Ο Κόπος που δεν Είναι Μάταιος
ΕΝΑΣ από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που απεφοίτησε από τη Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ το 1962, υπηρετούσε πριν από λίγα έτη σε μια μικρή εκκλησία του Φόρφαιρ, Αίνγκας, της Σκωτίας. Ομιλεί για την εποχή οπότε η εκκλησία απετελείτο εξ ολοκλήρου από γυναίκες: «Υπήρχαν εννέα γηραιές αδελφές. Η μέση ηλικία αυτών θα επλησίαζε τα εβδομήντα πέντε χρόνια. Αλλ’ η ηλικία δεν αποτελούσε το μόνο μειονέκτημα των αδελφών αυτών· τα έτη, που περνούσαν, είχαν προκαλέσει εξασθένησι της οράσεως και της ακοής των. Ας πάρωμε τη βοηθό υπηρέτου εκκλησίας· ήταν μια γενναία αδελφή που εκτελούσε διάφορα μέρη των συναθροίσεων, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο μεγεθυντικό φακό για να διαβάζη τις σημειώσεις της. Η υπηρεσία Γραφικών μελετών είχε ανατεθή σε μια ζωηρή αδελφή ηλικίας ογδόντα πέντε ετών. Τον περισσότερο καιρό χρησιμοποιούσε ένα ακουστικό κέρας λόγω της βαρηκοΐας της. Όταν την εγνώρισα, είχε ένα από τα πιο συγχρονισμένα ακουστικά βοηθήματα. Συνηθροίζοντο όλες μέσα σε μια μικρή αίθουσα που μπορούσε να χωρέση μόλις είκοσι άτομα και εφωτίζετο με λυχνία πετρελαίου.
»Μολονότι και τα εννέα άτομα της εκκλησίας ήσαν πολύ γνωστά στην κοινότητα, το κήρυγμά τους δεν παρήγαγε τίποτα από απόψεως απτών αποτελεσμάτων. Περιήρχοντο ολοένα τους τομείς, αλλ’ η έκδηλη παραδοξότης των και η ανικανότης παρουσιάσεως της αληθείας μ’ ευγλωττία εφαίνετο να δείχνη ότι ειργάζοντο ματαίως. Ωστόσο ποτέ δεν έπαυαν. Επί πολλά χρόνια εξακολουθούσαν να εργάζωνται και να συναθροίζωνται. Κατόπιν άρχισαν να συμβαίνουν γεγονότα.
»Ένας επιτόπιος έμπορος άρχισε να σκέπτεται γιατί αυτές οι παρήλικες γυναίκες έκαναν επισκέψεις στους κατοίκους χρόνο με τον χρόνο, μολονότι δεν είχαν αποτελέσματα. Για να ικανοποιήση την περιέργεια του, επρομηθεύθη μερικά από τα έντυπα και τα διάβασε. Σε λίγο εταυτίζετο με την εκκλησία, ακούοντας τις αδελφές που κατέβαλλαν αγώνα για να εκτελούν τα διάφορα καθήκοντά των. Άρχισε να ομιλή σε άλλους φίλους του μέσα στην πόλι. Οι άλλοι άρχισαν να ενδιαφέρονται. Ένα από τα πρώτα πράγματα, που έκαμε αυτός ο έμπορος, ήταν ν’ αγοράση ένα από τα καλύτερα οικόπεδα στο κέντρον της πόλεως, και να κτίση μια ωραία, ευρύχωρη Αίθουσα Βασιλείας. Τώρα η εκκλησία εξακολουθεί ν’ αυξάνη.
»Το τελευταίο που άκουσα ήταν ότι η εκκλησία έφθασε τα σαράντα μέλη. Πριν από λίγους μήνες μου εστάλη ένα απόκομμα εφημερίδος, που περιέγραφε την πρώτη συνέλευσι περιοχής που έγινε εκεί. Στην πρώτη σελίδα, ακτινοβολούσε μια φωτογραφία της εντελώς κωφής αδελφής, στην οποία είχε ανατεθή η υπηρεσία Γραφικών μελετών, που είναι τώρα στο ενενηκοστό έτος της ηλικίας της. Πάνω από τη φωτογραφία ήταν η επιγραφή: ‘Αυτή είναι η πιο ευτυχής ημέρα της ζωής μου’. Έτσι ο Ιεχωβά αντήμειψε τη γενναία προσπάθεια των πιστών αυτών αδελφών και την υπηρεσία των κάθε χρόνο. Όπως είπε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή 1 Κορινθίους 15:58: ‘Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω’.»