Αφήνοντας το Φως σας να Λάμπη στους Συνάδελφους Σας
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ετόνισε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί ως ομάς είναι «το φως του κόσμου.» Ως τοιούτοι πράττουν ατομικώς ό,τι είπε ο Ιησούς ότι θα έπρεπε να πράττουν: «Ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων.» (Ματθ. 5:14, 16) Πολλές είναι οι ευκαιρίες για να γίνη αυτό, ναι, ακόμη και μεταξύ συναδέλφων. Στην Περιφερειακή Συνέλευσι Ηνωμένων Λάτρεων του Βανκούβερ το 1961, ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά αφηγήθη την επόμενη πείρα:
● «Πριν από λίγον καιρό εργαζόμουν μαζί με άλλους 1.200 σ’ ένα κατάστημα που επωλούντο εργαλεία και καλούπια. Αναζητούσα ευκαιρία να δώσω μαρτυρία. Στη διάρκεια του γεύματος άκουσα μια συνομιλία μεταξύ δύο, που συζητούσαν περί θρησκείας, και ιδιαίτερα τα υπέρ και τα κατά μιας ωρισμένης θρησκείας. Απορούσαν ως προς το αν θα έπρεπε να παραδεχθούν την κυρία δοξασία της. Ερώτησα αν θα μπορούσα να λάβω μέρος στη συζήτησι. Εδέχθησαν. Αναζητώντας ένα παράδειγμα για να παρενθέσω την άποψί μου, παρετήρησα τα όργανα ακριβείας για την εκτέλεσι ακριβών καταμετρήσεων, πάνω στο τραπέζι, κι ερώτησα, ‘Γιατί δεν μετράτε αυτή τη θρησκεία γι’ ακρίβεια, να ιδήτε αν είναι γνήσια;’ ‘Να τη μετρήσωμε με τι;’ ήταν η απάντησίς των.’ ‘Με την Αγία Γραφή. Αυτή είναι μια ράβδος μετρήσεως, ακριβώς όπως είναι αυτά τα όργανα που βλέπετε μπροστά σας.’ Ένας απ’ αυτούς είχε ζωηρή επιθυμία για την αλήθεια του Θεού και ήθελε να μετρήση τη θρησκεία με τη Γραφή. Άρχισε να παρακολουθή όλες τις συναθροίσεις, επήγαινε τακτικά στη διακονία του αγρού, κι έδινε μαρτυρία στην οικογένειά του. Η οικογένεια είναι τώρα ένα ενεργόν μέρος της οργανώσεως του Ιεχωβά, κι αυτός είναι ένας διωρισμένος υπηρέτης σ’ αυτήν.»
● Η διαγωγή ενός ατόμου, επίσης, είναι ένα μέρος του φωτοφόρου έργου του Χριστιανού. Ένας κάτοικος της Νέας Υόρκης δεν είχε ακούσει για τους μάρτυρας του Ιεχωβά· κατόπιν μετεκόμισε στο Τέξας, όπου συνειργάσθη με μια ομάδα ξυλουργών, που ήσαν όλοι μάρτυρες του Ιεχωβά. Μεγάλη εντύπωσι του έκαμε η καλή διαγωγή των. Επειδή ενδιεφέρετο να μάθη να είναι οικοδόμος, ένας από τους Μάρτυρας τον ερώτησε: «Γιατί δεν μαθαίνεις να ζης για πάντα, για να μπορής και να οικοδομής για πάντα.» Του άρεσε η μαρτυρία που έλαβε σχετικά με τη βασιλεία του Θεού και την ελπίδα για αιώνια ζωή, και πήγε στο σπίτι του και τ’ αφηγήθηκε όλα στη σύζυγό του. Εν καιρώ άρχισε μια οικιακή Γραφική μελέτη μ’ αυτόν και τη σύζυγό του. Και οι δύο εβαπτίσθησαν στην πρόσφατη Περιφερειακή Συνέλευσι Ηνωμένων Λάτρεων του Χιούστον.
● Στην περιφερειακή Συνέλευσι της Κοπεγχάγης μια μάρτυς του Ιεχωβά αφηγήθη πώς έμαθε την αλήθεια του Θεού στον τόπο της εργασίας της: «Ήμεθα μερικά κορίτσια συνομήλικα, που θέλαμε συχνά να μιλούμε για τα προβλήματα και την πολιτική του κόσμου. Τότε επίστευα ότι τα Ηνωμένα Έθνη ήσαν η μόνη ασφαλής ελπίς ειρήνης. Αλλ’ ένα από τα κορίτσια μού είπε ότι ανέμενε ένα τελείως νέο κόσμο Θείας δημιουργίας, έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζούσαν ειρηνικά για πάντα. Αυτό μου φαινόταν παράδοξο· αλλ’ εν τούτοις έλαβα υπ’ όψιν τα όσα μου είπε. Από καιρό σε καιρό της απηύθυνα ερωτήσεις για την ελπίδα της, στις οποίες μου έδινε λογικές και σαφείς απαντήσεις. Μια μέρα αυτή η Μάρτυς μου έδωσε ένα βιβλιάριο Βάσις για Πίστι σ’ Ένα Νέο Κόσμο, ενθαρρύνοντάς με να το διαβάσω. Το διάβασα. Κατόπιν άρχισε μια οικιακή Γραφική μελέτη μαζί μου· και σήμερα σ’ αυτή τη συνέλευσι βαπτίσθηκα.»
● Στη συνέλευσι των Παρισίων εκείνοι που είχαν συγκεντρωθή έμαθαν, επίσης, τα καλά αποτελέσματα του ν’ αφήνη κανείς το φως του να λάμπη στους συναδέλφους του:
«Στο έτος 1959 ήμουν υπάλληλος σ’ ένα καφενείο. Μια μέρα ένας φίλος μου εζήτησε ν’ αντικαταστήση ένα συνάδελφο στο μαγαζί που εργαζόμουν. Αυτός ο άνθρωπος, τον οποίον είχα γνωρίσει πολύ καλά, άρχισε να μου μιλή περί του Θεού και του σκοπού του να ιδρύση ένα νέο κόσμο. Αυτό με αναστάτωσε, διότι ποτέ δεν είχα μάθει ότι αυτός ο φίλος μου μπορούσε να μιλή για τέτοια πράγματα. Αργότερα ο φίλος αυτός, μαζί με τη σύζυγό του, ήλθαν στο σπίτι μου και συνεζητήσαμε τις θρησκευτικές δοξασίες του “Χριστιανικού κόσμου”. Δέχθηκα ένα βιβλίο, ένα βοήθημα Γραφικής μελέτης. Αργότερα ο φίλος αυτός ξαναήλθε, αυτή τη φορά μ’ έναν άλλο υπάλληλο του καφενείου, που ήταν επίσης Μάρτυς. Είχαμε μια συζητήση για τη σπουδαιότητα της μελέτης της Γραφής με συστηματικό τρόπο.
»Αργότερα, μια σειρά απροόπτων περιστατικών έφερε τον φίλο μου να εργάζεται τακτικά μ’ εμένα ως υπάλληλος του καφενείου. Συχνά συζητούσαμε για την αλήθεια του Θεού, κι εκείνο που με εξέπληττε ιδιαιτέρως ήταν ο τρόπος, με τον οποίον έσπευδε να τελειώση την εργασία του για να μπορή να παρακολουθή συναθροίσεις ή να βγαίνη στο έργον του κηρύγματος. Αυτό μου έκαμε μεγάλη εντύπωσι, διότι στο παρελθόν ενδιεφέρετο κυρίως για τις ευχαριστήσεις της ζωής. Τότε ένα θρησκευτικό δόγμα ανήγγειλε το τέλος του κόσμου στις 14 Ιουλίου 1960. Στην αμηχανία που ήμουν, ανεζήτησα τον φίλο μου Μάρτυρα. Με ικανοποίησε με επεξηγήσεις από την Αγία Γραφή, κι αισθάνθηκα μια ζωηρή επιθυμία να μάθω περισσότερα. Παρακολούθησα μια δημοσία ομιλία κι εδέχθηκα να έχω μια οικιακή Γραφική μελέτη. Το ενδιαφέρον μου αυξήθηκε γοργά, κι η οικογένειά μου κι εγώ παρακολουθήσαμε συναθροίσεις. Επωφελούμενοι αυτής της θαυμαστής εθνικής συνελεύσεως, η σύζυγός μου κι εγώ εσυμβολίσαμε την αφιέρωσί μας στον Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα.»