7 Ας εγκαταλείψει ο πονηρός την οδό του+ και ο επιζήμιος άνθρωπος τις σκέψεις του·+ και ας επιστρέψει στον Ιεχωβά, ο οποίος θα τον ελεήσει,+ και στον Θεό μας, γιατί αυτός θα συγχωρήσει άφθονα.+

31 Και έφτιαξαν τους υψηλούς τόπους του Τοφέθ,+ που είναι στην κοιλάδα του γιου του Εννόμ,+ για να καίνε τους γιους τους και τις κόρες τους στη φωτιά,+ κάτι που δεν είχα διατάξει και το οποίο δεν είχε ανεβεί στην καρδιά μου”.+

8 και το έθνος εκείνο επιστρέψει από την κακία του εναντίον της οποίας μίλησα,+ τότε και εγώ θα μεταμεληθώ για τη συμφορά που είχα σκεφτεί να εκτελέσω πάνω του.+

11 Να τους πεις: “«Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω», λέει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά, «βρίσκω ευχαρίστηση, όχι στο θάνατο του πονηρού,+ αλλά στο να επιστρέψει+ ο πονηρός από την οδό του και να εξακολουθήσει να ζει.+ Επιστρέψτε, επιστρέψτε από τις κακές σας οδούς+—γιατί να πεθάνετε, οίκε του Ισραήλ;»”+

10 Διότι εκείνοι επί λίγες ημέρες μας διαπαιδαγωγούσαν σύμφωνα με ό,τι φαινόταν σε εκείνους καλό,+ αλλά αυτός μας διαπαιδαγωγεί για δικό μας όφελος ώστε να μετάσχουμε στην αγιότητά του.+

13 Κανείς όταν περνάει δοκιμασία+ να μη λέει: «Από τον Θεό δοκιμάζομαι». Διότι ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν.

9 Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του,+ όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια.+