ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η καθοδήγηση και οι περιορισμοί που επιβάλλονται από την εξουσία στις πράξεις των ατόμων σε κοινότητες, κοινωνίες και κράτη. Επίσης, το άτομο, το σύνολο των ατόμων ή τα συλλογικά όργανα που απαρτίζουν την κυβερνητική εξουσία.

Στο πρωτότυπο κείμενο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών χρησιμοποιούνται διάφοροι τύποι της λέξης ἀρχή οι οποίοι αποδίδονται κατά περίπτωση «αρχές», «κυβερνήσεις», «άρχοντες» και «Κυριαρχίες». (KJ· AT· JB· ΜΝΚ· ΒΑΜ· ΜΠΚ) Η λέξη κυβέρνησις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ερμηνεύεται ορθά ως «καθοδήγηση [ή κατεύθυνση]». Στις Εβραϊκές Γραφές, τόσο η λέξη μεμσαλάχ, «εξουσία» (Ησ 22:21), όσο και η λέξη μισράχ, «εξουσία» ή «αρχοντική διακυβέρνηση» (Ησ 9:6), αποδίδονται από μερικές μεταφράσεις με τον όρο «κυβέρνηση».

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι υπάρχουν αόρατες κυβερνήσεις οι οποίες είναι καλές και εγκαθιδρυμένες από τον Θεό (Εφ 3:10), καθώς και άλλες οι οποίες είναι πονηρές και εγκαθιδρυμένες από τον Σατανά και τους δαίμονες. (Εφ 6:12) Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο παράγοντας τον οποίο χρησιμοποίησε ο Θεός όταν εγκατέστησε αρχικά όλες τις δίκαιες κυβερνήσεις και εξουσίες, αόρατες και ορατές. (Κολ 1:15, 16) Ο Ιεχωβά, ο Πατέρας του, τον έχει καταστήσει κεφαλή κάθε κυβέρνησης (Κολ 2:8-10), και αυτός θα κυβερνάει μέχρις ότου εκμηδενιστεί κάθε αντιτασσόμενη κυβέρνηση, αόρατη και ορατή. (1Κο 15:24) Ο απόστολος Παύλος κατέδειξε ότι επρόκειτο να έρθει ένα σύστημα πραγμάτων στο οποίο θα υπήρχε μια κυβέρνηση υπό την εξουσία του Χριστού.—Εφ 1:19-21.

Οι Κυβερνήσεις του Κόσμου. Η Αγία Γραφή απεικονίζει τις κυβερνήσεις του κόσμου ως «θηρία» και λέει ότι παίρνουν την εξουσία τους από τον Δράκοντα, τον Σατανά τον Διάβολο. Ο Θεός έχει επιτρέψει σε αυτές να παραμείνουν και έχει περιορίσει το φάσμα και τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους, σε αρμονία με το σκοπό του.—Δα κεφ. 7, 8· Απ κεφ. 13, 17· Δα 4:25, 35· Ιωα 19:11· Πρ 17:26· 2Κο 4:3, 4· βλέπε ΘΗΡΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ.

Οι Χριστιανοί και οι Κυβερνήσεις. Ο Ιησούς Χριστός και οι πρώτοι Χριστιανοί δεν αναμείχθηκαν διόλου με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις της εποχής τους. (Ιωα 6:15· 17:16· 18:36· Ιακ 1:27· 4:4) Αναγνώριζαν ότι η ύπαρξη της κοινωνίας προϋποθέτει κάποια μορφή κυβέρνησης και δεν υποκίνησαν ποτέ επανάσταση ούτε παρότρυναν τους πολίτες να δείχνουν ανυπακοή. (Ρω 13:1-7· Τιτ 3:1) Ο Ιησούς έθεσε την κατευθυντήρια αρχή την οποία πρέπει να ακολουθούν οι αληθινοί λάτρεις του Θεού, λέγοντας: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματ 22:21) Χάρη σε αυτή την αρχή μπόρεσαν οι πρώτοι Χριστιανοί (αλλά και οι Χριστιανοί έκτοτε) να διατηρήσουν σωστή ισορροπία όσον αφορά τις σχέσεις με τις δύο εξουσίες: την εξουσία των πολιτικών κυβερνήσεων και την εξουσία του Θεού. Επιπλέον, ο Ιησούς έδειξε ότι η στάση που διακρατούσε ενόσω βρισκόταν στη γη—επομένως η στάση που πρέπει να διακρατούν και οι μαθητές του—δεν ήταν στάση διαμάχης με τις κυβερνήσεις του «Καίσαρα», αλλά απεναντίας στάση συμμόρφωσης με όσες διατάξεις τους δεν συγκρούονταν με το νόμο του Θεού. Ο ίδιος ο Πιλάτος το αναγνώρισε αυτό, όταν είπε: «Εγώ δεν βρίσκω κανένα σφάλμα σε αυτόν». (Ιωα 18:38) Οι απόστολοι ακολούθησαν το παράδειγμα του Ιησού.—Πρ 4:19, 20· 5:29· 24:16· 25:10, 11, 18, 19, 25· 26:31, 32· βλέπε ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ· ΒΑΣΙΛΕΙΑ, ΒΑΣΙΛΕΙΟ.