Αφήγησις από το Βιβλίο του Έτους 1976
(Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος)
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον λαό του Ιεχωβά στη Νέα Γη, και ιδιαιτέρως στην πόλι του Σαίν Τζων, όπου οι διαθέσεις συχνά ωξύνοντο και οι ύβρεις, οι λιθοβολισμοί και οι προκλήσεις για μάχη ήσαν κοινά γεγονότα. Σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, έφθασαν ο Αδελφός και η Αδελφή Έρνεστ Ήλις, οι οποίοι είχαν δοκιμάσει βία εκ μέρους του όχλου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντιμετώπισαν πολλές προκλήσεις. Παραδείγματος χάριν, ένα πρωινό που ο Αδελφός Ήλις εργαζόταν στο ανατολικό άκρο της πόλεως μερικές γυναίκες με τις οικογένειές των, υποκινούμενες από τους ιερείς, του επετέθησαν και έσχισαν τις Άγιες Γραφές και τα βιβλία. Ο Έρνεστ έμεινε στη θέσι του και δεν κουνήθηκε απ’ εκεί παρά μόνο όταν πήγε να φωνάξη την αστυνομία. Έφερε το ζήτημα στο δικαστήριο, όπου ένας δίκαιος δικαστής καταδίκασε αυστηρά εκείνους που είχαν κάμει την επίθεσι, προς μεγάλη έκπληξι της πολιτείας. Άφοβα ο Αδελφός Ήλις επέστρεψε σ’ εκείνη την ίδια περιοχή πολλές φορές με το άγγελμα της ειρήνης και της παρηγοριάς.
Ενώ ήταν στην πόλι του Σαίν Τζων, ο Έρνεστ είχε ένα γείτονα ο οποίος απετέλεσε σύνδεσμο για να έλθη σε επαφή με πολλούς άνδρες οι οποίοι έφθασαν στο Σαίν Τζων από ένα εξωτερικό λιμάνι, που ωνομάζετο Πρίνστον. Αφού τους επεσκέπτετο ο Έρνεστ, αυτοί οι άνδρες γύριζαν πίσω στο Πρίνστον ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το ενδιαφέρον που είχε εγερθή σ’ εκείνο το μέρος της Νέας Γης ήταν ισχυρό. Αργότερα εκείνη η περιοχή παρήγε αρκετούς ιεραποστόλους που απεφοίτησαν από τη Σχολή Γαλαάδ.
Ο Αδελφός Ήλις, επίσης, ήταν ο πρώτος που κατέβαλε προσπάθειες για να σχηματισθή ένας τοπικός καταστατικός χάρτης και σχηματίσθηκε ο Διεθνής Οργανισμός Σπουδαστών της Γραφής της Νέας Γης. Αυτό έγινε στις αρχές του 1940.
Μέχρι τώρα οι τοπικές αρχές είχαν ανεχθή αρκετά τον Ερνεστ Ήλις. Έγιναν ενέργειες για να τον εκτοπίσουν ως ξένο ο οποίος εκήρυττε μια ξένη θρησκεία. Αλλά ο Έρνεστ ήγειρε τους αδελφούς, και αιφνιδίως οι αρχές αντιμετώπισαν μια ισχυρή αντιπροσωπεία από ιθαγενείς κατοίκους της Νέας Γης οι οποίοι υπερήσπισαν το ζήτημα τόσο επιτυχώς ώστε ο Έρνεστ παρέμεινε. Ένας εκπληκτικός αριθμός υπογραφών σε μια αίτησι υπέρ του Έρνεστ απετέλεσε ισχυρό παράγοντα ο οποίος συνέβαλε σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Ακόμη και μερικοί «εχθροί» υπέγραψαν την αίτησι διότι θαύμαζαν το μαχητικό πνεύμα αυτού του μικρόσωμου ανθρώπου. Αργότερα, όταν άρχισε ν’ απειλή ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και φάνηκε ότι θα επετύγχανε μια άλλη προσπάθεια για να τον εκτοπίσουν, η Εταιρία Σκοπιά τον ανεκάλεσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι εχθροί ουδέποτε είχαν την ικανοποίησι να τον διώξουν από τη χώρα, όπως είχαν σχεδιάσει.
Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήλθε το 1939. Η άφιξις του περιοδικού Η Σκοπιά με το ταχυδρομείο έγινε σχεδόν αδύνατη, λόγω της ισχυράς λογοκρισίας που επικρατούσε. Εν τούτοις, ένας Αμερικανός στρατιώτης ο οποίος βρισκόταν στη βάσι Φορτ Πέπερελ στα προάστεια του Σαιν Τζων έδειξε ενδιαφέρον και ενεγράφη συνδρομητής για το περιοδικό. Η Σκοπιά, μέσω του ταχυδρομείου, έφθανε σ’ αυτόν χωρίς δυσκολία, κι έτσι τελικά οι αδελφοί μπόρεσαν να βασίζωνται στο δικό του αντίτυπο. Αγόρασαν έναν πολύγραφο και μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να παρέχουν στους εκατό συνδρομητάς σ’ όλη τη Νέα Γη το περιοδικό. Αλλά οι δυσκολίες πολλαπλασιάσθηκαν. Αυτοί οι ζηλωταί μαχηταί για τη δικαιοσύνη, οι οποίοι δεν ήσαν ιθαγενείς κάτοικοι της Νέας Γης, επιέζοντο να φύγουν, αν δεν εξετοπίζοντο αμέσως. Τι επρόκειτο να συμβή αργότερα;
Πίσω στο Κόρνερ Μπρουκ ο νεαρός Μπαρνς είχε μεγαλώσει. Ο πατέρας του, ο Ρούμπην, ήταν πάντοτε ευγενικός, σταθερός υπέρ της αληθείας και αφοσιωμένος στην εξάπλωσι των αγαθών νέων. Συχνά μιλούσε στον Γκας για το μεγάλο επίμαχο ζήτημα που περιελαμβάνετο και την ανάγκη που υπήρχε να συσφιχθή το ενδιαφέρον στη Νέα Γη και να σχηματισθή μια οργάνωσις επί πανεθνικής βάσεως. «Θα ήθελα να ήμουν νέος και να μπορούσα να έκανα αυτό το έργο,» έλεγε.
Έτσι, ήταν μια ευτυχισμένη μέρα γι’ αυτόν τον γηραιό Ρούμπην όταν ο γυιος του ήλθε και του είπε ότι είχε αποφασίσει να δαπανήση την υπόλοιπη ζωή του στην υπηρεσία σκαπανέως. Ο Γκας μάζεψε αρκετά χρήματα εκείνο το χειμώνα και αγόρασε το εισιτήριο με το οποίο πήγαινε με τραίνο στο Σαίν Τζων κι επίσης πήρε μερικά πράγματα μαζί του. Είπε τα σχέδια του σ’ έναν άλλο νεαρό στην Πασαντένα της Νέας Γης και απεφάσισε κι εκείνος να τον συνοδεύση.
Έτσι, την άνοιξι του 1940, ο Γκας Μπαρνς και ο Χέρμπερτ Ντώου έφθασαν στην πρωτεύουσα και ο Γκας δεν είχε παρά μόνο 5,27 δολλάρια στην τσέπη του. Και στη διάρκεια των επομένων δέκα ετών, παρ’ όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες, ποτέ δεν ήταν φτωχότερος οικονομικώς. (Έπεται συνέχεια)