί αν δεν είχε επικαλεστεί τον Καίσαρα».