Ρωμαίους
9 Λέω την αλήθεια σύμφωνα με τον Χριστό· δεν λέω ψέματα, αφού η συνείδησή μου δίνει μαρτυρία μαζί με εμένα σύμφωνα με άγιο πνεύμα, 2 ότι έχω μεγάλη λύπη και ακατάπαυστο πόνο στην καρδιά μου. 3 Διότι θα ευχόμουν να ήμουν εγώ ο ίδιος αποχωρισμένος από τον Χριστό ως ο καταραμένος, για χάρη των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, 4 οι οποίοι είναι Ισραηλίτες, στους οποίους ανήκει η υιοθεσία και η δόξα και οι διαθήκες και η χορήγηση του Νόμου και η ιερή υπηρεσία και οι υποσχέσεις· 5 στους οποίους ανήκουν οι προπάτορες και από τους οποίους [προήλθε] ο Χριστός κατά σάρκα: ο Θεός, που είναι πάνω σε όλα, [ας είναι] ευλογημένος για πάντα. Αμήν.
6 Ωστόσο, όχι ότι έχει αποτύχει ο λόγος του Θεού. Διότι δεν είναι πράγματι «Ισραήλ» όλοι όσοι [προέρχονται] από τον Ισραήλ. 7 Ούτε επειδή είναι σπέρμα του Αβραάμ είναι όλοι παιδιά, αλλά: «Αυτό που θα αποκληθεί ‘σπέρμα σου’ θα είναι μέσω του Ισαάκ». 8 Δηλαδή, τα κατά σάρκα παιδιά δεν είναι πράγματι τα παιδιά του Θεού, αλλά τα παιδιά που είναι μέσω της υπόσχεσης υπολογίζονται ως το σπέρμα. 9 Διότι ο λόγος της υπόσχεσης ήταν ο εξής: «Αυτόν τον καιρό θα έρθω και η Σάρρα θα έχει γιο». 10 Εντούτοις, όχι μόνο αυτή η περίπτωση, αλλά και όταν η Ρεβέκκα συνέλαβε δίδυμα από έναν [άντρα], τον Ισαάκ, τον προπάτορά μας: 11 Διότι όταν αυτά δεν είχαν ακόμη γεννηθεί ούτε είχαν πράξει τίποτα καλό ή απαίσιο, προκειμένου ο σκοπός του Θεού σχετικά με την εκλογή να συνεχίσει να βασίζεται, όχι σε έργα, αλλά σε Εκείνον που καλεί, 12 της ειπώθηκε: «Ο μεγαλύτερος θα είναι δούλος του νεότερου». 13 Ακριβώς όπως είναι γραμμένο: «Αγάπησα τον Ιακώβ, τον Ησαύ όμως τον μίσησα».
14 Τι θα πούμε, λοιπόν; Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό; Είθε ποτέ να μη γίνει αυτό! 15 Διότι αυτός λέει στον Μωυσή: «Θα ελεήσω όποιον πράγματι ελεώ και θα δείξω συμπόνια σε όποιον πράγματι δείχνω συμπόνια». 16 Άρα λοιπόν, εξαρτάται, όχι από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από τον Θεό, ο οποίος ελεεί. 17 Διότι η Γραφή λέει στον Φαραώ: «Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο σε άφησα να παραμείνεις, για να δείξω αναφορικά με εσένα τη δύναμή μου και για να διακηρυχτεί το όνομά μου σε όλη τη γη». 18 Έτσι λοιπόν, όποιον αυτός θέλει ελεεί, αλλά όποιον θέλει τον αφήνει να γίνει ισχυρογνώμων.
19 Θα μου πεις, λοιπόν: «Γιατί βρίσκει ακόμη σφάλμα; Διότι ποιος έχει αντιταχτεί στο ρητό του θέλημα;» 20 Άνθρωπε, ποιος, λοιπόν, αληθινά είσαι εσύ για να ανταπαντάς στον Θεό; Μήπως το πράγμα που πλάστηκε θα πει σε εκείνον που το έπλασε: «Γιατί με έφτιαξες έτσι;» 21 Τι; Δεν έχει ο αγγειοπλάστης εξουσία πάνω στον πηλό, για να φτιάξει από την ίδια μάζα ένα σκεύος για αξιότιμη χρήση και ένα άλλο για χρήση που στερείται τιμής; 22 Αν, λοιπόν, ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή, 23 ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα, 24 δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη, [τι με αυτό]; 25 Είναι όπως λέει και στον Ωσηέ: «Εκείνους που δεν ήταν λαός μου θα τους αποκαλέσω ‘λαό μου’, και εκείνη που δεν ήταν αγαπημένη [θα την αποκαλέσω] ‘αγαπημένη’· 26 και στον τόπο όπου τους ειπώθηκε: ‘Δεν είστε λαός μου’, εκεί αυτοί θα αποκληθούν ‘γιοι του ζωντανού Θεού’».
27 Επιπλέον, ο Ησαΐας φωνάζει σχετικά με τον Ισραήλ: «Μολονότι ο αριθμός των γιων Ισραήλ μπορεί να είναι σαν την άμμο της θάλασσας, το υπόλοιπο είναι που θα σωθεί. 28 Διότι ο Ιεχωβά θα τακτοποιήσει λογαριασμούς πάνω στη γη, τελειώνοντάς τους και συντομεύοντάς τους». 29 Επίσης, ακριβώς όπως είχε πει ο Ησαΐας παλιότερα: «Αν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων δεν μας είχε αφήσει σπέρμα, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε ομοιωθεί με τα Γόμορρα».
30 Τι θα πούμε, λοιπόν; Ότι οι εθνικοί, μολονότι δεν επιδίωκαν δικαιοσύνη, κατέφτασαν τη δικαιοσύνη, τη δικαιοσύνη που είναι αποτέλεσμα πίστης· 31 αλλά ο Ισραήλ, μολονότι επιδίωκε νόμο δικαιοσύνης, δεν έφτασε το νόμο. 32 Για ποιο λόγο; Επειδή τον επιδίωκε, όχι μέσω πίστης, αλλά μέσω έργων. Αυτοί πρόσκοψαν στην «πέτρα του προσκόμματος»· 33 όπως είναι γραμμένο: «Να! Βάζω στη Σιών πέτρα προσκόμματος και βράχο σκανδάλου, αλλά εκείνος που εναποθέτει την πίστη του σε αυτήν δεν θα απογοητευτεί».