Ο Διδάσκαλος που Ήταν Διάφορος

ΕΙΝΑΙ δύσκολο ν’ ανατρέξη κανείς σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας και να συλλάβη το «πνεύμα» της—τα αισθήματα και τις απόψεις των ανθρώπων που ζούσαν τότε. Για να βοηθηθούμε να κατανοήσωμε πόσο διαφορετικός ήταν ο Ιησούς από τους άλλους διδασκάλους της εποχής του, μπορούμε να προστρέξωμε στις απόψεις των ραββίνων. Πολλοί διακρατούσαν μια εξαιρετικά υπερήφανη άποψι για τον Ισραήλ, διδάσκοντας ότι ο Ισραήλ ευρίσκετο στη σκέψι του Θεού ακόμη και πριν από τη δημιουργία του Σύμπαντος. Έθεταν, επίσης, μεγάλη έμφασι στη γνώσι της συνήθειας και ήσαν πολύ υπερήφανοι για την καταγωγή τους από τον Αβραάμ. Ο Βιβλικός λόγιος Εντερσχάιμ παρατηρεί: «Η απέχθεια, συνοδευομένη από περιφρόνησι για όλους τους εθνικούς τρόπους, σκέψεις και συναναστροφές· η λατρεία του γράμματος του Νόμου· η αυτοδικαίωσις και η υπερηφάνεια της καταγωγής και, ακόμη περισσότερο, της γνώσεως,» όλα συνέβαλαν στην «απόλυτη αντίθεσι με τους ισχυρισμούς ενός Μεσσία, που ήταν τόσο διαφορετικός από τους ίδιους και από τα δικά τους ιδανικά.»

Αυτό μας βοηθεί να κατανοήσωμε πώς, ακόμη και οι αγράμματοι, θα μπορούσαν να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ των διδασκαλιών του Ιησού «αι των διδασκαλιών των ραββίνων. Όπως αναφέρει ο Ματθαίος: «Εξεπλήττοντο οι όχλοι δια την διδαχήν αυτού [του Ιησού]· διότι εδίδασκεν αυτούς . . . ουχί ως οι γραμματείς.»—Ματθ. 7:28, 29.