Τι Εννοούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες Όταν Έλεγαν: «Αχαΐα»
ΣΤΗΝ Ομηρική ποίηση, οι Έλληνες γενικά αναφέρονται με το όνομα «Αχαιοί». Ωστόσο πριν από τη Ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ., η λέξη «Αχαΐα» αναφέρεται κατάλληλα μόνο σε μια μικρή περιοχή της Πελοποννήσου, κατά μήκος της νότιας ακτής του Κορινθιακού Κόλπου, σε έκταση, κάπως παρόμοια με αυτή που καταλαμβάνει σήμερα ο ομώνυμος νομός.
Επειδή, όταν καταλήφθηκε η Ελλάδα, η πιο σημαντική στρατιωτική και πολιτική συνομοσπονδία πόλεων ήταν η Αχαϊκή Συμπολιτεία, οι Ρωμαίοι από τότε κι έπειτα αναφέρονταν γενικά σ’ όλη την Ελλάδα με τη λέξη «Αχαΐα».
Το 27 π.Χ., όταν ο Καίσαρας Αύγουστος αναδιοργάνωσε τις δυο επαρχίες της Ελλάδας, τη Μακεδονία και την Αχαΐα, το όνομα «Αχαΐα» εφαρμόστηκε σ’ όλη την Πελοπόννησο και σε μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η επαρχία της Αχαΐας ήταν κάτω από τη διοίκηση της Ρωμαϊκής Συγκλήτου και διοικούνταν από έναν ανθύπατο που έδρευε στην πρωτεύουσά της Κόρινθο.(2 Κορινθίους 1:1) Άλλες πόλεις της επαρχίας της Αχαΐας ήταν η Αθήνα και οι Κεγχρεές. Η Αχαΐα και η γειτονική της επαρχία προς το Β, η Μακεδονία, συχνά αναφέρονταν μαζί, γιατί θεωρούνταν σαν κάτι το ενιαίο. «Ο Παύλος απεφάσισεν εν εαυτώ, αφού διέλθη την Μακεδονίαν και Αχαΐαν, να υπάγη ... » (Πράξεις 19:21) «Διότι ευηρεστήθησαν η Μακεδονία και Αχαΐα να κάμωσι τινα βοήθειαν εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ.» (Ρωμαίους 15:26) «Ώστε εγείνετε τύποι εις πάντας τους πιστεύοντας εν τη Μακεδονία και τη Αχαΐα. Διότι από σας εξήχησεν ο λόγος του Κυρίου ουχί μόνον εν τη Μακεδονία και Αχαΐα, αλλά και εν παντί τόπω έφτασεν η φήμη της προς τον Θεόν πίστεώς σας, ώστε ημείς δεν έχομεν χρείαν να λαλώμεν τι.»—1 Θεσσαλονικείς 1:7, 8.
Το έτος 15 μ.Χ., ανταποκρινόμενος στα παράπονα που έγιναν για το υπερβολικό βάρος της φορολογίας, ο Τιβέριος έθεσε την Αχαΐα και τη Μακεδονία κάτω από τον αυτοκρατορικό έλεγχο, ώστε να κυβερνιέται από την επαρχία της Μυσίας. Αυτό εξακολούθησε να γίνεται μέχρι το 44 μ.Χ., οπότε ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος ξανάφερε τις επαρχίες αυτές κάτω από τον έλεγχο της Συγκλήτου κι έτσι τη διοίκηση ανάλαβε και πάλι ένας ανθύπατος με έδρα την Κόρινθο. Επειδή αγνοούσαν τα γεγονότα αυτά, στο παρελθόν μερικοί κριτικοί είχαν αντιρρήσεις στην αναφορά της Βίβλου ότι «ο Γαλλίων ήτο ανθύπατος της Αχαΐας», ενώπιον του οποίου έφεραν τον Παύλο. (Πράξεις 18:12) Όμως η ανακάλυψη μιας επιγραφής στους Δελφούς απέδειξε ότι υπήρχε πράγματι ανθύπατος στην Αχαΐα με το όνομα Γαλλίων την εποχή την οποία περιγράφει ο ιστορικός Λουκάς, ο συγγραφέας των Πράξεων.
Στο Ρωμαίους 15:26 (βλέπε παραπάνω) ο απόστολος Παύλος μιλάει για τη γενναιοδωρία των Χριστιανών στην επαρχία της Αχαΐας να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς τους στην Ιερουσαλήμ που βρίσκονταν σε ανάγκη. Στο δεύτερο και στο τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι του, ο Παύλος δαπάνησε ένα αξιοσημείωτο μέρος του χρόνου του στην Αχαΐα, και έκφρασε τη μεγάλη του αγάπη για τους αδελφούς της περιοχής αυτής.