Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Μήπως τα Γραφικά εδάφια Ησαΐας 61:1, 2 αποτελούν τη χειροτονία των «άλλων προβάτων»;—Λ. Χ., Η.Π.Α.
Τα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2 (ΜΝΚ) λέγουν: «Πνεύμα Κυρίου του Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζομαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· δια να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας».
Σημειώστε ενταύθα ότι ο προφήτης λέγει ότι εχρίσθη από το πνεύμα του Ιεχωβά. Ο Ιησούς εφήρμοσε αυτή την προφητεία στον εαυτό του, αλλά μόνο αφού εχρίσθη από το άγιο πνεύμα του Θεού στον Ιορδάνη όταν εβαπτίσθη. (Λουκ. 3:21, 22· 4:17-21) Τα μέλη του σώματός του έχουν, επίσης, χρισθή με το πνεύμα του Ιεχωβά στον καιρό της γεννήσεως των από τον Ιεχωβά για να είναι υιοί του Θεού. Γίνονται μέλη του σώματος του Χριστού, του Κεχρισμένου.—2 Κορ. 1:21, 22.
Ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων», που μνημονεύεται και περιγράφεται στο κατά Ιωάννην 10:16 και στην Αποκάλυψι 7:9, δεν είναι κεχρισμένος με το πνεύμα του Ιεχωβά, μολονότι έχει ένα μέτρον του πνεύματός του, και γι’ αυτό τα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2 δεν αποτελούν χειροτονία των να κηρύττουν. Εν τούτοις, αυτοί ορίζονται από τον Ιεχωβά Θεό να είναι διάκονοι του και ασφαλώς αυτοί δεν ορίζονται να κάμουν κάτι διαφορετικό τώρα από ότι το πνευματικό υπόλοιπο είναι κεχρισμένο να πράξη. Θα μπορούσαν, λοιπόν, κατάλληλα να παραθέτουν τα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2 με την έννοια ότι αυτά καθορίζουν το έργον, στο οποίον είναι εντεταλμένοι να μετέχουν ως διωρισμένοι διάκονοι.
Η εντολή του Ιεχωβά Θεού σε όλους εκείνους που αφιερώνονται σ’ αυτόν να κηρύξουν το «ευαγγέλιον της βασιλείας», αποτελεί τους όρους του διορισμού του «πολλού όχλου» των «άλλων προβάτων». (Ματθ. 24:14) Η εντολή του Θεού σχετικά με την ευθύνη τού να κηρύττουν είναι στη Γραφή για να την αναγινώσκουν όλοι, αλλ’ αυτή η εντολή δεν αποτελεί τον διορισμό κανενός, παρά αφού ένας σπουδάση τον λόγον του Θεού, αποκτήση επίγνωσι, αφιερωθή στον Θεό να πράττη το Θείον θέλημα και κατόπιν συμβολίση την αφιέρωσί του με το εν ύδατι βάπτισμα. Έτσι, ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων» έχει τον διορισμό του από τον Θεό δυνάμει της εντολής που δίδεται στους αφιερωμένους Χριστιανούς να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, ο δε Ιεχωβά τους υποστηρίζει, επίσης, με το άγιό του πνεύμα, ακριβώς όπως το πνεύμα του ήταν πάνω στους προ-Χριστιανούς προφήτας και μάρτυράς του.