Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η έννοια της εκφράσεως «ο αροτρεύς θέλει φθάσει τον θεριστήν» όπως βρίσκεται στον Αμώς 9:13;​—Ι. Γ., Βρεττανική Ονδούρα.

Το Αμώς 9:13, σύμφωνα με τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου, λέγει: «Ιδού! Έρχονται ημέραι, λέγει ο Ιεχωβά, και ο αροτρεύς θέλει φθάσει τον θεριστήν, και ο ληνοβάτης τον σπείροντα τον σπόρον· και τα όρη θέλουσι σταλάξει γλεύκας, και πάντες οι βουνοί θέλουσι ρέει αγαθά.» Ο αρχαίος Ισραήλ ήταν πρωτίστως μια αγροτική χώρα. Το να φθάση ο αροτρεύς τον θεριστήν θα εσήμαινε έναν τόσο μεγάλο θερισμό που δεν θα είχε όλος ο σίτος συναχθή όταν θα ήρχετο ο καιρός για τη σπορά. Ομοίως το πάτημα των σταφυλών και η σπορά του σπόρου θα συνηντώντο λόγω της άφθονης συγκομιδής σταφυλών.

Η προφητεία αυτή έχει εφαρμογή στους εργάτας του πνευματικού παραδείσου του Ιεχωβά, στον οποίο βρίσκεται η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Προλέγει τη μεγάλη ευημερία που απολαμβάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα σύμφωνα με την προφητική επαγγελία που αναφέρεται στον Μωσαϊκό νόμο στο Λευιτικόν 26:5: «Και το αλώνισμά σας θέλει σας φθάσει μέχρι του τρυγητού, και ο τρυγητός θέλει φθάσει μέχρι του σπορητού· και θέλετε τρώγει τον άρτον σας εις χορτασμόν· και θέλετε κατοικεί ασφαλώς εν τη γη ημών.» Απόδειξι τούτου μπορείτε να δήτε στην ετησία εκθεσι που δημοσιεύεται στη Σκοπιά.

● Παρακαλώ ειπέτε μου πώς να εξηγήσω το 1 Κορινθίους 14:2.​—Ι. Μ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Το υπό συζήτησιν εδάφιο λέγει: «Διότι ο λαλών λώσσαν αγνώριστον, δεν λαλεί προς ανθρώπους, αλλά προς τον Θεόν· διότι ουδείς ακούει αυτόν, αλλά με το πνεύμα αυτού λαλεί μυστήρια.» Το εδάφιο αυτό πρέπει να εννοηθή κάτω από το φως των εδαφίων 13-19 του ιδίου κεφαλαίου, που λέγουν:

«Δια τούτο ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον, ας προσεύχηται δια να γείνη ικανός να διερμηνεύη. Διότι εάν προσεύχωμαι με γλώσσαν αγνώριστον, το πνεύμά μου προσεύχεται, αλλ’ ο νους μου είναι ακαρποφόρητος. Τι πρέπει λοιπόν; Θέλω προσευχηθή με το πνεύμα, θέλω δε προσευχηθή και με τον νουν· θέλω ψάλλει με το πνεύμα, θέλω δε ψάλλει και με τον νουν. Διότι εάν δοξολογήσης με το πνεύμα, εκείνος όστις έχει τάξιν ιδιώτου, πώς θέλει ειπεί το Αμήν εις την ευχαριστίαν σου, μη εξεύρων τι λέγεις; Διότι συ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείται. Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου, ότι λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς· πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω δια του νοός μου, δια να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον.»

Με άλλα λόγια, οποιοσδήποτε μιλεί σε μια γλώσσα μιλεί στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους αν δεν έχη κάποιον να εξηγήση την έννοια της ομιλίας του στους ανθρώπους που ακούουν. Η ομιλία είναι χωρίς σημασία στους ακροατάς που δεν εννοούν την ξένη γλώσσα του αγγέλματος όπως δίδεται από τη θαυματουργική δύναμι του αγίου πνεύματος του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο ο απόστολος Παύλος λέγει, «Ουδείς ακούει», επειδή κανείς δεν εννοεί. Μπορεί να συμβαίνη, επίσης, και ο ίδιος ακόμη εκείνος που μιλεί την ξένη γλώσσα να μην εννοή το άγγελμά του αλλιώς γιατί θα έλεγε ο Παύλος ότι ένας που μιλεί μια γλώσσα πρέπει να προσεύχεται να μπορή να διερμηνεύη; Και αυτός, λοιπόν, ακόμη δεν θα εννοούσε τι ο ίδιος λέγει με το πνεύμα, χωρίς να το διερμηνεύση ένας άλλος γι’ αυτόν.

Χωρίς, λοιπόν, κάποιος να διερμηνεύση ή μεταφράση το άγγελμά του, αυτός θα μιλούσε βέβαια μόνο στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. Γι’ αυτό ακριβώς ο απόστολος Παύλος λέγει ότι αν δεν είναι παρόντες διερμηνείς, τότε εκείνος που μιλεί σε ξένη γλώσσα πρέπει να προσευχηθή για να μπορή, επίσης, να μεταφράζη και έτσι με τη μετάφρασί του να μπορή, επίσης, να μιλή στους ανθρώπους μ’ έναν οικοδομητικό τρόπο και προς αίνον του Θεού.

Πόσο διαφορετικός είναι ο απόστολος Παύλος από τα σύγχρονα δόγματα, που ισχυρίζονται ότι μπορούν να μιλούν γλώσσες! Αυτά δεν ενδιαφέρονται καθόλου να κατανοούν οι ακροαταί των εκείνα που φλυαρούν, αλλ’ απλώς θέλουν να τους εντυπωσιάζουν με την ακατάληπτη ομιλία των. Περαιτέρω, ο Παύλος προείπε ότι «είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει». Και έπαυσαν. Το θαυματουργικό χάρισμα των γλωσσών εχρειάζετο, μαζί με άλλες θαυματουργικές εκδηλώσεις του αγίου πνεύματος, για την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Όταν η Χριστιανική εκκλησία έφθασε στην ωριμότητα, κατήργησε τα του νηπίου.​—1 Κορ. 13:8, 11.

● Με τα ολοένα καταστρεπτικώτερα πολεμικά όπλα και τη μειωμένη ηθικότητα και αγάπη προς τις ηθικές αρχές, ποια ελπίδα υπάρχει για τον άνθρωπο και τη γη; Θα τερματισθή ποτέ η ανομία;

Παρά την άμιλλα στην κατασκευή των φονικωτέρων όπλων της ανθρωπίνης ιστορίας, υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους που αγαπούν δικαιοσύνη, ελπίδα να ζήσουν για πάντα στη γη κάτω από ειρηνικές συνθήκες. Τα όπλα και η ανομία του ανθρώπου δεν καθιστούν αδύνατον έναν τέτοιο νέο κόσμο. Είναι, φυσικά, όπως εδήλωσε ο Ιησούς: «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.» Ο δε Θεός το υπεσχέθη αυτό: «Νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»​—Ματθ. 19:26· 2 Πέτρ. 3:13.

Ένας δίκαιος νέος κόσμος σημαίνει ειρήνη για τη γη, και μια ειρηνική κοινωνία Νέου Κόσμου έχει ήδη σχηματισθή. Και ζουν ήδη σε αρμονία με τη Βιβλική προφητεία: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία.»​—Ησ. 2:4.

Η κοινωνία Νέου Κόσμου δεν φοβάται μήπως η γη καταστραφή από ανθρώπινη αφροσύνη. Έχομε τη Θεία διαβεβαίωσι: «Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» Ούτε τα πυρηνικά όπλα θα καταστήσουν τη γη ακατοίκητη διότι ο Θεός «ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.»​—Ψαλμ. 104:5· Ησ. 45:18.

Ο λόγος του Θεού αναγνωρίζει, εν τούτοις, ότι ο άνθρωπος προβαίνει στο να ερημώση τη γη. Γι’ αυτό ο Ύψιστος Θεός υπεσχέθη ν’ αναλάβη δράσιν ‘να διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην.’ Θα το πράξη αυτό σύντομα στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, που καλείται ‘ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.’ Ο δίκαιος αυτός πόλεμος θα τακτοποιήση το μέγα ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά. Ο Σατανάς, που γνωρίζει ότι λίγος καιρός του μένει, δεν θα διαφύγη. Αυτός, μαζί με τους δαίμονές του, θ’ απομονωθή δέσμιος σε μια άβυσσο φυλακής. Έτσι, ο Αρμαγεδδών θα επιτελέση, ό,τι δεν έκαμε ποτέ ανθρώπινος πόλεμος—θα φθάση στη ριζική αιτία της ανομίας. Θα εκτελεσθούν, επίσης, όλοι όσοι διέπραξαν ανομίες, επειδή οι δυνάμεις του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα έρχονται ‘δια να κάμουν κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξουν πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών.’​—Αποκάλ. 11:18· 16:14· 20:1-3· Ιούδ. 15.

Προτού ο Αρμαγεδδών διανοίξη τον δρόμο για τον νέο κόσμο του Θεού, πρέπει να δοθή μια προειδοποίησις. Η ειρηνική κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά διασαλπίζει αυτή την προειδοποίησι, για να μπορέσουν όλοι όσοι αγαπούν ηθικότητα να φύγουν απ’ τον καταδικασμένο κόσμο του Σατανά και να βρουν προστασία εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά: «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί. Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:34, 11, ΜΝΚ.

● Το κατά Ιωάννην 21:22 αναφέρει: «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν αυτόν θέλω να μένη εωσού έλθω, τι προς σε; συ ακολούθει μοι.» Τι σημαίνει αυτό το εδάφιο;​—Α. Α., Ηνωμένες Πολιτείες.

Σ αυτό το εδάφιο ο Ιησούς μπορεί να ανεφερθή στην έλευσί του σε μικρογραφία το 70 μ.Χ. για την εκτέλεσι θείας εκδικήσεως επάνω στην πόλι της Ιερουσαλήμ, που κατέληξε στην καταστροφή της. Ο Ιωάννης θεωρείται ότι επέζησε αυτού του γεγονότος του 70 μ.Χ. και ότι έζησε ως το τέλος του πρώτου αιώνος, οπότε έγραψε την ιστορική του αφήγησι για τη ζωή του Ιησού και επίσης τις τρεις επιστολές και το βιβλίο της Αποκαλύψεως.

Έπειτα πάλι, ο Ιησούς μπορεί να ανεφέρθη, επίσης, στον απόστολο Ιωάννη με μια προφητική ή εικονική έννοια και μπορεί αυτός να προεσκίασε εδώ το υπόλοιπο του σώματος του Χριστού που παρέμεινε ως τη δευτέρα έλευσι του Κυρίου Ιησού Χριστού αοράτως στο 1914. Ακριβώς αυτό το υπόλοιπο, που επέζησε ως τον σημερινό καιρό, μαρτυρεί την εκπλήρωσι του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γι’ αυτό ακριβώς αναφέρεται ότι το υπόλοιπο τούτο προεσκιάσθη από τον απόστολο Ιωάννη.​—Αποκάλ. 1:10.

● Σε ποιους ακριβώς αναφέρεται το «και καταχθονίων» στο Φιλιππησίους 2:10;​—Ρ. Τ., Η.Π.Α.

Στο Φιλιππησίους 2:10, 11 διαβάζομε: «Δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.» Εκείνοι, στους οποίους αναφέρεται εδώ το «καταχθονίων», είναι εκείνοι που ο Ιησούς είπε ότι βρίσκονται στα μνημεία αναμένοντας την ανάστασι. (Ιωάν. 5:28, 29) Τελικά όλοι αυτοί θα εγερθούν εκ νεκρών και, για να εξακολουθήσουν να ζουν, θα πρέπει ν’ αναγνωρίσουν τον Χριστό ως Κύριον, προς δόξαν Θεού. Μόνο εκείνοι που βρίσκονται στα μνημεία ή στη μνήμη του Θεού θα μπορούσε να λεχθή ότι υπάρχουν έστω και στα καταχθόνια, κοιμισμένοι στον θάνατο. Οι ασεβείς νεκροί, που δεν θ’ αφυπνισθούν, δεν υπάρχουν· έχουν εκλείψει.​—Ψαλμ. 37:10.

Κατάλληλοι εδώ είναι οι λόγοι του Παύλου εις Εφεσίους 1:9, 10, διότι αναφέρονται στο ίδιο πράγμα: «Κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης».