Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια ηλικία είχε ο Τιμόθεος, όταν ο Παύλος τον συνεβούλευσε, «Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου»; (1 Τιμ. 4:12)​—Κ. Σ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Η γενική εντύπωσις είναι ότι ο Τιμόθεος στον καιρό εκείνο ήταν πάρα πολύ νέος, ίσως μεταξύ 13 και 19 ετών, αλλά δεν έχει έτσι το πράγμα. Ενώ το Γραφικό υπόμνημα δεν εκθέτει την ηλικία του κατ’ εκείνο τον καιρό με τόσο πολλές λέξεις, υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να την προσδιορίσωμε κατά προσέγγισιν.

Σύμφωνα με την καλύτερη πληροφορία που είναι πρόχειρη, ο Παύλος άρχισε το δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι το 49 μ.Χ. περίπου. Στην αρχή του έτους αυτού συνάντησε τον Τιμόθεο, ο οποίος τώρα πια ήταν ώριμος Χριστιανός και όχι απλώς ένα παιδί, καθώς μπορούμε να συμπεράνωμε από την αφήγησι του Λουκά: «Ήτο εκεί μαθητής τις ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός τίνος Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος· όστις είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών. Τούτον ηθέλησεν ο Παύλος να εξέλθη μεθ’ εαυτού· και λαβών αυτόν περιέτεμε, δια τους Ιουδαίους τους όντας εν τοις τόποις εκείνοις· επειδή εγνώριζον πάντες τον πατέρα αυτού ότι ήτο Έλλην.» Είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι, για να τυγχάνη ο Τιμόθεος τοιαύτης υπολήψεως, θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον στο τέλος της νεανικής του ηλικίας, αν όχι στην αμέσως μετά τα είκοσι περίοδο.​—Πράξ. 16:1-3.

Τα λόγια του Παύλου στην 1 Τιμόθεον 4:12, ότι ο Τιμόθεος δεν έπρεπε να επιτρέψη σε οποιονδήποτε να περιφρονήση τη νεότητά του, εγράφησαν δώδεκα έως δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μεταξύ του 61 και 64 μ.Χ. Έπεται, συνεπώς, ότι ο Τιμόθεος πρέπει να ήταν περίπου τριάντα ετών εκείνο τον καιρό. Αλλ’ ακόμη και σ’ αυτή την ηλικία ο Τιμόθεος θα είχε το αίσθημα πώς ήταν σχετικώς νέος συγκρινόμενος με τους πιο ηλικιωμένους άνδρες, που είχε εξουσιοδοτηθή να διορίση ως επισκόπους στις διάφορες εκκλησίες· εκτός απ’ αυτό, ήταν αναμφιβόλως ένας μάλλον συνεσταλμένος νέος άνδρας.​—1 Κορ. 16:10, 11· 1 Τιμ. 1:3· 3:1-15.

Κατά την εποχή εκείνη και στους τόπους εκείνους ήταν σύνηθες να μιλούν για την ηλικία ενός προσώπου σαν να ήταν νέος ή ακόμη και παιδί. Έτσι, μας λέγεται: «Ο όρος παίς (‘αγόρι’) · · · χρησιμοποιείται ενίοτε κατ’ επέκτασιν για μια πιο προχωρημένη περίοδο της ζωής. Ο Ευσέβιος, παραδείγματος χάριν, αποκαλεί τον Ωριγένη παιδί όταν ήταν ένας διδάσκαλος θεολογίας, και ασφαλώς πάνω από τα δεκαοκτώ . . . και ο Κωνσταντίνος μιλεί για τον εαυτό του με τον ίδιο τρόπο, στον καιρό που ξέσπασαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, όταν αυτός ήταν σχεδόν τριάντα.» Έτσι, επίσης, βρίσκομε έναν συγγραφέα που κάνει μνεία των «νεανικών χρόνων» του, που σημαίνει οποιαδήποτε περίοδο από τα δεκαοκτώ μέχρι τα σαράντα χρόνια ηλικίας.​—Εγκυκλοπαιδεία Θρησκευτικών Γνώσεων Σάαφ-Χέρτσογκ, σελ. 1117.

Στις Εβραϊκές Γραφές, επίσης, βρίσκομε τον όρον «παιδίον» να χρησιμοποιήται με μια σχετική έννοια. Παραδείγματος χάριν, ο Ρουβήν αναφέρεται στον Ιωσήφ ως «το παιδίον» αν και ήταν δεκαεπτά ετών. (Γέν. 37:2, 30) Στη Γένεσι 44:20, 22, ο Ιούδας ομιλεί για τον Βενιαμίν, ο οποίος τότε πρέπει να ήταν τριάντα ετών, ως «το παιδίον». Παρόμοια, όταν ο Ιερεμίας είπε, «είμαι παιδίον», θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τέτοιος στη δική του μόνο εκτίμησι. Πράγματι, μπορεί να αμφισβητηθή κατά πόσον ο Ιερεμίας θα είχε επιφορτισθή τη βαριά του αποστολή αν ήταν ένα κατά γράμμα παιδί, ένα μειράκιον στα πολύ νεανικά του χρόνια, πράγμα κάπως απίθανο.​—Ιερεμ. 1:6.

Εν τούτοις, από τα ανωτέρω, δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν χρησιμοποιεί πρόσωπα τρυφερής ηλικίας για να τον υπηρετήσουν. Ο Σαμουήλ ήταν πολύ νέος, όταν υπηρετούσε στη σκηνή και ο άγγελος του Ιεχωβά ενεφανίσθη και του έδωσε το προειδοποιητικό άγγελμα σχετικά με τις κρίσεις του Ιεχωβά επί του λαού του. Κατά τον Ιώσηπον, ο Σαμουήλ ήταν τότε δώδεκα ετών και καλώς μπορεί να υποτεθή αυτό. Γνωρίζομε ότι ο Ιησούς αυτή την ηλικία είχε, όταν κατέπληξε τόσο πολύ τους διδασκάλους στο ναό με τις ερωτήσεις και απαντήσεις του.​—1 Σαμ. 1:24· 3:1-18· Λουκ. 2:42-47.

Μετά παρέλευσιν ετών, στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού, για την ακρίβεια, προς το τέλος της, υπήρχαν παιδιά στο ναό που χαιρετούσαν τον Ιησού, λέγοντας: «Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ»! Όταν οι αρχιερείς και οι γραμματείς ηγανάκτησαν, ο Ιησούς τούς απήντησε: «Ποτέ δεν ανεγνώσατε, “Ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν”;» (Παρεμπιπτόντως, ‘νήπια’ και ‘θηλάζοντα’ χρησιμοποιούνται εδώ με σχετική έννοια.)​—Ματθ. 21:15, 16.

Είναι σαφές ότι, όταν διαβάζωμε τέτοιες εκφράσεις σαν αυτές που χρησιμοποιούνται από τον Παύλο σχετικά με τον Τιμόθεο, πρέπει να λαμβάνωμε υπ’ όψιν τα συμφραζόμενα για να δούμε αν εννοούνται κατά γράμμα, ή αν πρέπει να ληφθούν με σχετική έννοια.

● Πρέπει να εννοήσωμε, από το εδάφιο Γένεσις 8:22, ότι οι εποχές του έτους, όπως τις ξέρομε σήμερα, με τις δριμείες συνθήκες των, θα υπάρχουν στον νέο κόσμο;​—Ε. Ε., Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην καρδιά του ο Ιεχωβά είπε, όπως αναγράφεται στη Γένεσι 8:22: «Εν όσω μένει η γη, σπορά και θερισμός, και ψύχος και καύμα, και θέρος και χειμών, και ημέρα και νυξ, δεν θέλουσι παύσει.» Πριν από λίγα χρόνια, ένας που υπέβαλε ερώτησι για το θέμα αυτό, έθεσε ένα πρόβλημα εν σχέσει με τούτο, λέγοντας:

«Η ερώτησίς μου είναι όπως εκτίθεται στη Γένεσι 8:22. Ενόσω μένει η γη θα υπάρχη χειμώνας. Τώρα ξέρομε ότι η χειμερινή εποχή φέρνει επιδείνωσι. Οι δρόμοι καλύπτονται από χιόνια και πάγους, τα οχήματα ολισθαίνουν, δυστυχήματα προξενούνται, οι άνθρωποι πέφτουν στον ολισθηρό πάγο, τα πόδια τους βρέχονται, κρυολογούν, κι ο χειμώνας βέβαια δεν είναι άνετος, θα το θεωρούσατε αυτό ως μια έννοια διαβιώσεως κάτω από τέλειες συνθήκες; Η ταλαιπωρία αυτή δεν θα ήταν ως να ζη κανείς σ’ έναν παράδεισο. Θα ήταν;»

Τώρα, αυτά τα αισθήματα είναι όλως ευνόητα. Ωστόσο, και σήμερα ακόμη, είναι η χειμερινή εποχή πάντοτε τόσο κακή; Αυτό εξαρτάται από την άποψι του καθενός. Αποτελεί συγκίνησι το να βλέπη κανείς πτώσεις χιονονιφάδων! Σιωπηλά οι λόφοι, τα δένδρα, οι αγροί​—ναι, και οι δρόμοι των πόλεων ακόμη—​προσλαμβάνουν ένα απαλό, λευκό στρώμα από χιόνι. Πραγματικά, χαρά είναι να το βλέπη κανείς! Πολλοί βλέπουν την εποχική ομορφιά ολόγυρα τους, αν κατοικούν σε περιοχές της γης, όπου λαμβάνει χώραν αυτό το θέαμα. Φυσικά, πρέπει κατάλληλα να εφοδιάζουν τ’ αυτοκίνητα τους για να κυλούν κάτω από τέτοιες συνθήκες, ή μπορεί απλώς να προτιμήσουν να μη τα χρησιμοποιούν διόλου, όταν οι δρόμοι είναι γλιστεροί. Εκείνοι, που ντύνονται κατάλληλα, δεν στερούνται ανέσεως, ούτε τα πόδια τους βρέχονται. Η ανθρώπινη ατέλεια παίζει ένα ρόλο σε κάθε καιρό του έτους, κι έτσι, στον πάγο και στο χιόνι, μερικοί μπορεί να πέφτουν ή άλλοι μπορεί να κρυολογούν. Αλλά και σήμερα ακόμη, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, ο χειμώνας, σε χώρες όπου χαρίζει στο έδαφος μια χιονάτη λευκότητα, μπορεί να είναι ένας ωραίος και απολαυστικός καιρός του έτους. Υπάρχουν, φυσικά, πολλοί τόποι στη γη, που δεν έχουν χιόνι και πάγο στη χειμερινή περίοδο, με τις συνθήκες που δημιουργούν αυτά.

Η δήλωσις, που γίνεται στη Γένεσι 8:22, πρέπει, φυσικά, να ληφθή υπ’ όψι σε συνδυασμό με άλλες επαγγελίες όσον αφορά τις τέλειες συνθήκες που πρόκειται να επικρατήσουν κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Εκείνο, που εννοούσε ο Ιεχωβά κατά το εδάφ. Γένεσις 8:22, ήταν ότι η κατάστασις ομοιομόρφου κλίματος, που επικρατούσε σε όλη τη γη πριν από τον Κατακλυσμό, δεν θα υπήρχε πια. Γιατί; Διότι το μεγάλο υδάτινο στέγασμα, λόγω του οποίου υφίστατο αυτή η κατάστασις, είχε πέσει, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να υπάρχουν οι εποχές που περιγράφονται στη Γένεσι 8:22. Εν τούτοις, αφού ο Θεός παρήγαγε αιφνίδιες επαναστατικές μεταβολές στις συνθήκες ζωής επάνω στη γη με τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε, με τις τωρινές ακρότητες θερμότητος και ψύχους, έτσι και στον Αρμαγεδδώνα και με την εγκαινίασι της Μεσσιανικής του βασιλείας, μπορεί να παραγάγη γρήγορες μεταβολές που θα βελτιώσουν οποιεσδήποτε δύσκολες συνθήκες χειμώνος ή δυσάρεστα χαρακτηριστικά άλλων εποχών του έτους.

Μήπως αυτό θα επιτελεσθή με ανασύστασι του υδατίνου στεγάσματος; Θα το θέση ο Δημιουργός και πάλι να αιωρήται στο διάστημα για να παραγάγη μια θερμοκηπική κατάστασι σ’ αυτή τη γη για να επικρατήση και πάλι μια ομοιόμορφη θερμοκρασία ανά την υδρόγειον; Η Γραφή δεν το λέγει αυτό, ο δε σχηματισμός του προκατακλυσμιαίου υδατίνου στεγάσματος αποτελούσε μέρος του δημιουργικού έργου του Θεού σε μια από τις ημέρες των έργων του προτού αρχίση η εβδόμη του μέρα, στην οποία κατέπαυσε τα δημιουργικά αυτά έργα για τη γη. Η μέρα της αναπαύσεώς του περιέχει ακόμη χίλια ή περισσότερα χρόνια. Αρκεί να πούμε ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος ήδη γνωρίζει τι πρόκειται να κάμη, θα χειρισθή τα πράγματα με τέλειο τρόπο. Αυτός θα φέρη τις πιο επιθυμητές και απολαυστικές συνθήκες μέσω του Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Αυτή η αλλαγή, η οποία θα αποτρέψη τις δυσάρεστες εποχικές συνθήκες, θα εναρμονισθή με την παρά Θεού αποκατάστασι του παραδείσου και την αφαίρεσι του θανάτου, των πόνων, των θλίψεων, των ασθενειών και των στεναγμών.​—Αποκάλ. 21:4· Δευτ. 32:4.