Ιώβ
27 Και ο Ιώβ ύψωσε πάλι τα παροιμιώδη του λόγια+ και είπε:
2 «Όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο Θεός,+ που αφαίρεσε την κρίση μου,+
Και όσο βέβαιο είναι ότι ζει ο Παντοδύναμος, που πίκρανε την ψυχή μου,+
3 Ενόσω η πνοή μου είναι ακόμη ολόκληρη μέσα μου
Και το πνεύμα του Θεού είναι στα ρουθούνια μου,+
4 Τα χείλη μου δεν θα πουν λόγια αδικίας
Και η γλώσσα μου δεν θα μουρμουρίσει δόλο!
5 Μου είναι αδιανόητο να σας ανακηρύξω δίκαιους!+
Ώσπου να εκπνεύσω δεν θα απομακρύνω την ακεραιότητά μου από εμένα!+
6 Κρατώ τη δικαιοσύνη μου και δεν θα την αφήσω·+
Η καρδιά μου δεν θα με ονειδίσει για καμιά από τις ημέρες μου.+
7 Ας γίνει ο εχθρός μου ολωσδιόλου πονηρός,+
Και αυτός που εξεγείρεται εναντίον μου άτομο που αδικοπραγεί.
10 Ή μήπως θα βρει αυτός εξαιρετική ευχαρίστηση στον Παντοδύναμο;
Θα επικαλείται τον Θεό συνέχεια;
13 Αυτή είναι η μερίδα του πονηρού από τον Θεό·+
Και την κληρονομιά των τυράννων θα λάβουν από τον Παντοδύναμο.
16 Αν συσσωρεύσει ασήμι σαν το χώμα
Και ετοιμάσει φορεσιά σαν τον πηλό,
17 Θα ετοιμάσει, αλλά ο δίκαιος θα ντυθεί,+
Και στο ασήμι ο αθώος θα πάρει μερίδιο.
19 Πλούσιος θα πλαγιάσει, αλλά τίποτα δεν θα συναχθεί·
Θα ανοίξει τα μάτια του αλλά δεν θα υπάρχει τίποτα.+