Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μπορείτε να μου πήτε γιατί, στο κατά Λουκάν 24:37 έως 43, ο Ιησούς λέγει ότι δεν ήταν ένα πνευματικό πλάσμα που είχε υλοποιηθή και ότι ήταν άνθρωπος και αρκετά πεινασμένος για να φάγη εκεί με τους μαθητάς του; Δεν διδάσκετε εσείς ότι ο Ιησούς εδώ ήταν ένα πνευματικό πλάσμα που υλοποιήθη;​—Κ. Σ., Η.Π.Α.

Τα υπό συζήτησιν εδάφια λέγουν: «Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι, ενόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Και είπε προς αυτούς, Δια τι είσθε τεταραγμένοι; και δια τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; Ιδέτε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ιδέτε· διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζαν, είπε προς αυτούς, Έχετέ τι φαγώσιμον ενταύθα; Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος, και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν.»

Όπως εσημειώθη κατ’ επανάληψιν στις στήλες της Σκοπιάς, υπάρχει αφθονία Γραφικών μαρτυριών που πιστοποιούν ότι, όπως το εκφράζει ο απόστολος Πέτρος, ο Ιησούς «απέθανεν, . . . θανατωθείς μεν σαρκί ζωοποιηθείς δε πνεύματι». Δεν μπορούμε να το διαφύγωμε, αν ο Ιησούς ηγέρθη με το από σάρκα σώμα του, θα έπρεπε ν’ αναληφθή στον ουρανό μ’ αυτό, και «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.» Κανένας ανθρώπινος σαρκικός Ιησούς Χριστός δεν μπορούσε να είναι ‘απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως του Θεού’. Το ανθρώπινο σώμα του ήταν «ο άρτος . . . τον οποίον [έδωσε] . . . υπέρ της ζωής του κόσμου». Το ν’ αναστηθή μ’ αυτό ο Ιησούς θα εσήμαινε ότι είχε λάβει πίσω το δώρο της ζωής και ότι το ανθρώπινο γένος δεν ήταν πια απολυτρωμένο.​—1 Πέτρ. 3:18, Κριτ. Εκδ. Κειμ.· 1 Κορ. 15:50· Εβρ. 1:3· Ιωάν. 6:51.

Τότε πώς πρέπει να εννοήσωμε τα λόγια του Ιησού; Οι μαθηταί του ενόμιζαν, λόγω της αιφνιδίας εμφανίσεώς του στο μέσον των, ότι έβλεπαν φάντασμα, όπως ενόμιζαν το ίδιο όταν ήσαν ταραγμένοι, λόγω μιας τρικυμίας. (Ματθ. 14:26, 27) Ο Ιησούς, αντί να προσπαθήση να τους κάμη να κατανοήσουν κάτι για το οποίο δεν ήσαν ακόμη έτοιμοι, τους διεβεβαίωσε απλώς ότι δεν ήταν «πνεύμα» ή φάντασμα, όπως και δεν ήταν, αλλά ότι ήταν πράγματι αυτός και είχε αληθινά ένα σαρκικό σώμα, στο οποίο είχε δώσει πραγματική υπόστασι για την περίπτωσι. Με άλλα λόγια, ο Ιησούς τους εβεβαίωνε ότι δεν ήταν προϊόν της φαντασίας των, ούτε ήταν κάποιος άλλος, αλλά αληθινά και πραγματικά ο ίδιος ο Ιησούς που είχαν γνωρίσει πριν από τον θάνατό του.

Η απάντησις του Ιησού στους μαθητάς του αργότερα, ως προς την αποκατάστασι της βασιλείας του εκείνο τον καιρό, ακολουθούσε την ίδια γραμμή. (Πράξ. 1:6) Δεν εσταμάτησε για να τους εξηγήση ότι η βασιλεία του θα ήταν ουράνια βασιλεία και ότι αυτοί θα εβασίλευαν μαζί του από τους ουρανούς· αυτοί δεν ήσαν προετοιμασμένοι για μια τέτοια εκπληκτικά νέα πληροφορία. «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.» (Ιωάν. 16:12) Έτσι ο Ιησούς τότε τους είπε απλώς ότι δεν άνηκε σ’ αυτούς να γνωρίζουν τον καιρό της αποκαταστάσεως της βασιλείας στον Ισραήλ· αφήνοντάς τους να διαπιστώσουν αργότερα ότι η βασιλεία δεν επρόκειτο ποτέ να αποκατασταθή στον σαρκικό Ισραήλ, αλλά να δοθή σ’ έναν πνευματικό Ισραήλ. Και το ίδιο συνέβη με τις παρατηρήσεις του Ιησού προς τους μαθητάς του, όπως αναγράφονται στο κατά Λουκάν 24:37-43. Αυτός δεν προσεπάθησε να εξηγήση ότι είχε αναστηθή ως πνευματικό πλάσμα και είχε τώρα υλοποιηθή προς όφελός των, αλλ’ απλώς ενετύπωσε το γεγονός ότι ήταν πραγματικά αυτός, ο Ιησούς που είχαν γνωρίσει όλον τον καιρό που ήσαν μαζί του. Εζήτησε κάτι να φάγη, όχι διότι πεινούσε, αλλ’ απλώς για να τους βοηθήση να σχηματίσουν την εντύπωσι ότι ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο, όχι φανταστικό.

● Πώς μπορούμε να εξηγήσωμε το εδάφιο του Ησαΐα 29:4;​—Π. Μ., Η.Π.Α.

Το Ησαΐας 29:4 λέγει: «Και θέλεις ριφθή κάτω, θέλεις λαλεί από του εδάφους, και η λαλιά σου θέλει είσθαι ταπεινή εκ του χώματος, και η φωνή σου εκ του εδάφους θέλει είσθαι ως του εγγαστριμύθου, και η λαλιά σου θέλει ψιθυρίζει εκ του χώματος.»

Το πρώτο εδάφιο του κεφαλαίου 29 του Ησαΐα δείχνει ότι τα λόγια αυτά απευθύνονται στην Αριήλ, για την οποίαν η υποσημείωσις της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου αναφέρει: «‘Αριήλ’. Σημαίνει, ίσως, ‘η εστία του θυσιαστηρίου του Θεού’· ή, ‘ο λέων του Θεού.’ Προσδιορίζει εδώ την Ιερουσαλήμ.» Επομένως, η προφητεία αυτή εφαρμόζεται στην πνευματική Ιερουσαλήμ καθώς αντιπροσωπεύεται επάνω στη γη από το υπόλοιπο.

Τα λόγια αυτά δείχνουν ότι η επίγεια οργάνωσις του Θεού θα υφίστατο επίθεσι και θα υπεβιβάζετο σε μια πολύ χαμηλή κατάστασι από τους εχθρούς της βασιλείας του Θεού. Ο λαός του Θεού θα συνετρίβετο στη γη, να το πούμε έτσι, στον καιρό της επιθέσεως του Γωγ εναντίον του, έτσι ώστε κάθε του έκφρασις, κάθε του φωνή θα ήρχετο από χαμηλά μέσα στην ταπείνωσί του. Θα ήταν ήχος που ανεβαίνει από το ίδιο το χώμα της γης. Θα ήταν σαν να μιλή ένας εγγαστρίμυθος με τη φωνή ανερχόμενη από το χώμα της γης. Εν τούτοις, τα επόμενα εδάφια δείχνουν ότι ο Θεός θα έστρεφε την προσοχή του στον πιστό του λαό, που φέρθηκε τόσο χαμηλά και θα έκανε θαύματα υπέρ αυτών για να τους ελευθερώση από τη δύναμι του εχθρού, έτσι ώστε οι εχθροί των και καταδυνάσται θα εγίνοντο σαν χώμα και άχυρο που γρήγορα διασκορπίζονται από βίαιη ανεμοθύελλα.