Ρωμαίους
2 Συνεπώς, είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπε,+ όποιος και να είσαι, αν κρίνεις·+ διότι σε ό,τι κρίνεις κάποιον άλλον, καταδικάζεις τον εαυτό σου, εφόσον εσύ που κρίνεις+ πράττεις τα ίδια πράγματα.+ 2 Γνωρίζουμε δε ότι η κρίση του Θεού είναι, σύμφωνα με την αλήθεια,+ εναντίον εκείνων που πράττουν τέτοια πράγματα.
3 Αλλά μήπως έχεις αυτή την εντύπωση, άνθρωπε,+ ενώ κρίνεις εκείνους που πράττουν τέτοια πράγματα και ωστόσο κάνεις τα ίδια, ότι θα διαφύγεις από την κρίση του Θεού;+ 4 Ή μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης+ και της ανοχής+ και της μακροθυμίας+ του, επειδή δεν γνωρίζεις ότι η ιδιότητα της καλοσύνης του Θεού προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια;+ 5 Αλλά, σύμφωνα με τη σκληρότητα+ και την αμετανόητη καρδιά+ σου, συσσωρεύεις οργή+ για τον εαυτό σου στην ημέρα της οργής+ και της αποκάλυψης+ της δίκαιης κρίσης+ του Θεού. 6 Και αυτός θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του:+ 7 αιώνια ζωή σε εκείνους που επιζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία+ μέσω υπομονής σε έργο που είναι καλό· 8 ωστόσο, για εκείνους που είναι φιλόνικοι+ και παρακούν την αλήθεια,+ αλλά υπακούν στην αδικία, θα υπάρξει οργή και θυμός,+ 9 θλίψη και στενοχώριες, στην ψυχή κάθε ανθρώπου που εργάζεται το κακό, του Ιουδαίου+ πρώτα καθώς και του Έλληνα·+ 10 αλλά δόξα και τιμή και ειρήνη για τον καθένα που εργάζεται το καλό,+ για τον Ιουδαίο πρώτα+ καθώς και για τον Έλληνα.+ 11 Διότι δεν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό.+
12 Για παράδειγμα, όλοι όσοι αμάρτησαν χωρίς νόμο θα αφανιστούν επίσης χωρίς νόμο·+ αλλά όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο+ θα δικαστούν με βάση το νόμο.+ 13 Διότι δίκαιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι οι ακροατές του νόμου, αλλά οι εκτελεστές+ του νόμου θα ανακηρυχτούν δίκαιοι.+ 14 Διότι όποτε οι εθνικοί,+ που δεν έχουν νόμο,+ κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου,+ αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. 15 Αυτοί οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στις καρδιές τους,+ ενώ η συνείδησή+ τους δίνει μαρτυρία μαζί με αυτούς και, μεταξύ των δικών τους σκέψεων, κατηγορούνται+ ή και δικαιολογούνται. 16 Αυτό θα γίνει την ημέρα που ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει+ τα κρυφά+ πράγματα των ανθρώπων,+ σύμφωνα με τα καλά νέα τα οποία διακηρύττω.+
17 Αν, τώρα, εσύ είσαι Ιουδαίος στο όνομα+ και επαναπαύεσαι στο νόμο+ και υπερηφανεύεσαι για τον Θεό,+ 18 και γνωρίζεις το θέλημά+ του και επιδοκιμάζεις τα πράγματα που είναι έξοχα, επειδή είσαι προφορικά διδαγμένος από το Νόμο,+ 19 και είσαι πεπεισμένος ότι είσαι οδηγός των τυφλών,+ φως για εκείνους που είναι στο σκοτάδι,+ 20 άτομο που διορθώνει τους παράλογους ανθρώπους,+ δάσκαλος των νηπίων,+ και ότι έχεις το σκελετό+ της γνώσης και της αλήθειας+ που βρίσκονται στο Νόμο— 21 εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου;+ Εσύ, που κηρύττεις «Μην κλέψεις»,+ κλέβεις;+ 22 Εσύ, που λες «Μη μοιχεύσεις»,+ μοιχεύεις; Εσύ, που εκφράζεις αποστροφή για τα είδωλα, ληστεύεις+ ναούς; 23 Εσύ, που υπερηφανεύεσαι για το νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας το Νόμο;+ 24 Διότι «το όνομα του Θεού βλασφημείται εξαιτίας σας ανάμεσα στα έθνη»+ όπως και είναι γραμμένο.
25 Στην πραγματικότητα, η περιτομή+ ωφελεί μόνο αν πράττεις το νόμο·+ αλλά αν είσαι παραβάτης νόμου, η περιτομή+ σου έχει γίνει μη περιτομή.+ 26 Αν, λοιπόν, ένας απερίτμητος+ τηρεί τις δίκαιες απαιτήσεις+ του Νόμου, δεν θα υπολογιστεί η μη περιτομή του ως περιτομή;+ 27 Και ο απερίτμητος, που είναι τέτοιος από τη φύση του, εφαρμόζοντας το Νόμο θα κρίνει εσένα+ ο οποίος, έχοντας το γραπτό κώδικα και την περιτομή του Νόμου, είσαι παραβάτης νόμου. 28 Διότι Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος+ ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα.+ 29 Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος,+ και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς+ μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα.+ Ο έπαινος+ αυτού του ατόμου έρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.+