Προσέξτε Μη Γίνετε ένας Φυγόπονος!

‘ΟΤΑΝ ο γυιος μου μπήκε σέρνοντας τα πόδια του μέσα στην κουζίνα, φορώντας ακόμα τις πυτζάμες, μολονότι ήταν περασμένο μεσημέρι, θέλησα να τον πιάσω από τους ώμους και να τον τραντάξω έως ότου χτυπήσουν τα δόντια του. Ήξερα ότι θα περνούσε το περισσότερο απόγευμα ξαπλωμένος, ακούγοντας δίσκους ροκ στη στερεοφωνική του συσκευή μέχρις ότου, σ’ ένα ξέσπασμα ενεργείας, θα έρριχνε πάνω του ένα τζην παντελόνι κι ένα πουλόβερ και θα πεταγόταν ως την πόλι πάνω στη μοτοσυκλέττα του. Ο γυιος μου είχε εγκαταλείψει το κολλέγιο εντελώς. Το είχε απλώς παρατήσει και διάλεξε, καθώς μπορούσαμε να δούμε, να περάση το υπόλοιπο της ζωής του περιφερόμενος ασκόπως.’a

Μήπως αυτή η πείρα ενός ανήσυχου πατέρα σάς φαίνεται γνωστή; Σήμερα μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων εγκαταλείπουν, όχι μόνον το σχολείο, αλλά ακόμη και τις πιο βασικές ευθύνες, όπως οι ευθύνες που συνδέονται με τον γάμο, την οικογενειακή ζωή και την εργασία για να κερδίσουν τα προς το ζην. Τι κάνει τα άτομα να γίνουν φυγόπονοι;

Πολλοί παραπονούνται ότι αισθάνονται σαν να βρίσκωνται επάνω σ’ έναν τροχό και δαπανούν ζωτική ενέργεια κάθε μέρα αλλά «δεν τους βγάζει πουθενά.» Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η ζωή δεν έχει σκοπό. Για να ξεφύγουν την απογοήτευσι, απλώς εγκαταλείπουν αυτό που ίσως τους αρέσει ν’ αποκαλούν ‘σύστημα.’

Μήπως το ν’ απογοητεύεται κανείς από τις ανθρώπινες επιδιώξεις δείχνει σοβαρά ελαττώματα προσωπικότητος; Όχι, κατ’ ανάγκην. Η Βίβλος αναγνωρίζει τη ματαιότητα των ανθρωπίνων προσπαθειών, λέγοντας: «Είδον πάντα τα έργα τα γινόμενα υπό τον ήλιον, και ιδού, τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος.» (Εκκλησ. 1:14) Όσον αφορά το «να τα βγάλη κανείς πέρα» μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, ο ίδιος Βιβλικός συγγραφεύς δηλώνει: «Προσέτι εγώ εθεώρησα πάντα μόχθον, και πάσαν επίτευξιν έργου, ότι δια τούτο ο άνθρωπος φθονείται υπό του πλησίον αυτού· και τούτο ματαιότης και θλίψις πνεύματος [αγών οπίσω ανέμου. ΜΝΚ].—Εκκλησ. 4:4.

Η λύσις, όμως, δεν πρόκειται να βρεθή με το να είναι κανείς φυγόπονος και να περιφέρεται ασκόπως. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα σκοπό στη ζωή, κάτι που να τους δίνη μια αίσθησι αξίας. Η Βίβλος το παρέχει αυτό. Και, συγχρόνως, περιγράφει μια θαυμάσια ελπίδα για το μέλλον όλου του ανθρωπίνου γένους.

Γνωρίζατε ότι οι Γραφές προλέγουν ότι ο Θεός σύντομα θα καταστρέψη το παρόν μάταιο σύστημα πραγμάτων και θα το αντικαταστήση μ’ ένα νέο σύστημα στο οποίο «δικαιοσύνη κατοικεί;» (2 Πέτρ. 3:11-13) Εκείνο τον καιρό ο Θεός «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών [του ανθρωπίνου γένους], και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:4) Δεν είναι αυτές οι πιο καλές ειδήσεις που υπάρχουν; Αλλά πότε θα γίνουν όλ’ αυτά;

Ως «σημείον . . . της συντελείας του αιώνος» ή της τελικής χρονικής περιόδου του παρόντος συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς προφήτευσε πολέμους άνευ προηγούμενου, ελλείψεις τροφίμων, ασθένειες, υπό μορφήν επιδημίας, αύξησι της ανομίας και άλλες τρομακτικές ‘ουαί.’ (Ματθ. 24:3-12, 34· Αποκάλ. 6:1-8) Το ανθρώπινο γένος έχει δει αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν σε παγκόσμια κλίμακα από το έτος 1914. Μαζί με την εκπλήρωσι πολυαρίθμων άλλων Βιβλικών προφητειών στις ημέρες μας, η ύπαρξις του σημείου, το οποίο έδωσε ο Ιησούς, δείχνει ότι διανύομε τώρα, επί εξήντα ένα και πλέον έτη, τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του συστήματος. (2 Τιμ. 3:1-5) Αυτό δίνει ευκαιρία στους ανθρώπους σήμερα ν’ αποκτήσουν ένα θαυμάσιο σκοπό στη ζωή. Πώς συμβαίνει αυτό;

Διότι ο Ιησούς προείπε, ως ένα επί πλέον χαρακτηριστικό του ‘σημείου της συντελείας’ ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Περισσότερα από 2.000.000 άτομα σε 210 χώρες και νήσους επιτελούν αυτό το έργο παγκοσμίου μαρτυρίας σήμερα.

Αλλ’ ακόμη και οι κήρυκες του ‘ευαγγελίου’ αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να γίνουν φυγόπονοι. Γιατί; Διότι συχνά αντιμετωπίζουν αδιαφορία και μερικές φορές άμεση εναντίωσι στο άγγελμά τους. Αυτό μπορεί να είναι αποθαρρυντικό, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Ιερεμία, ο οποίος έγραψε: «Ο λόγος του Ιεχωβά έγεινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλην την ημέραν. Και είπα, Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού, ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού.»—Ιερεμ. 20:8, 9, ΜΝΚ.

Μήπως υπάρχει φόβος ν’ αποθαρρυνθούν ομοίως σήμερα και οι κήρυκες του ‘ευαγγελίου;’ Σ’ αυτή τη μεγάλη προφητεία του για τη ‘συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’ ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.» (Ματθ. 24:3, 9) Πώς πρέπει ν’ αντιδράσουν;

Ας εξετάσωμε το παράδειγμα του Ιερεμία. Αρνήθηκε να γίνη φυγόπονος. Αυτός εγνώριζε ότι οι άνθρωποι εχρειάζοντο ν’ ακούσουν το άγγελμα του Θεού. Όμως «ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου,» συνεχίζει ο Ιερεμίας, «ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν και δεν ηδυνάμην πλέον.» (Ιερεμ. 20:9) Ο Ιησούς παρώτρυνε τους μαθητάς του ν’ ακολουθήσουν μια παρόμοια πορεία, λέγοντας: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Είσθε αποφασισμένος να μην επιτρέψετε την αδιαφορία και την εναντίωσι ν’ ανακόψη την υπηρεσία σας στον Θεό;

Υπάρχει ακόμη μια άλλη πλευρά από την οποία ίσως προέλθη πίεσις για ν’ αποσυρθήτε. ‘Και ποια είναι αυτή;’ μπορεί να ρωτήσετε. Ας εξετάσωμε την περίπτωσι του Δημά, ενός κάποτε πιστού Χριστιανού και συνεργάτη του αποστόλου Παύλου. (Κολ. 4:14· Φιλήμ. 24) Στη διάρκεια όμως της δευτέρας του φυλακίσεως στη Ρώμη, ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο τα εξής: «Ο Δημάς με εγκατέλιπεν.» Γιατί; «Αγαπήσας τον παρόντα κόσμον [σύστημα πραγμάτων, ΜΝΚ].»—2 Τιμ. 4:10.

Ελκυστικά πράγματι είναι στα απερίσκεπτα άτομα τα υλικά πλούτη, η σεξουαλική ανηθικότης και άλλοι δελεασμοί και οι αποκαλούμενες «ελευθερίες» σ’ αυτόν τον κόσμο. Ήσαν τόσο ελκυστικά, ώστε προς το τέλος του πρώτου αιώνος μ.Χ. ο απόστολος Ιωάννης θεώρησε αναγκαίο να γράψη: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:15, 16) Δεν αντιμετωπίζουν σήμερα οι Χριστιανοί μεγαλύτερο ακόμη κίνδυνο να γίνουν φυγόπονοι όσον αφορά την υπηρεσία τους στον Θεό λόγω κοσμικών δελεασμών;

Εκτός απ’ αυτά τα πράγματα, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν πιέσεις από την ίδια τους την αμαρτωλή σάρκα, καθώς και από υπερανθρώπινες πονηρές πνευματικές δυνάμεις. (Ρωμ. 7:13-23· Εφεσ. 6:12) Επίκαιρη, πράγματι, είναι η Γραφική προειδοποίησις: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος.»—Εβρ. 3:12.

Η επείγουσα ανάγκη για κήρυκες του ‘ευαγγελίου’ σήμερα καθιστά δυνατό για όλους να έχουν ένα σκοπό με νόημα στη ζωή. Έχετε αναλάβει αυτή την ευθύνη; Αν ναι, μην την εγκαταλείπετε. Αντιθέτως, να διατηρήτε τις ίδιες σκέψεις που είχε και ο Βιβλικός συγγραφεύς ο οποίος έγραψε: «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:39.

[Υποσημειώσεις]