Ηλιοβασιλέματα Αντικατοπτρίζουν τη Δόξα του Δημιουργού τους

ΟΣΟ ΣΥΧΝΑ κι αν βλέπουμε πανέμορφα ηλιοβασιλέματα, δεν παύουμε ποτέ να εκτιμούμε το λαμπρό θέαμα. Το θέαμα γίνεται πιο μεγαλόπρεπο όταν ο ήλιος που γέρνει, ζωγραφίζει τα σκορπισμένα στον ορίζοντα σύννεφα με πολύχρωμες πινελιές, εδώ το μενεξεδί, εκεί το κόκκινο, αλλού πορτοκαλί, ροζ και κίτρινο.

Γιατί άραγε ο ουρανός κοκκινίζει όταν ο ήλιος βασιλεύει, ενώ τη μέρα έχει χρώμα μπλε; Λοιπόν, το φως του ήλιου περνάει μέσα από την ατμόσφαιρα που περιβάλλει τη γη μας και η οποία έχει πάχος εκατόν εξήντα χιλιόμετρα περίπου. Απ’ αυτό το στρώμα αέρος παίρνουμε το οξυγόνο που αναπνέουμε. Η ατμόσφαιρα περιέχει και άλλα αέρια, όπως άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, υδρατμούς καθώς επίσης και σωματίδια σκόνης.

Όταν το φως του ήλιου περνάει μέσα από την ατμόσφαιρα, πέφτει πάνω στα μόρια του αέρα και στα σωματίδια της σκόνης και έχει την τάση να διαχέεται. Τα χρώματα που συνθέτουν το ηλιακό φως ταξιδεύουν σε «κύματα», και όσο πιο μικρό είναι το μήκος κύματος ενός χρώματος τόσο πιο πολύ διαχέεται όταν πέφτει πάνω στα σωματίδια του αέρα. Η μπλε ακτινοβολία έχει μικρό μήκος κύματος και διαχέεται περισσότερο. Η κόκκινη ακτινοβολία έχει μεγάλο μήκος κύματος και διαχέεται λιγότερο.

Όταν έχει ξαστεριά και ο ήλιος μεσουρανεί, ο ουρανός φαίνεται μπλε, γιατί τα βραχύτερα μπλε κύματα παθαίνουν διάχυση στον αέρα και αντανακλώνται στη γη απ’ όλα τα σημεία του ουρανού. Αλλά όταν το σούρουπο, ο ήλιος γέρνει προς τη γραμμή του ορίζοντα, το φως του διανύει πολύ περισσότερα χιλιόμετρα για να περάσει την ατμόσφαιρα της γης και να φτάσει σε μας. Γι’ αυτό και πέφτει πάνω σε πολύ περισσότερα μόρια αέρα και σωματίδια σκόνης τότε παρά όταν ο ήλιος είναι ψηλά στον ουρανό. Οι βραχύτερες μπλε ακτίνες δεσμεύονται και απορροφούνται από την ατμόσφαιρα πριν κατορθώσουν να πέσουν στα μάτια μας. Οι κόκκινες ακτίνες, που έχουν μεγαλύτερο μήκος κύματος, διαπερνούν την ατμόσφαιρα και φτάνουν σε μας, και αυτό το φαινόμενο προκαλεί τα χρώματα που βλέπουμε στη δύση και στην ανατολή του ήλιου.

Όταν η ατμόσφαιρα έχει περισσότερη σκόνη, όπως λόγου χάρη εξαιτίας κάποιας ηφαιστειακής δράσης, τα ηλιοβασιλέματα έχουν ακόμη πιο πολλούς χρωματισμούς. Παραδείγματος χάρη, το 1883 που έγινε η έκρηξη στο ηφαίστειο Κρακατάου κοντά στην Ιάβα, μεγάλες ποσότητες σκόνης σκορπίστηκαν στην ατμόσφαιρα σε ύψος πολλών χιλιομέτρων. Η The New Encyclopædia Britannica σχολιάζει το αποτέλεσμα: «Η λεπτή σκόνη έκανε αρκετές φορές το γύρο της Γης, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα θεαματικά κοκκινοβαμμένα ηλιοβασιλέματα στη διάρκεια ολόκληρου του επόμενου έτους».

Τα φαντασμαγορικά ηλιοβασιλέματα πρέπει να μας κάνουν να εκτιμούμε τον Δημιουργό του ήλιου, της γης και της ατμόσφαιράς μας, η οποία κάνει δυνατή την ύπαρξη αυτού του λαμπρού θεάματος. Πρέπει να νιώθουμε όπως οι Βιβλικοί συγγραφείς που έγραψαν: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού». «Άξιος είσαι, Κύριε [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν».—Ψαλμός 19:1· Αποκάλυψις 4:11.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 16]

G. Ludwig/U.S. Fish & Wildlife Service