Ρωμαίους

8 Συνεπώς, εκείνοι που είναι σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού δεν έχουν καμιά καταδίκη. 2 Διότι ο νόμος εκείνου του πνεύματος που δίνει ζωή σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού σάς έχει ελευθερώσει από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. 3 Διότι, επειδή υπήρχε μια ανικανότητα στο Νόμο, ενώ αυτός ήταν αδύναμος μέσω της σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον ίδιο του τον Γιο κατά την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και σχετικά με την αμαρτία, καταδίκασε την αμαρτία στη σάρκα, 4 ώστε η δίκαιη απαίτηση του Νόμου να εκπληρωθεί σε εμάς που περπατάμε, όχι σε συμφωνία με τη σάρκα, αλλά σε συμφωνία με το πνεύμα. 5 Διότι εκείνοι που είναι σε συμφωνία με τη σάρκα φρονούν τα πράγματα της σάρκας, αλλά εκείνοι που είναι σε συμφωνία με το πνεύμα τα πράγματα του πνεύματος. 6 Διότι το φρόνημα της σάρκας σημαίνει θάνατο, αλλά το φρόνημα του πνεύματος σημαίνει ζωή και ειρήνη· 7 επειδή το φρόνημα της σάρκας σημαίνει έχθρα με τον Θεό, γιατί δεν υποτάσσεται στο νόμο του Θεού, μάλιστα ούτε και μπορεί. 8 Εκείνοι, λοιπόν, που είναι σε αρμονία με τη σάρκα δεν μπορούν να ευαρεστήσουν τον Θεό.

9 Ωστόσο, εσείς είστε σε αρμονία, όχι με τη σάρκα, αλλά με το πνεύμα, αν το πνεύμα του Θεού αληθινά κατοικεί μέσα σας. Αλλά αν κάποιος δεν έχει το πνεύμα του Χριστού, δεν ανήκει σε αυτόν. 10 Αλλά αν ο Χριστός είναι σε ενότητα με εσάς, το σώμα είναι πράγματι νεκρό λόγω της αμαρτίας, αλλά το πνεύμα είναι ζωή λόγω της δικαιοσύνης. 11 Αν, λοιπόν, το πνεύμα αυτού που ήγειρε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, αυτός που ήγειρε τον Χριστό Ιησού από τους νεκρούς θα ζωοποιήσει και τα δικά σας θνητά σώματα μέσω του πνεύματός του που διαμένει μέσα σας.

12 Έτσι λοιπόν, αδελφοί, εμείς έχουμε αναλάβει υποχρέωση, όχι απέναντι στη σάρκα για να ζούμε σε συμφωνία με τη σάρκα· 13 διότι αν ζείτε σε συμφωνία με τη σάρκα, είναι βέβαιο ότι θα πεθάνετε· αλλά αν θανατώσετε τις πράξεις του σώματος μέσω του πνεύματος, θα ζήσετε. 14 Διότι όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού. 15 Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: «Αββά, Πατέρα!» 16 Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. 17 Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι βέβαια του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί για να δοξαστούμε και μαζί.

18 Συνεπώς, θεωρώ ότι τα παθήματα της τωρινής εποχής δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφτεί σε εμάς. 19 Διότι η έντονη προσδοκία της δημιουργίας περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού. 20 Διότι η δημιουργία υποτάχτηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα 21 ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού. 22 Διότι γνωρίζουμε ότι όλη η δημιουργία εξακολουθεί να στενάζει μαζί και να πονάει μαζί μέχρι τώρα. 23 Όχι μόνο αυτό, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε τους πρώτους καρπούς, δηλαδή το πνεύμα, ναι, εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, ενώ περιμένουμε με θέρμη την υιοθεσία, την απελευθέρωση από τα σώματά μας με λύτρο. 24 Διότι σωθήκαμε με [αυτή] την ελπίδα· αλλά ελπίδα που βλέπεται δεν είναι ελπίδα, γιατί όταν κάποιος βλέπει ένα πράγμα, μήπως ελπίζει για αυτό; 25 Αλλά αν ελπίζουμε για αυτό που δεν βλέπουμε, εξακολουθούμε να το περιμένουμε με υπομονή.

26 Με όμοιο τρόπο, το πνεύμα παρέχει και αυτό βοήθεια για την αδυναμία μας· διότι το για ποια πράγματα πρέπει να προσευχηθούμε, καθώς έχουμε ανάγκη, δεν το γνωρίζουμε, αλλά το ίδιο το πνεύμα συνηγορεί για εμάς με στεναγμούς αλάλητους. 27 Ωστόσο, αυτός που ερευνάει τις καρδιές γνωρίζει ποια είναι η σημασία του πνεύματος, επειδή αυτό συνηγορεί σύμφωνα με τον Θεό για τους αγίους.

28 Τώρα, γνωρίζουμε ότι ο Θεός κάνει όλα τα έργα του να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό, εκείνων που είναι άτομα καλεσμένα σύμφωνα με το σκοπό του· 29 επειδή εκείνους στους οποίους έδωσε την πρώτη του αναγνώριση τους προόρισε επίσης να διαμορφωθούν σύμφωνα με την εικόνα του Γιου του, ώστε αυτός να είναι ο πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς. 30 Επιπλέον, εκείνοι τους οποίους προόρισε είναι αυτοί τους οποίους επίσης κάλεσε· και εκείνοι τους οποίους κάλεσε είναι αυτοί τους οποίους επίσης ανακήρυξε δίκαιους. Τελικά, εκείνοι τους οποίους ανακήρυξε δίκαιους είναι αυτοί τους οποίους επίσης δόξασε.

31 Τι θα πούμε, λοιπόν, για αυτά τα πράγματα; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας; 32 Αυτός, που δεν λυπήθηκε ούτε τον ίδιο του τον Γιο, αλλά τον παρέδωσε για όλους εμάς, γιατί δεν θα μας δώσει με καλοσύνη, μαζί με εκείνον επίσης, όλα τα άλλα πράγματα; 33 Ποιος θα απαγγείλει κατηγορία κατά των εκλεγμένων του Θεού; Ο Θεός είναι Εκείνος που [τους] ανακηρύσσει δίκαιους. 34 Ποιος είναι αυτός που θα καταδικάσει; Ο Χριστός Ιησούς είναι εκείνος που πέθανε, και μάλιστα εκείνος που εγέρθηκε από τους νεκρούς, ο οποίος είναι στα δεξιά του Θεού, και ο οποίος συνηγορεί για εμάς.

35 Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως θλίψη ή στενοχώριες ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή σπαθί; 36 Ακριβώς όπως είναι γραμμένο: «Για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα, έχουμε λογαριαστεί ως πρόβατα για σφαγή». 37 Αντίθετα, σε όλα αυτά βγαίνουμε εντελώς νικητές μέσω εκείνου που μας αγάπησε. 38 Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε κυβερνήσεις ούτε παρόντα πράγματα ούτε μελλοντικά πράγματα ούτε δυνάμεις 39 ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε καμιά άλλη δημιουργία θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία είναι στον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας.