Πού Πηγαίνει ο Κόσμος;
ΤΟ ερώτημα αυτό κάνουν οι άνθρωποι συχνά όταν διαβάζουν για πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα. Για παράδειγμα:
● Η Ντόρις, μια νεαρή από το Κουήνς, της Νέας Υόρκης, υπέστη επίθεση από έναν άγνωστο, ο οποίος τη χτύπησε στο κεφάλι, στο πρόσωπο και στο πόδι και κατόπιν έφυγε χωρίς να πει λέξη. Αιμόφυρτη, χτύπησε αρκετά κουδούνια σ’ ένα κοντινό κτίριο, γυρεύοντας βοήθεια. Μερικοί οικοδεσπότες κάλεσαν την αστυνομία, αλλά κανένας δεν την άφησε να μπει στο σπίτι ούτε βγήκε για να τη βοηθήσει. Γιατί όχι; Προφανώς φοβούνταν. «Είναι ένας κόσμος φοβερός,» είπε η μητέρα της μετά από το δεινοπάθημα της Ντόρις.
● Ένα αεροπλάνο συντρίφτηκε κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης του Ντητρόιτ. Ένας άνθρωπος ήταν ετοιμοθάνατος και ένας άλλος κρίσιμα πληγωμένος. Όταν έφτασε επιτόπου η βοήθεια, οι άντρες της είδαν ότι οι δύο τραυματισμένοι είχαν υποστεί ληστεία και τους είχαν πάρει τα πορτοφόλια τους και άλλα πολύτιμα πράγματα. Ποιος θα έκανε ένα τέτοιο πράγμα; «Οι τυμβωρύχοι,» σχολίασε η εφημερίδα Ντέηλυ Νιους της Νέας Υόρκης που έγραψε την είδηση.
● Ένα φορτηγό εκτός ελέγχου καβάλησε το πεζοδρόμιο και χτύπησε ένα τετράχρονο αγοράκι στην αγκαλιά της μητέρας του. Η μητέρα νομίζοντας ότι ο γιος της πεθαίνει στρίγγλισε: «Μην πεθάνεις, μην πεθάνεις.» Ο οδηγός ‘που δεν πληγώθηκε πήδηξε από το όχημά του για να βοηθήσει το πληγωμένο αγοράκι και την πανικόβλητη μητέρα. Αμέσως, ο όχλος των περαστικών, βλέποντας ότι το φορτηγό έμεινε αφύλαχτο, πήδηξαν πάνω του κι άρχισαν να μάχονται ποιος θα πρωτοπάρει από το φορτίο του που ήταν πουκάμισα. «Είναι αποτροπιαστικό,» παρατήρησε ένας παρατηρητής. «Είναι ζούγκλα.» Το αγοράκι είχε σπάσιμο στη λεκάνη και σπασμένες πλευρές.
● Ένας βοηθός καθηγητής της ψυχολογίας και οι σπουδαστές του έπαιζαν θέατρο στους δρόμους διαφόρων πόλεων ότι τάχα έκαναν εγκλήματα για να μελετήσουν την ανταπόκριση των περαστικών που έβλεπαν τα «εγκλήματα.» Τα αποτελέσματα; Ως επί το πλείστον, καμιά ανταπόκριση! Στη διάρκεια μιας σκηνοθετημένης διάρρηξης αυτοκινήτου, ένας περαστικός πρότεινε να ενωθεί με τους δράστες. Μία άλλη φορά τελείως ψυχρά «έκλεψαν» μια μοτοσικλέτα. Μόλις 15 μέτρα πιο κει, ήταν σταματημένο ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας. Αλλά κανείς δεν ανακατεύτηκε. Άλλα «εγκλήματα» ήταν το ρίξιμο ενός φαινομενικά αναίσθητου ανθρώπου μέσα σ’ ένα φορτηγό. Στην πόλη της Νέας Υόρκης μονάχα τα 3 τα εκατό των «εγκλημάτων» αναφέρθηκαν από μάρτυρες. Το ποσοστό εδώ ήταν υψηλότερο από ό,τι στις πόλεις της Βοστώνης και του Μαϊάμι όπου κανένα έγκλημα δεν αναφέρθηκε στην αστυνομία.
● Ένας 26χρονος, χωρίς φίλους και καταθλιμμένος, αναρριχήθηκε στην κορυφή μιας καμινάδας ύψους 30 μέτρων την Πρωτοχρονιά, φωνάζοντας: «Θέλω να πεθάνω! Θέλω να πεθάνω!» Τρία περιπολικά της αστυνομίας έσπευσαν επιτόπου και άρχισαν να αναρριχώνται πάνω στην καμινάδα για να τον σώσουν. Ένας αυτόματος βραστήρας στο υπόγειο του κτιρίου μπήκε από μόνος του σε λειτουργία, και ο καπνός που ξεχυνόταν στην καμινάδα έκανε το νεαρό να πνίγεται και να βήχει κάνοντας τον σχεδόν να πέσει. Το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί από κάτω μέχρι τώρα παρακολουθούσε το δράμα. Βλέποντας τη δύσκολη κατάσταση στην οποία ήρθε ο νεαρός μερικοί ύψωσαν τα χέρια τους, τα έκαναν γροθιές και γιουχάιζαν. Άλλοι φώναζαν. «Πήδα! Αφήστε τον να πηδήξει.»
Πού πηγαίνει ο κόσμος; Να μια καλή ερώτηση!