20 σε αρμονία με την έντονη προσδοκία+ και την ελπίδα+ που έχω ότι δεν θα ντραπώ+ από καμιά άποψη, αλλά με κάθε παρρησία,+ όπως πάντοτε στο παρελθόν, έτσι και τώρα ο Χριστός θα μεγαλυνθεί μέσω του σώματός μου,+ είτε μέσω ζωής είτε μέσω θανάτου.+
12 Γι’ αυτόν το λόγο και υποφέρω+ αυτά τα πράγματα, αλλά δεν ντρέπομαι.+ Διότι γνωρίζω εκείνον τον οποίο έχω πιστέψει, και είμαι πεπεισμένος ότι μπορεί να φυλάξει+ αυτό που του έχω δώσει ως παρακαταθήκη μέχρι εκείνη την ημέρα.+
2 καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα+ και Τελειοποιητή της πίστης μας,+ τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε+ ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού.+