Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Ποια απάντησις μπορεί να δοθή σ’ εκείνους που τονίζουν ότι μερικές χρονολογίες που δίδονται από τους Αιγυπτιολόγους συγκρούονται με τη χρονολογία που δημοσιεύεται στη Σκοπιά;—Κ. Β., Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι οι Αιγυπτιολόγοι έχουν περισσότερη αυτοβεβαίωσι παρά αποδείξεις για τις χρονολογίες που παρέχουν για τις διάφορες Αιγυπτιακές δυναστείες. Αυτό το υποστηρίζει η ακόλουθη περικοπή του βιβλίου Αρχαιολογία της Παλαιστίνης, σελίδες 219, 220, που ανεγράφη από τον Γ. Φ. Αλμπράιτ, τον κυριώτερο Παλαιστινιακό αρχαιολόγο των Ηνωμένων Πολιτειών:
«Λέγεται συχνά ότι η επιστημονική ποιότης της Παλαιστινιακής αρχαιολογίας εχειροτέρευσε σοβαρά από τις θρησκευτικές προκαταλήψεις των λογίων που έκαμαν ανασκαφές στην Αγία Γη. Είναι αληθές ότι μερικοί αρχαιολόγοι ελκύσθηκαν στην Παλαιστίνη από το ενδιαφέρον των για τη Γραφή, και ότι μερικοί απ’ αυτούς είχαν λάβει την προηγούμενη εκπαίδευσί τους κυρίως ως Βιβλικοί λόγιοι. Ο συγγραφεύς εγνώρισε πολλούς τέτοιους λογίους, αλλά δύσκολα θυμάται και μια μόνο περίπτωσι που οι θρησκευτικές των απόψεις επηρέασαν σοβαρά τα συμπεράσματά των. Μερικοί από τους λογίους αυτούς ήσαν ριζοσπαστικοί κριτικοί· άλλοι ακόμη ήσαν πιο συντηρητικοί κριτικοί, . . . άλλοι πάλιν ήσαν εντελώς συντηρητικοί. Αλλά τα αρχαιολογικά των συμπεράσματα ήσαν σχεδόν ομοιομόρφως ανεξάρτητα από τις κριτικές των απόψεις.
»Υπήρξαν ολίγες περιπτώσεις [αλλά] η βία που ησκήθη στη λογία αντικειμενικότητα από μερικούς από αυτούς τους Παλαιστινιακούς ανασκαφείς είναι ελαφρά πράγματι όταν συγκριθή προς τη ζημία της Αιγυπτιολογίας, η οποία προέκυψε από την χονδρικού τύπου ληστεία των Μπελζόνι και Πασαλάκουα, ή από το αεροστεγές μονοπώλιο του τομέως αυτού από την Μαριέττα και την άσπλαγχνη εκμετάλλευσι των βασιλικών τάφων από τον Αμελιώ. Ούτε πρέπει να λησμονούμε ότι μερικοί από τους πρωτίστους επιστημονικούς ανασκαφείς, όπως ο Πετρί και ο Ράισνερ, εκέρδισαν μερικές από τις ωραιότερες δάφνες των στην Παλαιστίνη. Ως παράδειγμα της προσοχής που εξησκήθη από προέχοντας Παλαιστινιακούς αρχαιολόγους είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε ότι ο Πετρί και ο Μπλις, ο Μακ Άλιστερ και ο Βάντζινγκερ, ακολουθούμενοι από όλους τους άλλους, σχεδόν πάντοτε έθεσαν τις χρονολογίες των πολύ χαμηλά, ενώ στην Αίγυπτο οι χρονολογίες ήσαν γενικά τοποθετημένες πάρα πολύ υψηλά. Εδώ έχομε το περίεργο θέαμα μιας αρχαιολογικής χρονολογίας που προοδευτικά υψώνεται στην Παλαιστίνη, ενώ στην Αίγυπτο χρειάσθηκε προοοδευτικά να καταβιβασθή.»
Από τα προηγούμενα ο Χριστιανός μπορεί να αντλήση διάφορα συμπεράσματα. Πρώτο και πιο σπουδαίο απ’ όλα, το γεγονός, ότι η χρονολογία των Αιγυπτιολόγων δεν εναρμονίζεται με τη χρονολογία της Γραφής, δεν αποτελεί αιτία για μέριμνα ή προειδοποίησι κινδύνου· μια τέτοια ασυμφωνία δεν χρειάζεται να ληφθή στα σοβαρά. Δεύτερον, είναι προφανές πώς οι Αιγυπτιολόγοι είναι πιθανόν ότι ήσαν λιγώτερο ευσυνείδητοι από όσο ήσαν οι Παλαιστινιακοί. Εξ άλλου, οι αρχαιολόγοι της Παλαιστίνης ήσαν τόσο υπερβολικά ευσυνείδητοι, ώστε έφθαναν στην αντίθετη άκρη μη προσδιορίζοντας μια αρχαιότερη χρονολογία από ό,τι ήταν απολύτως αναγκαία.
● Είναι κατάλληλο για έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά να διεξαγάγη μια κηδεία για έναν που πεθαίνει ενώ έχει αποκοπή από την επικοινωνία;—Ε. Β., Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια εκκλησία δούλων του Ιεχωβά δεν πρέπει να εκτελέση την επικήδεια υπηρεσία ενός που πεθαίνει ενώ έχει αποκοπή από την επικοινωνία· ούτε πρέπει ένας αφιερωμένος Χριστιανός να υπηρετήση σε τέτοια κηδεία, άσχετα με το γεγονός ότι τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας θα μπορούσαν να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά και σε καλή κατάστασι. Ούτε πρέπει κάποιος από την εκκλησία να παρευρεθή σε τέτοια κηδεία. Ποτέ δεν θέλομε να δώσωμε την εντύπωσι στους έξω ότι ένα αποκεκομμένο από την επικοινωνία άτομο ήταν δεκτό στην εκκλησία ενώ στην αλήθεια και στην πραγματικότητα δεν ήταν δεκτό αλλά είχε αποκοπή απ’ αυτήν.
Ο Δαβίδ εξέφρασε τα ορθά αισθήματα όταν είπε ότι ούτε καν ήθελε να είναι συνταυτισμένος με τέτοια άτομα στον καιρό του θανάτου: «Μη συμπεριλάβης μετά αμαρτωλών την ψυχήν μου, και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου.»—Ψαλμ. 26:9.