Η Άποψις της Βίβλου

Ο Ιησούς Χριστός ως ο «Πρωτότοκος Πάσης Κτίσεως»

ΣΤΗΝ εκκλησία των Κολοσσών της Μικράς Ασίας, ο απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής σχετικά με τον Ιησού Χριστό: «Όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι’ αυτού και δι’ αυτόν εκτίσθησαν· και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού.»—Κολ. 1:15-17.

Τι εννοούσε ο απόστολος με το ν’ αποκαλέση τον Ιησού ‘πρωτότοκον πάσης κτίσεως’; Τα επόμενα λόγια του Παύλου διευρύνουν το ζήτημα: «Και αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας· όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, δια να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα.»—Κολ. 1:18.

Εδώ διαπιστώνομε ότι οι λέξεις «πρωτότοκος» και «αρχή» περιγράφουν τον Ιησού ως τον πρώτο μιας ομάδας ή τάξεως, ‘του σώματος, της εκκλησίας,’ και έτσι έχει τα πρωτεία σχετικά μ’ αυτό. Επίσης, υπερέχει επειδή ήταν ο πρώτος που ανεστήθη σε αιώνια ζωή απ’ όλους τους νεκρούς.—1 Κορ. 15:22, 23.

Οι ίδιες λέξεις συναντώνται στην Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα στο εδάφιο Γένεσις 49:3: «Ρουβήν, πρωτότοκός μου, συ ισχύς μου και αρχή των τέκνων μου.» (Παράβαλε με Δευτερονόμιο 21:17, Μετάφρασις των Εβδομήκοντα.) Απ’ αυτά τα Γραφικά εδάφια είναι λογικό να συμπεράνη κανείς ότι ο Υιός του Θεού είναι ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως με την έννοια ότι είναι ο πρώτος από τα δημιουργήματα του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς χαρακτήρισε τον εαυτό του ως την «αρχή της κτίσεως του Θεού.» (Αποκάλ. 3:14.) Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει τη φράσι αυτού του εδαφίου, ως εξής: «η αρχή της δημιουργίας του Θεού.»

Υπάρχουν πολλοί, που ανατίθενται στην ιδέα ότι ο Ιησούς δημιουργήθηκε. Ισχυρίζονται ότι επειδή «τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού»—στη διάρκεια της προανθρωπίνης υπάρξεώς του στον ουρανό—ο ίδιος ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να είναι δημιούργημα. Αυτά τα άτομα πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος Παντοδύναμος Θεός, το δεύτερο πρόσωπο μιας «τριάδος» που αποτελείται από τρία ίσα, συναιώνια πρόσωπα σε μια «θεότητα.»

Τα άτομα αυτού του θρησκεύματος εκλαμβάνουν την έκφρασι (εις Αποκάλυψιν 3:14) «η αρχή της κτίσεως του Θεού» ως να σημαίνη «η προέλευσις (ή η ‘πρωταρχική πηγή’) της κτίσεως του Θεού.» Ένας που προάγει αυτή την ιδέα είναι ο Ελληνιστής Χένρυ Άλφορντ. Παρ’ όλα αυτά, στο έργο του Η Ελληνική Διαθήκη, ο Άλφορντ παραδέχεται τα εξής: «Η απλή λέξις αρχή θα μπορούσε να έχη τη σημασία ότι ο Χριστός είναι το πρώτο δημιούργημα: Βλέπε Γέν. XLIX 3· Δευτ. XXI 17· και Παροιμ. VIII 22. Έτσι το εννοούν οι Αρειανοί και μερικοί που τους έχουν ακολουθήσει: π.Χ. Ο Καστάλιο, ως ‘αριστούργημα:’ ‘όμνιουμ Ντέι οπέρουμ εξελλεντίσσιμουμ άτκβε πρίμουμ:’ [που σημαίνει «το πρώτο και το πιο υπέροχο απ’ όλα τα έργα του Θεού»], καθώς επίσης και ο Ίγουωλντ και ο Τζύλλιχ.»

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη του Ερμηνευτού, για να κατανοηθή το εδάφιο Αποκάλυψις 3:14 ως να σημαίνη ότι ο Ιησούς είναι «η ενεργός πηγή» της δημιουργίας, αντί το πρώτο δημιούργημα, πρέπει κανείς να ερμηνεύση τη λέξι αρχή «όπως στην Ελληνική φιλοσοφία και [μη Γραφική] Ιουδαϊκή φιλοσοφία, αιτία ή προέλευσις.» Οι θεόπνευστοι συγγραφείς της Βίβλου, εν τούτοις, ποτέ δεν δανείσθηκαν ιδέες από την Ελληνική φιλοσοφία.

Αλλά πώς θα μπορούσε ο Ιησούς να είναι ένα δημιούργημα αν «τα πάντα. . . δι’ αυτόν εκτίσθησαν»; Μερικές φορές η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξι «πάντα» μ’ ένα τρόπο που επιτρέπει εξαιρέσεις. Παραδείγματος χάριν, διαβάζομε το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:27: «Όταν δε είπη, ότι πάντα είναι υποτεταγμένα [στον Ιησού Χριστό], φανερόν είναι ότι εξαιρείται ο υποτάξας [ο Θεός] εις αυτόν τα πάντα.» Ως περαιτέρω εξήγησι, η Αγία Γραφή δηλώνει ότι «δι’ ενός ανθρώπου,» του Αδάμ, «διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους.» (Ρωμ. 5:12) Μολονότι ο Αδάμ δεν αποτελούσε μέρος των ‘πάντων ανθρώπων’ στους οποίους «διήλθεν» ο θάνατος (επειδή πριν από τον Αδάμ δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε να μεταδώση τον θάνατο σ’ αυτόν), παρ’ όλα αυτά ήταν άνθρωπος. Ομοίως, μολονότι ο Ιησούς δεν αποτελούσε μέρος των ‘πάντων’ που ήλθαν σε ύπαρξι μέσω αυτού, ήταν, παρ’ όλα αυτά, ένα δημιούργημα, το πρώτο δημιούργημα του Θεού. Η λέξις πάντα σε μερικά εδάφια έχει την έννοια «όλα τα άλλα,» όπως στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:24 και 6:18. Έτσι, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου το αποδίδει ως εξής: «μέσω αυτού όλα τα άλλα πράγματα δημιουργήθηκαν . . . αυτός είναι προ όλων των άλλων πραγμάτων.»—Κολ. 1:16, 17.

Το ότι ο Ιησούς είναι ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως, περιλαμβάνει τον νόμο σχετικά με τα πρωτοτόκια, το δικαίωμα εκείνου που γεννήθηκε ή δημιουργήθηκε πρώτος. Από τους αρχαίους χρόνους, ο πραγματικός πρωτότοκος γιος απελάμβανε ειδικά προνόμια που περιελάμβαναν τη διαδοχή της ηγεσίας στο σπίτι και την κληρονομιά διπλής μερίδας από την περιουσία του πατέρα. (Δευτ. 21:15-17) Η βασιλεία και το ιερατείο, επίσης, κληρονομούντο από τον πρωτότοκο γιο ενός βασιλέως ή αρχιερέως στον αρχαίο Ισραήλ.—Βλέπε 2 Χρονικών 21:3.

Επειδή ο Ιησούς, ως πρωτότοκος πάσης κτίσεως είναι ένα δημιούργημα, δεν μπορεί να είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Οι Γραφές επανειλημμένως τον απεικονίζουν να βρίσκεται σε μια θέσι κατώτερη του Θεού. Παραδείγματος χάριν, σχετικά με τον αναστημένο Ιησού Χριστό, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.» (1 Κορ. 11:3) Όταν έδωσε τη θεόπνευστη «Αποκάλυψι» στον απόστολο Ιωάννη, ο Ιησούς είπε σχετικά με τον εαυτό του: «Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και δεν θέλει εξέλθει πλέον έξω, και θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον.» (Αποκάλ. 3:12) Παρατηρήσατε ότι τέσσερις φορές σ’ αυτό το εδάφιο μόνο ο Ιησούς αναφέρεται στον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, ως ‘Θεό μου’;—Παράβαλε με Φιλιππησίους 2:5, 6.

Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι αυτά τα λόγια αρνούνται την εξυψωμένη θέσι που κατέχει ο Ιησούς μετά τον Θεό. Προτού αναληφθή στον ουρανό, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» (Ματθ. 28:18) Ήταν κατάλληλο για τον Θεό να δώση στον Υιό του μια τέτοια εξουσία, επειδή ο Υιός ήταν ο πρωτότοκος όλων των δημιουργημάτων. Ακριβώς σε αρμονία με το δικαίωμα των πρωτοτοκίων, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψη σχετικά με τον Ιησού: «[Ο Θεός] αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζόμενου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν.»—Εφεσ. 1:20-23.