«Κυττώντας από το Παράθυρο της Κουζίνας Μας»
◆ Η ΖΩΗ ενός ατόμου στην Αυστραλία επηρεάσθηκε βαθειά από κάτι το οποίο παρετήρησε. Και μας το λέγει με τον εξής τρόπο:
«Πριν από τρία χρόνια μετεκόμισα σ’ ένα σπίτι δίπλα στο οποίο έμεναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σε λίγο ανεκάλυψα ότι υπήρχε κάτι διαφορετικό σ’ αυτούς. Από το παράθυρο της κουζίνας μας παρετήρησα τον Μάρτυρα σύζυγο να βοηθή τη σύζυγό του στα πιάτα μετά το γεύμα, κάτι που εγώ ποτέ δεν το έκανα. Έβγαιναν έξω και πήγαιναν τακτικά στις συναθροίσεις, πάντοτε καλοντυμένοι. Αλλά και όταν δεν πήγαιναν στις συναθροίσεις ήσαν πάντοτε σεμνοί και ευπαρουσίαστοι. Αυτό μου έκαμε εντύπωσι, διότι εγώ ποτέ δεν συνήθιζα να είμαι ευπαρουσίαστος. Τα τέκνα των δεν ήσαν άγγελοι, αλλά ήσαν καλά, ευπειθή τέκνα. Όσο περισσότερο τους παρατηρούσαμε από το παράθυρο της κουζίνας μας τόσο περισσότερη εντύπωσι μας έκαναν.
«Σε λίγο γίναμε καλοί γείτονες, και πάντοτε αυτοί μας μιλούσαν συμπτωματικά για τις πεποιθήσεις των λέγοντας λίγα πράγματα κάθε φορά. Αποφασίσαμε να πάμε μαζί σε μια συνάθροισί τους. Αλλά κατόπιν μετακομίσαμε σε μια απόστασι πεντακοσίων μιλίων στο νότιο τμήμα της Αυστραλίας και επί έξη μήνες δεν είχαμε καμμιά επαφή με τις Γραφικές γνώσεις. Στη διάρκεια αυτών των μηνών αισθανθήκαμε πως κάτι μας έλειπε, και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι ήταν αυτό. Μας έλειπαν οι γείτονές μας και οι καλές πνευματικές συζητήσεις που είχαμε συνήθως.
«Προς μεγάλη μας έκπληξι, οι Μάρτυρες γείτονές μας μετεκόμισαν σε απόστασι ολίγων μιλίων από μας. Αμέσως τους επισκεφθήκαμε και φρόντισαν να έχωμε μια Γραφική μελέτη με μια οικογένεια που κατοικούσε κοντά μας. Πόσο ευγνώμων είμαι σ’ εκείνους τους γείτονας των οποίων η καλή διαγωγή έκανε περισσότερα από πολλά λόγια, κατευθύνοντάς μας στον λαό του Θεού!»