Άσμα Ασμάτων

1 Το πιο έξοχο άσμα,+ το οποίο είναι του Σολομώντα:+ 2 «Ας με φιλήσει με τα φιλιά του στόματός του,+ γιατί οι εκδηλώσεις της τρυφερότητάς σου είναι καλύτερες από κρασί.+ 3 Είναι ωραία η ευωδιά από τα λάδια+ τα δικά σου. Σαν λάδι όταν το αδειάζουν είναι το όνομά σου.+ Να γιατί σε αγάπησαν οι κοπέλες. 4 Πάρε με μαζί σου·+ ας τρέξουμε. Ο βασιλιάς με έφερε στα εσωτερικά του δωμάτια!+ Ας ευφρανθούμε και ας χαρούμε για εσένα. Ας μνημονεύσουμε τις εκδηλώσεις της τρυφερότητάς σου πιο πολύ από ό,τι το κρασί.+ Δίκαια σε αγάπησαν.+

5 »Κοπέλα μαύρη είμαι εγώ, αλλά είμαι ωραία, κόρες της Ιερουσαλήμ,+ σαν τις σκηνές του Κηδάρ,+ και εντούτοις σαν τα υφάσματα της σκηνής+ του Σολομώντα. 6 Μη με βλέπετε που είμαι μελαμψή, επειδή με είδε ο ήλιος. Θύμωσαν με εμένα οι γιοι της μητέρας μου· με διόρισαν φύλακα των αμπελιών, αν και το αμπέλι+ το δικό μου δεν το φύλαξα.

7 »Εσύ που σε αγάπησε η ψυχή μου,+ πες μου πού ποιμαίνεις,+ πού βάζεις το ποίμνιό σου να ξαπλώσει το μεσημέρι. Γιατί να γίνω σαν γυναίκα τυλιγμένη με πένθος μέσα στα κοπάδια των συντρόφων σου;»

8 «Αν δεν το ξέρεις από μόνη σου, εσύ η ομορφότερη των γυναικών,+ πήγαινε η ίδια πίσω από τα χνάρια του ποιμνίου και βόσκησε τα κατσικάκια σου δίπλα στις σκηνές των ποιμένων».

9 «Σαν μια από τις φοράδες μου στα άρματα του Φαραώ σε έχω παρομοιάσει,+ συντρόφισσά μου.+ 10 Τα μάγουλά σου είναι ωραία ανάμεσα στις πλεξούδες των μαλλιών, ο λαιμός σου μέσα σε περιδέραιο από χάντρες.+ 11 Κρίκους από χρυσάφι θα κάνουμε για εσένα,+ μαζί με στολίσματα από ασήμι».

12 «Όσο ο βασιλιάς είναι στο στρογγυλό τραπέζι του, η νάρδος+ μου αναδίδει την ευωδιά της.+ 13 Σαν σακούλι με σμύρνα+ είναι για εμένα ο αγαπημένος μου· ανάμεσα στα στήθη+ μου θα περάσει τη νύχτα. 14 Σαν ανθισμένο τσαμπί χένας+ είναι για εμένα ο αγαπημένος μου, ανάμεσα στα αμπέλια της Εν-γαδί».+

15 «Τι όμορφη που είσαι, συντρόφισσά μου!+ Τι όμορφη που είσαι! Τα μάτια σου είναι μάτια περιστεριών».+

16 «Τι όμορφος που είσαι,+ αγαπημένε μου, και ευάρεστος! Και από φυλλωσιά είναι το ντιβάνι+ μας. 17 Τα δοκάρια στο μεγαλοπρεπές μας σπίτι είναι κέδροι,+ οι δοκοί στην οροφή μας άρκευθοι.