Ύμνος. Μελωδία του Δαβίδ.
108 Η καρδιά μου είναι σταθερή, Θεέ.+
Εγώ θα ψάλλω και θα αναπέμπω μελωδία,+
Και μάλιστα η δόξα μου.+
2 Ξύπνα, έγχορδο όργανο· και εσύ, άρπα.+
Θα κάνω να ξυπνήσει η αυγή.+
3 Θα σε εξυμνώ ανάμεσα στους λαούς, Ιεχωβά·+
Και θα αναπέμπω μελωδία σε εσένα ανάμεσα στις εθνότητες.+
4 Διότι η στοργική σου καλοσύνη είναι μεγάλη και φτάνει ως τους ουρανούς,+
Και η φιλαλήθειά σου ως τους αιθέρες.+
5 Ας εξυψωθείς πάνω από τους ουρανούς, Θεέ·+
Και η δόξα σου ας είναι πάνω σε όλη τη γη.+
6 Για να διαφυλαχτούν οι αγαπητοί σου,+
Σώσε με το δεξί σου χέρι και απάντησέ μου.+
7 Ο Θεός μίλησε μέσα στην αγιότητά του:+
«Θα αγάλλομαι, θα δώσω τη Συχέμ+ ως μερίδιο·+
Και την κοιλάδα της Σοκχώθ+ θα μετρήσω.
8 Η Γαλαάδ+ ανήκει σε εμένα· ο Μανασσής+ ανήκει σε εμένα·
Και ο Εφραΐμ είναι το φρούριο του επικεφαλής μου·+
Ο Ιούδας είναι η διοικητική μου ράβδος.+
9 Ο Μωάβ+ είναι η λεκάνη μου για το πλύσιμο.+
Στον Εδώμ+ θα ρίξω το σανδάλι μου.+
Εναντίον της Φιλιστίας+ θα αλαλάξω θριαμβευτικά».+
10 Ποιος θα με φέρει στην οχυρωμένη πόλη;+
Ποιος θα με οδηγήσει ως τον Εδώμ;+
11 Δεν είσαι εσύ αυτός, Θεέ, ο οποίος μας απέρριψες+
Και ο οποίος δεν εξέρχεσαι μαζί με τα στρατεύματά μας ως Θεός;+
12 Δώσε μας βοήθεια για να βγούμε από τη στενοχώρια,+
Καθότι είναι άχρηστη η σωτηρία που έρχεται από χωματένιο άνθρωπο.+
13 Με τη βοήθεια του Θεού θα αποκτήσουμε σφρίγος,+
Και αυτός θα ποδοπατήσει τους αντιδίκους μας.+