Ενδιαφέρουσες Πείρες των Μαρτύρων του Ιεχωβά

(Από το Βιβλίον του Έτους 1971)

ΠΕΡΟΥ

Ανώτατον όριον ευαγγελιζομένων 4.518, πληθυσμός 13.586.000, αναλογία 1 στους 3.007

Κάθε μέρα κηρύττομε στους ανθρώπους στο από σπίτι-σε-σπίτι έργο μας τους λόγους του Ιησού στον Ματθαίον 24:7, ότι εκτός από τους πολέμους και τις πείνες, θέλουσι γείνει σεισμοί κατά τόπους. Ένας πολύ βίαιος σεισμός εκτύπησε το Περού την 31 Μαΐου του 1970. Στους μάρτυρας του Ιεχωβά που ζούσαν στην περιφέρεια της καταστροφής, έφερε ζωηρά στη διάνοιά τους πώς τα λόγια του Ιησού εκπληρώνονται. Το ότι έλαβαν πείρα ενός τέτοιου κατακλυσμιαίου σεισμού, το ότι επέζησαν απ’ αυτόν, και το ότι γνωρίζουν ότι ακόμη χειρότερα πράγματα θα έλθουν στην οικουμένη στο προσεχές μέλλον τους φέρει πλησιέστερα στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Οι αδελφοί είχαν πολλές ενδιαφέρουσες πείρες κατά την διάρκεια του σεισμού και μετ’ αυτόν, και όλες δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να προστατεύση και προστατεύει τον ευπειθή λαόν του εάν αυτό είναι το θέλημα του εις οποιονδήποτε καιρόν.

Υπακοή μιας θυγατέρας στις οδηγίες της μητέρας της είχε ως αποτέλεσμα την ασφάλειά της. Η μητέρα αυτή, μια γυναίκα που ενδιεφέρετο στην αλήθεια, έπρεπε να φύγη από την πόλι Χουαράζ πέντε μέρες πριν από τον σεισμό. Στη θυγατέρα της, που επίσης μελετά την αλήθεια μαζί της, έδωκε τις εξής οδηγίες: «Να θυμάσαι, δεν θα είμαι εδώ την Κυριακή για να μεταβώ στην Αίθουσα Βασιλείας μαζί σου. Αλλά την Κυριακή στις 3 μ.μ. κλείσε το κατάστημα, πήγαινε στο σπίτι ν’ αλλάξης, και να είσαι στη συνάθροισι. Όταν επιστρέφω μπορείς να μου διηγηθής όσα έμαθες.» Όταν ήλθε η Κυριακή η θυγατέρα δεν είχε ξεχάσει ότι έπρεπε να μεταβή στην Αίθουσα Βασιλείας. Ακριβώς στις 3 μ.μ. (μια ώρα προ της συναθροίσεως) έκλεισε το κατάστημα, το οποίον ήταν στο κέντρο της πόλεως, και πήγε στο οικογενειακό αγρόκτημα έξω από την πόλι, ν’ αλλάξη και να καθαρισθή. Ήταν πανέτοιμη για ν’ αρχίση βαδίζοντας προς την Αίθουσα της Βασιλείας όταν άρχισε ο σεισμός. Έτρεξε στο κέντρο της μεγάλης ανοικτής αυλής του σπιτιού και σώθηκε. Αν δεν υπήκουε στη μητέρα της, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή θ’ απέθνησκε. Το σπίτι στην κάτω πόλι όπου ήταν το κατάστημα είχε καταπέσει εκ θεμελίων. Οι εκεί πλησίον δρόμοι όλοι ήσαν γεμάτοι με βαριά τούβλα από τα πεσμένα σπίτια.

Η σύζυγος του υπηρέτου Γραφικών μελετών της εκκλησίας Χουαράζ δεν είναι μάρτυς του Ιεχωβά, μολονότι είναι πολύ ευγενική. Επειδή είναι εμπορευόμενη γυναίκα, είχε τη συνήθεια να μεταβαίνη στο κέντρο της Χουαράζ τα απογεύματα της Κυριακής ν’ αγοράζη εμπορεύματα για την εργασία της. Εξ αιτίας αυτού, δεν παρευρίσκετο στις συναθροίσεις το απόγευμα της Κυριακής με την οικογένειά της. Αυτό είχε πολύ ανησυχήσει τον σύζυγο και την Κυριακή, 31 Μαΐου, παρακινούσε την σύζυγό του να κάμη διευθετήσεις στο πρόγραμμά της για να μπορέση έτσι να παρακολουθήση την δημοσία ομιλία και την μελέτη της Σκοπιάς. Επρόβαλε πολλά επιχειρήματα γιατί δεν μπορούσε. Αυτός επέμενε, μεταχειριζόμενος την Γραφή του και παρουσιάζοντας τους λόγους του γιατί έπρεπε να έλθη μαζί του και με τα παιδιά. Εξ αιτίας της συζητήσεως αυτή αργοπόρησε να φύγη, και τότε ήλθε ο σεισμός. Όλα τα επιχειρήματά της κατερρίφθησαν. Με το να τρέξουν στο φαρδύ διάδρομο του σπιτιού αυτή και η οικογένεια της δεν επλήγησαν από τα καταπίπτοντα συντρίμματα. Στο κέντρο της πόλεως όπου θα ήταν, εκατοντάδες άνθρωποι απέθαναν, και αυτή εγνώριζε ότι αυτή θα ήταν ακόμη ένα επιπρόσθετο θύμα εάν ο σύζυγός της δεν ήταν επίμονος. Τώρα ουδέποτε λείπει από τις συναθροίσεις, και είναι πολύ ευχαριστημένη να υπακούη σε ότι ο άνδρας της τής λέγει. Αργότερα, τόσον αυτή όσο και ο σύζυγός της παρετήρησαν ότι τα μικρά των παιδιά επικαλούντο το όνομα του Ιεχωβά από τον τρόμο των, καθ’ ον χρόνον οι γείτονες εκραύγαζαν τα ονόματα των αγίων και ψευδών θεών. Πόσο επωφελής υπήρξε η οικογενειακή μελέτη, και τώρα παρακολουθεί επίσης η σύζυγος.

Οι αδελφοί στη ζώνη της καταστροφής δεν εδέχθησαν ματαίως την χάρι του Ιεχωβά. Ακριβώς η επομένη ημέρα βρήκε πολλούς ασχολούμενους είτε στο να καθαρίζουν τις Αίθουσες της Βασιλείας των όσον ήταν δυνατόν για την συνάθροισι της Τρίτης, ή έξω μεταβαίνοντας από ερείπια σε ερείπια παρηγορούντες τους πενθούντας. Την Τετάρτη, βοήθεια άρχισε να έρχεται. Η οικογένεια του Ιεχωβά ενήργησε παγκοσμίως με παρηγορητικά αγγέλματα, με υλική βοήθεια και, το σπουδαιότατο, με προσευχές. Το μέρος αυτό της οικογενείας αυτής εδώ στο Περού είναι ευγνώμον και λαμβάνει την ευκαιρία αυτή να εκφράση τις ολοκάρδιές του ευχαριστίες σε όλους.

Εσχάτως το περιοδικό η Σκοπιά έδειξε ότι ο Βασιλεύς Σενναχειρείμ της αρχαίας Ασσυρίας εξεικόνιζε την εθνικιστική εξουσία της σήμερον και ότι θα ήρχετο εναντίον του λαού του Ιεχωβά στις «έσχατες αυτές ημέρες.» Στις πόλεις Ίλο και Τοκεπάλα νοτίως του Περού, τα παιδιά των μαρτύρων του Ιεχωβά εκλήθησαν ενώπιον των σχολικών εξουσιών γιατί δεν έψαλλον τον εθνικόν ύμνον. Τα εσταμάτησαν για τρεις ημέρες, έπειτα για δεκαοκτώ ημέρες, και ύστερ’ από ένα άλλο επεισόδιο, εξεβλήθησαν από το σχολείο. Πολλή πίεσις ασκήθηκε επάνω στα παιδιά για να τα κάμουν να υπακούσουν στις σχολικές εξουσίες ως αυτό να είναι σπουδαιότερο από το ότι οι γονείς των τα εδίδαξαν από τις Άγιες Γραφές. Ένας καθηγητής είπε σ’ ένα από τα παιδιά. «Εάν η μητέρα σου ήταν μπροστά στο δικαστήριο καταδικασμένη ν’ αποθάνη, και για να σώσης τη μητέρα σου, το δικαστήριο έλεγε πρέπει να μεταβής και να βάλης φωτιά σ’ ένα σπίτι εκεί κοντά, δεν θα υπήκουες στο δικαστήριο; Οι γονείς σου θα υποφέρουν τώρα αν δεν ψάλλης τον εθνικόν ύμνον και πρέπει να εγκαταλείψης το σχολείο.» Το παιδί απήντησε: «Δεν θα έβαζα φωτιά στο σπίτι γιατί αυτό είναι κακό. Ακόμη και αν η μητέρα μου απέθνησκε, γνωρίζω ότι θα αναστηθή. Άλλως τε, δεν θα μου ζητήσετε να κάψω ένα σπίτι.» Ο καθηγητής είχε έλθει σε αμηχανία και δεν είχε τίποτε περισσότερο να πη. Έτσι, παρά τις απειλές και την πίεσι, τα παιδιά διεκράτησαν την ακεραιότητά των προς τον Ιεχωβά και δεν υπέκυψαν στο θέλημα ανθρώπων.

Ο σοφός Σολομών είπε, «Γνωρίζεται και αυτό το παιδίον εκ των πράξεων αυτού, αν τα έργα αυτού είναι καθαρά, και αν ευθέα.» (Παροιμ. 20:11) Αυτό αληθεύει για την «Φλορ,» το όνομα της οποίας στην Ελληνική, σημαίνει «άνθος.» Στο σχολείο αληθινά αυτή είναι σαν ένα άνθος μέσα σε μια διψώσα έρημο. Κατά την διάρκεια των θρησκευτικών μαθημάτων η διδασκάλισσα συχνά ρωτούσε τη γνώμη της Φλορ γιατί τα σχόλιά της ήσαν τόσο λογικά. Η Φλορ μελετούσε μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και δεν εδίσταζε να εκφράζεται εκείνα τα οποία εμάθαινε. Το επόμενο έτος αυτή εγνώριζε αρκετά ώστε να ζητήση απαλλαγή από τα θρησκευτικά μαθήματα, γιατί ήθελε να εξέλθη από τη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη και ν’ αφιερώση τη ζωή της στον Ιεχωβά. Εζήτησε απαλλαγή και την έλαβε. Αλλά, ύστερ’ από τις συζητήσεις στις θρησκευτικές τους μελέτες, οι συμμαθήτριές της εξακολουθούσαν να έρχωνται και να την ερωτούν, «Λοιπόν, τι η Γραφή πραγματικά λέγει;» Στο διάλυμα μια μέρα, είδε τα κορίτσια ν’ ασκούν «διανοητική τηλεπάθεια.» Έτσι η Φλορ άνοιξε τη Γραφή της και έδειξε στα κορίτσια στο Δευτερονόμιο 18:10-13 ότι αυτά τα πράγματα είναι μισητά στα μάτια του Ιεχωβά επειδή διανοίγουν τον δρόμο να τεθούν οι άνθρωποι υπό την επιρροή των δαιμόνων. Τώρα δεν ασκείται πια εξωαισθητήριος αντίληψις μεταξύ του ομίλου αυτού των κοριτσιών. Η Φλορ έχει φήμη στο σχολείο της γιατί πάντοτε έχει μια έτοιμη απάντησι από τη Γραφή της.