Ποιος θα Καταφέρη το Αποφασιστικό Πλήγμα;
Η ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού (τηλεκατευθυνόμενου) βλήματος θα εσήμαινε ότι η πίεσις ολίγων κουμπιών θα εξαπέλυε μια αιφνιδιαστική επίθεσι, η οποία, σε τριάντα πέντε λεπτά, θα ερήμωνε μέγα μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πρώτο αυτό πλήγμα θα μπορούσε να είναι και το αποφασιστικό. Αυτό το γεγονός κάνει μερικά άτομα να τονίζουν ότι η Αμερική θα έπρεπε πρώτη να πλήξη. Ιδού τι ανέγραψε γι’ αυτό το ζήτημα το περιοδικό Γιουνάιτετ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ:
«Στον αιώνα των βλημάτων που είναι ακριβώς εμπρός μας, πρέπει μήπως να δεχθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες το πρώτο πλήγμα, που θα μπορούσε να εξαφανίση τις μεγαλύτερες πόλεις της, μέγα μέρος του πληθυσμού της και το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας της, προτού ανταποδώση το πλήγμα σε περίπτωσι πολέμου; Με άλλα λόγια: Μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ν’ ανθέξουν σ’ ένα πυρηνικό ‘Πέρλ Χάρμπορ’; . . . Εμείς στην Αμερική και οι σύμμαχοι μας στο εξωτερικό αντιμετωπίζομε τον κίνδυνο να καταστραφούμε διότι είμεθα απρόθυμοι να καταφέρωμε το πρώτο πλήγμα. Το να δώσωμε εμείς το πρώτο πλήγμα καλείται ‘προληπτικός πόλεμος’, η δε ιδέα αυτή γρήγορα παραμερίζεται ως αδιανόητη. Αλλά τι εγγύησις υπάρχει εναντίον ενός αιφνιδιασμού; . . . Κάτω από όλες τις περιστάσεις, επιθυμητό είναι να επανεκτιμηθή η πραγματική σημασία του ‘πρώτου πλήγματος’ και να ζητηθή μια σιδηρόφρακτη συμφωνία που να περιορίζη ή να εγκαταλείπη τη χρήσι ατομικών βομβών και βλημάτων. Αν δεν επιτευχθή μια τέτοια διεθνής συμφωνία, ο ελεύθερος κόσμος θ’ αναγκασθή να είναι έτοιμος, όχι απλώς για να παρεμποδίση το πρώτο πλήγμα, αλλά για να καταφέρωμε το δικό μας πρώτο πλήγμα τη στιγμή που θα διευκρινισθή ότι η εχθρική κινητοποίησις έφθασε στο επικίνδυνο για μας σημείο.»
Αυτά τα λόγια σαφώς αποκαλύπτουν τον φόβο που παγώνει την καρδιά και ο οποίος εισέδυσε με τον αιώνα του βλήματος. Πρόκειται για ένα φόβο που μπορεί να προξενήση πλήρη παράβλεψι των ηθικών αρχών και του ψυχραίμου συλλογισμού.
Αν η Αμερική επρόκειτο να υιοθετήση αυτή την πολιτική τού να επιτεθή πρώτη, δεν θα ηύξανε αυτό τις παγκόσμιες εντάσεις και τους φόβους; Δεν θα δημιουργούσε αυτό λιγώτερη εμπιστοσύνη μεταξύ Ανατολής και Δύσεως; Δεν θα έκανε αυτό τη μια ή την άλλη πλευρά να πηδήση στα ρουκετοβόλα της με την ελάχιστη ένδειξι υπονοίας, είτε πραγματικής είτε φανταστικής; Δεν θα επέφερε αυτό αμέσως Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τις τρομερές του συνέπειες;
Επί του παρόντος οι Ηνωμένες Πολιτείες τηρούν τη δεδηλωμένη πολιτική του να μη προτίθενται να επιτεθούν πρώτες. Για την προστασία των από απρόκλητη Κομμουνιστική επίθεσι διατηρούν τις δυνάμεις των σε διαρκή επαγρύπνησι με αεροπλάνα στον αέρα που φέρουν υδρογονικές βόμβες. Απ’ αυτή την ετοιμότητα εξαρτάται το να καταφερθή ένα ομαδικό ανταποδοτικό πλήγμα για ν’ αποθαρρυνθούν οι Καμμουνισταί από το να δώσουν αυτοί το πρώτο πλήγμα. Σχετικά με τούτο, ο Στρατηγός Νόρστατ είπε:
«Ένας επιτιθέμενος θα έπρεπε να καταστρέψη ταυτόχρονα χιλιάδες τόπους—κάθε αεροπορική βάσι, κάθε σημείον εκτοξεύσεως πυραύλων—για ν’ αποφύγη την ανταπόδοσι. Καθόσον προχωρούμε και προσθέτομε εκτοξευτάς βλημάτων, θα υπάρξουν αυξημένες χιλιάδες τόπων, τους οποίους ένας επιτιθέμενος θα έπρεπε να καταστρέψη διαμιάς. Κανένας επιτιθέμενος δεν μπορεί να το κάμη αυτό. Είναι αδύνατον. Η ανταποδοτική ικανότης των Δυτικών μας δυνάμεων δεν θα μπορούσε να καταστραφή με ταυτόχρονο αιφνιδιασμό, είτε τώρα είτε στο μέλλον.»
Το πόσον καιρό θα σταθή αυτή η πολιτική ώσπου να υποχωρήση στην περί πρώτης επιθέσεως ιδέα παραμένει άδηλο, αλλ’ είτε σταθή αυτή η πολιτική είτε καταπέση, η περαιτέρω εξέλιξις των βλημάτων θα σημάνη ότι εκείνος που θα πλήξη πρώτος θα καταφέρη πιθανότατα το αποφασιστικό πλήγμα. Και τότε ακόμη, η ανταπόδοσις δεν θα μπορούσε να εμποδισθή. Τα τελικά αποτελέσματα όχι μόνο θα ήσαν κακά για τον επιτιθέμενο, αλλά και θα μπορούσαν να προκαλέσουν επακόλουθα που θα έθεταν σε κίνδυνο ολόκληρο τον κόσμο.
Η πονηρή επιρροή που ωθεί τα έθνη προς τον παράφρονα δρόμον των είναι ο Σατανάς, ο αόρατος άρχων του κόσμου. Σχετικά μ’ αυτόν η Γραφή λέγει: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλ. 12:12) Το έτος 1914 εσήμανε την έναρξι των τελευταίων ημερών της μακράς και φαύλης διακυβερνήσεώς του.
Μόνο με την καταστροφή του κόσμου του Σατανά μπορεί να υπάρξη ειρήνη και ασφάλεια επάνω στη γη. Αποτελεί δεδηλωμένο σκοπό του Ιεχωβά Θεού το να καταστρέψη τον κόσμο του Σατανά στον προσδιωρισμένο του καιρό. «Εγγύς είναι η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη, . . . Ημέρα οργής η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψεως και στενοχωρίας, ημέρα ερημώσεως και αφανισμού, . . . Και θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους, . . . και το αίμα αυτών θέλει διαχυθή ως κόνις, και αι σάρκες αυτών ως κόπρος. Αλλ’ ουδέ το αργύριον αυτών, ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει δυνηθή να λυτρώση αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά· και πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου αυτού· διότι θέλει κάμει συντέλειαν, μάλιστα ταχείαν, επί πάντας τους κατοικούντας την γην.» Κατόπιν σε άλλο μέρος ο Ιεχωβά λέγει ότι θα ‘διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην.’—Σοφον. 1:14, 15, 17, 18, ΑΣ· Αποκάλ. 11:18.
Η ημέρα του Ιεχωβά θα έλθη με τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, οπότε θα εκπληρωθούν τα όσα προελέχθησαν σ’ αυτές τις προφητείες. Αυτό θα τερματίση την κυριαρχία του Σατανά. Επειδή ο καιρός του είναι βραχύς, ο Σατανάς επιζητεί να παρασύρη τα έθνη σε αυτοκαταστροφή. Η επιθυμία του είναι να μην επιζήση κανείς.
Παρά τα όσα προσπαθεί να κάμη ο Σατανάς, δεν θα κατορθώση να καταστήση τη γη ερημωμένη. Πλήθη ανθρώπων, που αγαπούν και υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό, θα ζήσουν για να ιδούν τον κόσμο του Σατανά να τερματίζεται. Θα παραστούν μάρτυρες της εκπληρώσεως της θείας υποσχέσεως ότι «τότε κρίσις θέλει κατασκηνώσει εν τη ερήμω, και δικαιοσύνη θέλει κατοικήσει εν τη καρποφόρω πεδιάδι. Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα. Και ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν, και οικήματα ασφαλή, και ησύχους τόπους ευπορίας.»—Ησ. 32:16-18.
Δεν τίθεται ζήτημα αν η Ανατολή ή η Δύσις θα καταφέρη το πρώτο πλήγμα, αλλ’ είναι βέβαιον ότι ο Ιεχωβά Θεός θα είναι Εκείνος που θα καταφέρη το αποφασιστικό πλήγμα. Το πλήγμα του στον Αρμαγεδδώνα θα εξαλείψη τόσο την Ανατολή όσο και τη Δύσι. Θα θέση μόνιμο τέρμα στις διεθνείς διαφορές και στον φόβο της αιφνιδιαστικής επιθέσεως που παγώνει την καρδιά. Είναι ο μόνος τρόπος να κληρονομήσουν οι πράοι τη γη και να ‘κατατρυφούν εν πολλή ειρήνη.’—Ψαλμ. 37:11.
(Μετάφρασις εκ του περιοδικού The Watchtower της 1/5/58)