Εκκλησιαστής
1 Τα λόγια του συναθροιστή,*+ γιου του Δαβίδ, βασιλιά στην Ιερουσαλήμ.+
6 Ο άνεμος πηγαίνει προς τον νότο και κάνει κύκλο γυρίζοντας προς τον βορρά·
στριφογυρίζει συνεχώς διαγράφοντας κύκλους· ο άνεμος κάνει συνεχώς τους κύκλους του.
7 Όλοι οι ποταμοί* χύνονται στη θάλασσα, και όμως η θάλασσα δεν γεμίζει.+
Στον τόπο από όπου πηγάζουν οι ποταμοί, εκεί επιστρέφουν για να κυλήσουν ξανά.+
8 Όλα τα πράγματα είναι κουραστικά·
κανείς δεν μπορεί ούτε καν να τα περιγράψει.
Το μάτι δεν χορταίνει να βλέπει
ούτε το αφτί γεμίζει από όσα ακούει.
9 Ό,τι υπήρξε, αυτό και θα υπάρξει,
και ό,τι έγινε θα ξαναγίνει·
δεν υπάρχει τίποτα καινούριο κάτω από τον ήλιο.+
10 Υπάρχει κάτι για το οποίο μπορεί να πει κάποιος: «Να και κάτι καινούριο»;
Υπήρχε ήδη από παλιά·
υπήρχε ήδη πριν από την εποχή μας.
11 Κανείς δεν θυμάται τους ανθρώπους των παλιότερων καιρών
και κανείς δεν θα θυμάται εκείνους που θα έρθουν μετά·
αλλά ούτε και αυτούς θα τους θυμούνται εκείνοι που θα έρθουν ακόμη πιο μετά.+
12 Εγώ, ο συναθροιστής, είμαι βασιλιάς του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ.+ 13 Αποφάσισα μέσα στην καρδιά μου να μελετήσω και να εξερευνήσω με σοφία+ ό,τι έχει γίνει κάτω από τους ουρανούς+—τις θλιβερές ασχολίες που έδωσε ο Θεός στους γιους των ανθρώπων, με τις οποίες είναι απασχολημένοι.
15 Ό,τι είναι στραβό δεν μπορεί να ισιώσει,
και ό,τι λείπει δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί.
16 Είπα λοιπόν μέσα μου: «Απέκτησα μεγάλη σοφία, μεγαλύτερη από κάθε άλλον που υπήρξε πριν από εμένα στην Ιερουσαλήμ,+ και η καρδιά μου απέκτησε πάρα πολλή σοφία και γνώση».+ 17 Προσήλωσα την καρδιά μου στο να γνωρίσω τη σοφία, τον παραλογισμό* και την ανοησία,+ ώσπου κατάλαβα ότι και αυτό είναι κυνήγι του ανέμου.