Η Ευτυχία που Προέρχεται από το ‘Δίδειν’

«ΥΠΗΡΧΕ ένας καιρός που δεν ενδιαφερόμουν καθόλου για τους άλλους, παρά μόνον για τον εαυτό μου και για την οικογένειά μου,» είπε μια γυναίκα που πλησίαζε τα εξήντα. «Νόμιζα ότι έτσι έπρεπε να γίνεται.»

Καθισμένος γύρω από ένα τραπέζι στο διαμέρισμα αυτής της γυναίκας στην Πόλι της Νέας Υόρκης, ο ακροατής δεν μπορούσε να πιστέψη τα λόγια της. Εγνώριζε ότι αυτή η γυναίκα ήταν ένα γενναιόδωρο άτομο που ενδιαφερόταν πραγματικά για τους άλλους. Καθώς κύτταζε το πρόσωπό της που ακτινοβολούσε και το πλατύ της χαμόγελο, δεν μπορούσε να φανταστή ότι κάποτε ήταν ιδιοτελής. Επειδή εγνώριζε την τωρινή της ευτυχία, παρετήρησε: «Προφανώς δεν ήσουν ευτυχισμένη στο παρελθόν.» «Ήμουν δυστυχισμένη,» απάντησε γρήγορα. «Δεν ήξερα τίποτε καλύτερο.» Τι έφερε αυτή την αλλαγή σ’ αυτή τη γυναίκα;

Αυτή η γυναίκα, όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, βοηθήθηκε ν’ αλλάξη την άποψί της μέσω μελέτης της Αγίας Γραφής, Έμαθε ότι το κλειδί για την ευτυχία είναι το ανιδιοτελές ‘δίδειν.’ Σήμερα, έχει πεισθή για την αληθινότητα των λόγων του Ιησού: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.

Αυτή είναι μια δοκιμασμένη αρχή. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έζησε σύμφωνα μ’ αυτή και, επομένως, έκαμε αυτή τη δήλωσι χωρίς επιφυλάξεις. Ως ο πρώτος από τους πνευματικούς υιούς του Θεού στον ουρανό, είχε πλούτη πολύ μεγαλύτερα απ’ ό,τι μπόρεσε ν’ απολαύση οποιοδήποτε άλλο πλάσμα. Τα είχε όλα. Στη γη, όμως, έζησε ως ένας πτωχός άνθρωπος. Εν τούτοις, μ’ αυτή την ιδιότητα έκανε διαθέσιμα για το ανθρώπινο γένος μεγάλα πνευματικά πλούτη και διήνοιξε την ευκαιρία για αιώνια ζωή. «Πλούσιος ων,» έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους, «επτώχευσε δια σας, δια να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου.»—2 Κορ. 8:9.

Ο Υιός του Θεού έβρισκε πραγματική χαρά σε ό,τι έκανε. Σχετικά με τη στάσι του, είχαν προλεχθή τα εξής: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.»—Ψαλμ. 40:8· Εβρ. 10:7-9.

Τα άτομα που γνωρίζουν τον Ιησού Χριστό και μιμούνται το παράδειγμά του, δοκιμάζουν την ίδια ευχαρίστησι ή ευτυχία καθώς δίνουν από τον εαυτό τους για να επεκτείνουν τα συμφέροντα των συνανθρώπων τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Κατ’ αρχήν, η χρήσις των ικανοτήτων, των μέσων και του χρόνου ενός ατόμου για να βοηθήση άλλους, έχει καλό αποτέλεσμα στην άποψι του ίδιου του ατόμου. Είναι τόσο απησχολημένος να κάνη πράγματα για τους ανθρώπους που δεν σκέπτεται τις αφιλάγαθες πράξεις των άλλων. Καθώς βλέπει τους άλλους να αισθάνωνται ευτυχία με το δικό του ανιδιοτελές ‘δίδειν,’ η δική του ευτυχία αυξάνει. Αντί να κάνη παράπονα, οποιαδήποτε ιδιοτέλεια και έλλειψις αγαθωσύνης που δείχνουν οι άλλοι τον κάνουν στην πραγματικότητα να τους λυπάται. Γνωρίζει ότι στερούνται τη βαθειά χαρά που προέρχεται από το να κάνη κανείς τους άλλους ευτυχείς.

Συχνά, οι εκφράσεις γενναιοδωρίας ενός ατόμου έχουν επίσης μια υγιή επίδρασι στη στάσι εκείνων που τις δέχονται, κάνοντάς τους να καταλάβουν την ευτυχία που προέρχεται από το να δίνη κάποιος. Οι καρδιές τους, επίσης, μπορεί να υποκινηθούν να δείξουν γενναιοδωρία. Τα λόγια του Ιησού Χριστού τονίζουν αυτό το γεγονός: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον, με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.»—Λουκ. 6:38.

Το γενναιόδωρο άτομο γίνεται έτσι το αντικείμενο της γενναιοδωρίας των άλλων. Το υπόμνημα της γενναιοδωρίας του τον υιοθετεί σε καλή θέσι σε καιρό που θα έχη κι εκείνος ανάγκη. Και οι άνθρωποι θα είναι πιο πρόθυμοι να του δώσουν ένα καλό ‘μέτρον.’ Αφού τα περιεχόμενα θα είναι ‘πεπιεσμένα και συγκεκαθισμένα,’ το δοχείο του, σαν να λέγαμε, θα είναι γεμάτο με καλά πράγματα και θα υπερχειλίζη.

Πράγματι, το ανιδιοτελές άτομο κερδίζει μια θέσι στη στοργή των συνανθρώπων του που δείχνουν εκτίμησι. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν περιορίζεται να κάνη μόνον αυτό που απαιτεί η δικαιοσύνη. Θέλει να βοηθήση τους άλλους και εργάζεται ανιδιοτελώς προς όφελός των. Για ένα τέτοιο καλό άτομο, ο απόστολος Παύλος λέγει, «ίσως και τολμά τις να αποθάνη.»—Ρωμ. 5:7.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι το άτομο που δίνει χαίρει, διότι γνωρίζει ότι ο Ιεχωβά Θεός ευαρεστείται με την πορεία του. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι δεν εκτιμούν πάντοτε αυτά που κάνει, ο Ύψιστος δεν παραβλέπει το ζήτημα. «Τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Δεν θ’ αφήση το άτομο χωρίς αμοιβή. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Όταν δε συ κάμνης ελεημοσύνην, ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου, δια να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.»—Ματθ. 6:3, 4.

Όταν λείπη το ορθό ελατήριο, όμως, το να δίνη κανείς δεν φέρνει ευτυχία. Γι’ αυτό τον λόγο το ‘δίδειν’ στην εποχή των Χριστουγέννων δεν φέρνει χαρά. Μολονότι υπάρχουν εξαιρέσεις, πολλοί άνθρωποι απλώς ανταλλάσσουν δώρα από αίσθημα καθήκοντος, επειδή αισθάνονται ότι είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν αυτό. Μπορεί να μην έχουν ολοκάρδια επιθυμία να δώσουν με σκοπό να κάνουν κάποιον άλλον ευτυχή.

Δεν φαίνεται παράξενο ότι μια εορτή, που λέγεται ότι γίνεται προς τιμή του Ιησού, αποτυγχάνει τόσο συχνά να προάγη το πνεύμα του Χριστιανικού ‘δίδειν’; Μήπως όμως αυτό πρέπει πραγματικά να μας εκπλήττη; Στην πραγματικότητα, οι συνήθειες γύρω από την εορτή των Χριστουγέννων πηγάζουν από πηγές που δεν έχουν καμμιά σχέσι με τον Υιό του Θεού. Το περιοδικό Πρες Ρέτζιστερ του Μόμπιλ της Αλαμπάμας λέγει τα εξής:

«Οι εορταστικές εκδηλώσεις που συνοδεύουν τα Χριστούγεννα προφανώς προήλθαν από τη Ρωμαϊκή εορτή των Σατουρναλίων (Κρονείων), που εγίνετο από τις 17 ως τις 19 Δεκεμβρίου, προς τιμή του Κρόνου, θεού του αραβοσίτου. Ήταν καιρός ευθυμίας, εορτής και ανταλλαγής δώρων. Οι ναοί εστολίζοντο με πρασινάδες και άνθη. Δεν διεξήγοντο συναλλαγές, τα δικαστήρια ήσαν κλειστά, τα σχολεία είχαν αργία, κανένας εγκληματίας δεν μπορούσε να τιμωρηθή τότε και δεν εκηρύσσετο πόλεμος.

Εκείνο που φέρνει πλούσια ανταμοιβή δεν είναι το είδος του ‘δίδειν’ που είναι συνταυτισμένο με τα ειδωλολατρικά Σατουρνάλια, αλλά το ανιδιοτελές ‘δίδειν.’ Αυτή είναι μια αιτία που έκανε πολλά άτομα με έντιμη καρδιά να σταματήσουν, ν’ ανταλλάσσουν δώρα κατά τα πρότυπα των αρχαίων Ρωμαίων. Βρίσκουν μεγάλη χαρά στις αυθόρμητες εκδηλώσεις γενναιοδωρίας στη διάρκεια άλλου καιρού εκτός από την εποχή των Χριστουγέννων. Δοκιμάζετε την ευτυχία που προέρχεται από ένα τέτοιο ‘δίδειν’;

Αν όχι, δοκιμάστε την αληθινότητα των λόγων του Ιησού σχετικά μ’ αυτό. Προσπαθείτε να καλλιεργήτε ένα ανιδιοτελές, συνεχές ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων και δήτε μόνος σας ότι το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια πιο πλούσια και ευτυχισμένη ζωή ακόμη και τώρα.