Από τις Μακρινές Φιλιππίνες

«Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις Φιλιππίνες έχουν απλή αλλά ισχυρή πίστι. Είναι μια πίστις βασισμένη στην ισχυρή επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά. Λάβετε ως παράδειγμα την πίστι μιας εκατονταετούς ευαγγελιζομένης. Μετά από μια Γραφική ομιλία επλησίασε τον ομιλητή και είπε: “Αδελφέ, έχω ένα πρόβλημα και θέλω να έχω τη συμβουλή σας. Ξέρετε, προσφάτως τα πόδια μου μ’ ενοχλούν και δεν μπορώ πια να πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι. Τώρα, πραγματικά ανησυχώ, διότι υπάρχουν εδώ πολλοί καλής θελήσεως άνθρωποι. Φρονείτε ότι θα ήταν ευπρόσδεκτο στον Ιεχωβά αν καθόμουν απλώς στο παράθυρό μου και καλούσα τους διερχομένους να μπουν μέσα σε μια Γραφική συνομιλία;” Αυτή η αδελφή εγκατέλειψε το δόγμα των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας στην ηλικία των ενενήντα ενός ετών. Υπήρξε μια τακτική ευαγγελιζομένη από τότε. Είναι αξιόλογα άγρυπνη, όπως αποδεικνύεται από το ζωηρό ενδιαφέρον που έχει να μην παραμελή τις διακονικές της ευθύνες. Πόσο πλούσιοι σε νόημα είναι οι λόγοι του Ψαλμού 92:14, όταν εφαρμοσθούν στην αφωσιωμένη αυτή ευαγγελιζομένη!»​—1961 Yearbook of Jehovah’s Witnesses.