«Δεν Ξέρω Κανέναν που να Λέει Ψέματα»
Ο ΜΑΪΚ έλαβε μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να παρουσιαστεί στο τοπικό δικαστήριο του Μπρούκλιν. Μόνο που, αν και η κλήση είχε το δικό του αριθμό κυκλοφορίας, ο Μάικ ήξερε ότι την ώρα εκείνη που αναφερόταν ότι είχε γίνει η παράβαση, αυτός εργαζόταν στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας Σκοπιά. Επιπλέον, δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πού βρισκόταν ο δρόμος στον οποίο υποτίθεται ότι ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητό του. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει έφεση για το πρόστιμο.
Παρουσιάστηκε στο δικαστήριο με περιποιημένο ντύσιμο και έδωσε την κλήση στον γραμματέα του δικαστηρίου, έναν ασπρομάλλη ηλικιωμένο άντρα. Έπειτα κάλεσαν τον Μάικ να παρουσιαστεί μπροστά στο δικαστή και του είπαν να καθήσει. Σ’ αυτό το σημείο, μίλησε ο γραμματέας και ρώτησε το δικαστή: «Κύριε δικαστά, απλώς και μόνο από την εμφάνιση αυτού του ανθρώπου, καταλαβαίνετε σε ποια θρησκεία ανήκει;» Ο δικαστής απάντησε: «Δεν ξέρω . . . Είναι Καθολικός». Πιθανόν τον είχε ξεγελάσει το πορτογαλικό επίθετο του Μάικ. Ο γραμματέας αποκρίθηκε: «Όχι. Και μόνο που τον βλέπει κανείς, καταλαβαίνει ότι είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μάλιστα, εγώ κατάλαβα ότι ήταν Μάρτυρας, από τη στιγμή που άνοιξε την πόρτα και μπήκε, και οι τρόποι του το επιβεβαίωσαν!»
Τότε ο φιλικός δικαστής άρχισε να ρωτάει τον Μάικ για τα γεγονότα που σχετίζονταν με την κλήση. Τα χαρακτηριστικά ταίριαζαν με το αυτοκίνητο του Μάικ, εκτός από μια λεπτομέρεια—έλειπε το μοντέλο του αυτοκινήτου. Ο γραμματέας είπε στο δικαστή: «Ρωτήστε τον τι αυτοκίνητο έχει». Με την άδεια κυκλοφορίας στο χέρι, ο Μάικ απάντησε ευγενικά στην ερώτηση. Όταν το πρόστιμο ακυρώθηκε λόγω ελλειπών στοιχείων, ο γραμματέας του δικαστηρίου επέμεινε να μιλήσει και πάλι.
Είπε: «Κύριε δικαστά, θα ήθελα να πω ενώπιόν σας και ενώπιον όλων εδώ, ότι γνωρίζω τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και 30 χρόνια και δεν ξέρω κανέναν που να λέει ψέματα. Όταν είπε ότι αυτό το πρόστιμο δεν προοριζόταν για εκείνον, τον πίστεψα, και αυτό αποδεικνύει ότι δεν ήταν δικό του το αυτοκίνητο. Σέβομαι πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους. Είναι καλοί άνθρωποι, κι εμένα μου αρέσουν οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια».
Ύστερα συνέχισε: «Υπάρχει ένα μόνο πράγμα με το οποίο δεν συμφωνώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω δίκιο». Και γυρίζοντας προς τον Μάικ, πρόσθεσε: «Πιθανόν να έχετε εσείς δίκιο κι εγώ άδικο. Είναι οι πεποιθήσεις σας στο θέμα της μετάγγισης αίματος».
Ο Μάικ απάντησε: «Αν θέλετε, μπορώ να σας φέρω ορισμένες πληροφορίες σχετικά με τη θέση μας στο ζήτημα των μεταγγίσεων αίματος». Ο γραμματέας αρνήθηκε με ευγενικό τρόπο. Αλλά στο σημείο εκείνο, ακούστηκε μια γυναίκα από το ακροατήριο να λέει: «Δεν αξίζει να κάνεις μεταγγίσεις αίματος. Στις μέρες μας, μπορεί να κολλήσεις AIDS απ’ αυτές». Όλοι όσοι ήταν στο δικαστήριο συμφώνησαν, δείχνοντάς το αυτό άλλοι με νεύματα κι άλλοι με διάφορα σχόλια—και ο Μάικ βγήκε έξω νιώθοντας ευτυχία και ανακούφιση.