Ο Ιαυάν και οι Έλληνες
Ο Ιαυάν είναι ο τέταρτος στον κατάλογο γιος του Ιάφεθ και πατέρας του Ελεισά, του Θαρσείς, του Κιττείμ και του Δωδανείμ (ή Ρωδανείμ). Ως απόγονοι του Νώε που γεννήθηκαν μετά τον Κατακλυσμό, αυτοί συμπεριλαμβάνονται σ’ εκείνους που κατοίκησαν τα ‘νησιά των εθνών’, έκφραση η οποία μπορεί επίσης να αναφέρεται και στις παραλιακές περιοχές, κι όχι μόνο στα νησιά που περιβάλλονται από νερό. (Γένεσις 10:2, 4, 5· 1 Χρονικών 1:5, 7) Οι ιστορικές αποδείξεις καταδεικνύουν ότι οι απόγονοι του Ιαυάν και οι τέσσερις γιοι του εγκαταστάθηκαν στα νησιά και στις παραλιακές περιοχές της Μεσογείου Θάλασσας, από την Κύπρο (Κιττείμ) μέχρι τη δυτική Μεσόγειο.
Ο Ιαυάν (εβραϊκά, Γιαβάν) προσδιορίζεται ως ο πρόγονος των αρχαίων Ιώνων, τους οποίους ορισμένοι αποκαλούν «φυλή από την οποία προήλθαν οι Έλληνες». [Commentary on the Old Testament (Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης), των Κ. Φ. Κέιλ και Φ. Ντέλιτς, 1973, Τόμ. I, Το Πρώτο Βιβλίο του Μωυσή, σ. 163] Ο ποιητής Όμηρος (που έζησε προφανώς τον όγδοο αιώνα π.Χ.) χρησιμοποιεί το όνομα Ιάωνες αναφερόμενος στους αρχαίους Έλληνες, και, αρχίζοντας από την εποχή του Σαργών Β΄ (τον όγδοο αιώνα π.Χ.), αρχίζει να εμφανίζεται σε ασσυριακές επιγραφές το όνομα Ιαυανού.
Με το πέρασμα του χρόνου, το όνομα Ιωνία κατέληξε να προσδιορίζει μόνο την Αττική (την περιοχή γύρω από την Αθήνα), τη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας (που συμπίπτει με τις ακτές των μεταγενέστερων επαρχιών της Λυδίας και της Καρίας) και τα γειτονικά νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Το πέλαγος που βρίσκεται ανάμεσα στη νότια Ελλάδα και στη νότια Ιταλία εξακολουθεί να φέρει το όνομα «Ιόνιο» και αναγνωρίζεται ότι αυτό το όνομα έχει πολύ παλιά προέλευση, πράγμα που υποστηρίζει την άποψη ότι αυτός ο τύπος του ονόματος Ιαυάν εφαρμοζόταν κάποτε στην ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς και στη μεταγενέστερη μικρότερη περιοχή που ονομάστηκε «Ιωνία».
Έπειτα από την αφήγηση της Γένεσης, οι απόγονοι του Ιαυάν αναφέρονται για πρώτη φορά από τον προφήτη Ιωήλ, κατά το τελευταίο περίπου μέρος του ένατου αιώνα π.Χ. Ο προφήτης εκεί καταδικάζει τους Τύριους, τους Σιδώνιους και τους ‘Παλαιστίνιους [Φιλισταίους, ΜΝΚ]’ επειδή πουλούσαν δούλους τους γιους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ «εις του υιούς των Ελλήνων» (κατά γράμμα «στους Ίωνες»). (Ιωήλ 3:4-6) Τον όγδοο αιώνα π.Χ., ο Ησαΐας προλέγει ότι ορισμένοι Ιουδαίοι που θα επιζούσαν από την έκφραση της οργής του Ιεχωβά θα ταξίδευαν σε πολλές χώρες, περιλαμβανομένου και του «Ιαυάν», όπου θα κήρυτταν τη δόξα του Ιεχωβά.—Ησαΐας 66:19.
Στα τέλη του έβδομου ή στις αρχές του έκτου αιώνα π.Χ., αναφέρεται ότι οι «Ιαυάν, Θουβάλ και Μεσέχ [τα τελευταία αυτά μέρη βρίσκονταν προφανώς στην ανατολική Μικρά Ασία ή στα βόρειά της]» προμήθευαν δούλους και χάλκινα αντικείμενα στην Τύρο που ήταν πλούσιο εμπορικό κέντρο. (Ιεζεκιήλ 27:13) Το εδάφιο 19, ΛΧ, της ίδιας προφητείας αναφέρει ξανά τον Ιαυάν, αλλά το γεγονός ότι τα υπόλοιπα μέρη που αναφέρονται σ’ αυτό το κείμενο βρίσκονται στη Συρία, στην Παλαιστίνη και στην Αραβία έχει κάνει μερικούς να πιστεύουν ότι αυτό το όνομα εμφανίζεται εκεί, εξαιτίας κάποιου λάθους στην αντιγραφή. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, αντί να λέει «ο Ιαυάν . . . από την Ουζάλ», αποδίδει τη λέξη Ιαυάν ως «οίνον» κι έτσι λέει: «Και οίνον . . . εξ Ασήλ [Ουζάλ]». Η Revised Standard Version (Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση) λέει: «και κρασί από την Ουζάλ». Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι το όνομα Ιαυάν μπορεί να αναφέρεται σε κάποια ελληνική αποικία που βρισκόταν στην Αραβία ή ότι μπορεί να είναι το όνομα κάποιας αραβικής φυλής ή πόλης.
Στην προφητεία του Δανιήλ, το όνομα «Ιαυάν» συνήθως αποδίδεται από τους μεταφραστές ως «Ελλάδα», εφόσον η ιστορική εκπλήρωση των συγγραμμάτων του Δανιήλ κάνει φανερή αυτή τη σημασία.—Δανιήλ 8:21· 10:20· 11:2.