2 Κορινθίους
1 Ο Παύλος, απόστολος του Χριστού Ιησού μέσω του θελήματος του Θεού, και ο Τιμόθεος, ο αδελφός [μας], προς την εκκλησία του Θεού η οποία είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τους αγίους που βρίσκονται σε όλη την Αχαΐα:
2 Είθε να έχετε παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη από τον Θεό, τον Πατέρα μας, και από τον Κύριο Ιησού Χριστό.
3 Ευλογημένος ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, 4 ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε να παρηγορούμε εκείνους που περνούν οποιοδήποτε είδος θλίψης μέσω της παρηγοριάς με την οποία παρηγορούμαστε εμείς οι ίδιοι από τον Θεό. 5 Διότι όπως ακριβώς τα παθήματα για τον Χριστό αφθονούν σε εμάς, έτσι και η παρηγοριά που παίρνουμε αφθονεί μέσω του Χριστού. 6 Είτε βρισκόμαστε σε θλίψη, λοιπόν, είναι για τη δική σας παρηγοριά και σωτηρία· είτε παρηγορούμαστε, είναι για τη δική σας παρηγοριά που ενεργεί για να σας κάνει να υπομένετε τα ίδια παθήματα τα οποία παθαίνουμε και εμείς. 7 Γι’ αυτό και η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά.
8 Διότι δεν θέλουμε να έχετε άγνοια, αδελφοί, για τη θλίψη που μας συνέβη στην [περιφέρεια της] Ασίας, ότι δεχτήκαμε υπερβολική πίεση πέρα από τη δύναμή μας, ώστε ήμασταν πολύ αβέβαιοι ακόμη και για τη ζωή μας. 9 Στην πραγματικότητα, νιώσαμε μέσα μας ότι είχαμε λάβει την ποινή του θανάτου. Και αυτό, για να εμπιστευόμαστε, όχι στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό που εγείρει τους νεκρούς. 10 Από κάτι τόσο μεγάλο όσο ο θάνατος μας έσωσε και θα μας σώσει· και η ελπίδα μας είναι σε αυτόν ότι και περαιτέρω θα μας σώσει. 11 Μπορείτε και εσείς να βοηθάτε με τη δέησή σας για εμάς, ώστε να γίνουν για χάρη μας ευχαριστήριες προσευχές από πολλούς για αυτό που μας έχει δοθεί με καλοσύνη λόγω πολλών προσώπων [που κάνουν προσευχές].
12 Διότι το καύχημά μας είναι αυτό, σχετικά με το οποίο μαρτυρεί η συνείδησή μας, ότι με αγιότητα και θεοσεβή ειλικρίνεια, όχι με σαρκική σοφία αλλά με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, έχουμε συμπεριφερθεί στον κόσμο, ειδικότερα όμως προς εσάς. 13 Διότι πράγματι δεν σας γράφουμε άλλα πράγματα εκτός από αυτά που ξέρετε καλά ή και αναγνωρίζετε· και τα οποία ελπίζω ότι θα συνεχίσετε να αναγνωρίζετε ως το τέλος, 14 ακριβώς όπως έχετε επίσης αναγνωρίσει, μέχρις ενός βαθμού, ότι εμείς είμαστε για εσάς ένας λόγος για να καυχιέστε, ακριβώς όπως θα είστε και εσείς για εμάς την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού.
15 Με αυτή την πεποίθηση, λοιπόν, σκόπευα πρωτύτερα να έρθω σε εσάς, για να έχετε μια δεύτερη [ευκαιρία για] χαρά, 16 και έπειτα από μια στάση σε εσάς να πάω στη Μακεδονία, και να επιστρέψω από τη Μακεδονία σε εσάς και να με ξεπροβοδίσετε για την Ιουδαία. 17 Όταν, λοιπόν, είχα τέτοια πρόθεση, μήπως ενέδωσα σε κάποια ελαφρότητα; Ή, αυτά που σχεδιάζω, [τα] σχεδιάζω σύμφωνα με τη σάρκα, για να είναι σε εμένα το «Ναι, Ναι» και το «Όχι, Όχι»; 18 Αλλά μπορεί κανείς να βασιστεί στον Θεό ότι τα λόγια που απευθύναμε προς εσάς δεν είναι Ναι και εντούτοις Όχι. 19 Διότι ο Γιος του Θεού, ο Χριστός Ιησούς, που κηρύχτηκε ανάμεσά σας από εμάς, δηλαδή από εμένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και εντούτοις Όχι, αλλά το Ναι έχει γίνει Ναι στην περίπτωσή του. 20 Διότι όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το «Αμήν» [που λέγεται] για δόξα στον Θεό από εμάς. 21 Αλλά εκείνος που εγγυάται ότι εσείς και εμείς ανήκουμε στον Χριστό και εκείνος που μας έχει χρίσει είναι ο Θεός. 22 Επίσης, εκείνος έχει βάλει τη σφραγίδα του πάνω μας και μας έχει δώσει την εγγύηση αυτού που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα, στις καρδιές μας.
23 Επικαλούμαι, λοιπόν, τον Θεό ως μάρτυρα κατά της ίδιας μου της ψυχής, ότι για να σας γλιτώσω [από θλίψη] δεν έχω έρθει ακόμη στην Κόρινθο. 24 Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη [σας] στέκεστε.