Εξέλιξη και Πάθος

Ο Βρετανός αρθρογράφος Κρίστοφερ Μπούκερ παίρνει ουδέτερη θέση στην αντιδικία δημιουργίας-εξελίξεως. Πρόσφατα σχολίασε πάνω στο «πάθος» που παρατήρησε και στις δυο πλευρές. «Οι οπαδοί της Δημιουργίας αρνούνται παθιασμένα ότι υπήρξε ένα τέτοιο πράγμα όπως η εξέλιξη», έγραψε στην «Κυριακάτικη Στήλη» του στην Νταίηλυ Τέλεγκραφ του Λονδίνου. Έτσι έφτασε στο συμπέρασμα ότι ένα σκεπτόμενο άτομο θα μπορούσε ίσως «να στραφεί στον επιστημονικό κόσμο για μια πιο πειστική και λογική εξήγηση—μονάχα για να ανακαλύψει ότι κρυβόταν ακριβώς το ίδιο πάθος πίσω από κάθε είδος ‘εξελικτική’ θέση, πολλές από τις οποίες είναι απόλυτα αντιφατικές η μια προς την άλλη.»

«Το πρόβλημα είναι ότι η Δαρβίνεια ‘φυσική επιλογή,’ παρά την επιτήδευση που έχει συσσωρεύσει από την έρευνα στην μοριακή βιολογία, είναι απλά και μόνο θεωρία», παρατήρησε ο Μπούκερ, «και, μάλιστα, μια θεωρία διάτρητη από πελώρια κενά και ερωτηματικά».

Ο Μπούκερ πήρε για παράδειγμα τα «‘πηδήματα (μεταλλάξεις)’ που υπάρχουν στην εξελικτική αλυσίδα ... όπως είναι η εμφάνιση του ματιού, ή όλων εκείνων των παραγόντων που ξεχωρίζουν τα πουλιά από κάθε άλλο πλάσμα.» Σημείωσε ότι ακόμη και η πρόσφατη θεωρία που δέχεται σχετικά μεγάλα εξελικτικά πηδήματα ανάμεσα σε απομονωμένες ομάδες, είναι υποχρεωμένη να δεχτεί «ορισμένα ενδιάμεσα στάδια από κάποιο πλάσμα που θα πρέπει να κινείται βαριά και αδέξια με μεμβράνη, ακόμη ανεπαρκώς εξελιγμένη, ώστε να μπορεί να πετάξει, ενώ θα έχανε τόσο πολύ την προηγούμενη ευελιξία του . . . ώστε μάλλον θα εμποδιζόταν παρά θα βοηθιόταν η επιβίωσή του.» Κατόπιν ο αρθρογράφος προχωρεί σε κατηγορίες:

«Οι πιο ορθόδοξοι Δαρβινιστές δεν φτάνει που δεν καταφέρνουν να ‘δουν’ τη σημασία των προβλημάτων αυτών, αλλά και καταφεύγουν, με ανανεωμένη ορμή, σε αυθαίρετες διαβεβαιώσεις, χρησιμοποιώντας, ξανά και ξανά, την μια εκείνη ή τις δυο περιπτώσεις . . . που φαίνεται ότι βολεύουν την πίστη τους, ενώ αφήνουν ολοκληρωτικά αναπάντητα όλα τα πραγματικά ενδιαφέροντα ερωτήματα.

«Η λέξη κλειδί είναι η ‘πίστη’. Στον λογικά αδέσμευτο παρατηρητή δεν υπάρχει τίποτα πιο φανερό από το γεγονός ότι οι Δαρβινιστές, σε όλες τους τις ποικιλίες και τις αιρέσεις, σε τελευταία ανάλυση απλώς παραμένουν στην περιγραφή τους για την προέλευση και για την εξέλιξη της ζωής, βασιζόμενοι σε καθαρή πίστη και σε αβάσιμες πεποιθήσεις, όπως και οι «οπαδοί της Δημιουργίας» τους οποίους τόσο παθιασμένα ειρωνεύονται.

«Ο ‘μύθος’ τους είναι τέτοιος που τους καθιστά ικανούς να βλέπουν το όλο μυστήριο της ζωής σαν το προϊόν τυφλών, μηχανιστικών δυνάμεων χωρίς καμιά καθοδήγηση ‘διανοίας’ ή ‘σκοπού’—και ότι συνεπώς μπορούμε να χαιρόμαστε από τη θέση που κατέχουμε σαν το θριαμβευτικό τελικό προϊόν της διαδικασίας αυτής, χωρίς να αισθανόμαστε ότι ‘χρωστάμε τίποτα σε οποιονδήποτε’. Αυτό μπορεί να είναι πολύ παρηγορητικό—αλλά δεν υπάρχει τίποτα το ‘επιστημονικό’ με την αυστηρή έννοια του όρου γύρω από αυτό το σύνολο των πεποιθήσεων».

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η εξέλιξη Είναι Γεγονός!!!