2 Κορινθίους

3 Αρχίζουμε πάλι να συνιστούμε τον εαυτό μας; Ή μήπως χρειαζόμαστε, όπως μερικοί, συστατικές επιστολές προς εσάς ή από εσάς; 2 Εσείς οι ίδιοι είστε η επιστολή μας, που είναι χαραγμένη στις καρδιές μας και τη γνωρίζει και τη διαβάζει όλη η ανθρωπότητα. 3 Διότι αποκαλύπτεται ότι εσείς είστε επιστολή του Χριστού γραμμένη από εμάς ως διακόνους, χαραγμένη όχι με μελάνι αλλά με πνεύμα ενός ζωντανού Θεού, όχι σε πέτρινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες, σε καρδιές.

4 Μέσω του Χριστού, λοιπόν, έχουμε αυτού του είδους την πεποίθηση προς τον Θεό. 5 Όχι ότι εμείς έχουμε από μόνοι μας επαρκή προσόντα για να θεωρήσουμε ότι κάτι προέρχεται από τον εαυτό μας, αλλά το ότι έχουμε επαρκή προσόντα προέρχεται από τον Θεό, 6 ο οποίος μας έχει δώσει πράγματι επαρκή προσόντα για να είμαστε διάκονοι νέας διαθήκης, όχι γραπτού κώδικα, αλλά πνεύματος· διότι ο γραπτός κώδικας καταδικάζει σε θάνατο, αλλά το πνεύμα ζωοποιεί.

7 Επιπλέον, αν ο κώδικας που απονέμει θάνατο και που χαράχτηκε με γράμματα σε πέτρες ήρθε σε ύπαρξη με δόξα, ώστε οι γιοι Ισραήλ δεν μπορούσαν να ατενίσουν επίμονα το πρόσωπο του Μωυσή εξαιτίας της δόξας του προσώπου του, [μιας δόξας] η οποία θα καταργούνταν, 8 γιατί να μην είναι πολύ περισσότερο με δόξα η απονομή του πνεύματος; 9 Διότι αν ήταν ένδοξος ο κώδικας που απονέμει καταδίκη, πολύ περισσότερο αφθονεί σε δόξα η απονομή της δικαιοσύνης. 10 Στην πραγματικότητα, ακόμη και αυτό που είχε γίνει κάποτε ένδοξο έχει, από αυτή την άποψη, απογυμνωθεί από δόξα, εξαιτίας της δόξας που υπερέχει από αυτό. 11 Διότι αν εισάχτηκε με δόξα εκείνο που θα καταργούνταν, πολύ περισσότερο θα ήταν με δόξα εκείνο που παραμένει.

12 Συνεπώς, αφού έχουμε τέτοια ελπίδα, χρησιμοποιούμε μεγάλη παρρησία 13 και δεν ενεργούμε όπως τότε που ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα στο πρόσωπό του για να μην ατενίσουν επίμονα οι γιοι Ισραήλ το τέλος εκείνου που θα καταργούνταν. 14 Αλλά οι διανοητικές δυνάμεις τους έγιναν νωθρές. Διότι μέχρι τη σημερινή ημέρα το ίδιο κάλυμμα εξακολουθεί να μην έχει αφαιρεθεί κατά την ανάγνωση της παλιάς διαθήκης, επειδή καταργείται μέσω του Χριστού. 15 Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα όποτε διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα σκεπάζει την καρδιά τους. 16 Όταν όμως υπάρξει στροφή προς τον Ιεχωβά, το κάλυμμα αφαιρείται. 17 Ο Ιεχωβά, λοιπόν, είναι το Πνεύμα· και όπου υπάρχει το πνεύμα του Ιεχωβά, υπάρχει ελευθερία. 18 Και όλοι εμείς, καθώς αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά με πρόσωπα από τα οποία έχει αφαιρεθεί το κάλυμμα, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα από δόξα σε δόξα, ακριβώς όπως γίνεται από τον Ιεχωβά, το Πνεύμα.