Προτεσταντικές Απογοητεύσεις

♦ Η τετάρτη συνέλευσις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών έλαβε χώραν στην Ουψάλα της Σουηδίας, τον περασμένο Ιούλιο. Ο λαός ήλπιζε ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών θα έλεγε κάτι ή θα έκαμνε κάτι για την παγκόσμια κατάστασι. Αλλά το Συμβούλιο είναι ένα συμβουλευτικό σώμα χωρίς δικαίωμα να μιλή ή να ενεργή από μέρους των συστατικών του εκκλησιών. Ο Κήρυξ της Γλασκώβης, αναφερόμενος σ’ αυτό το σημείο ανέγραψε: «Το κλειδί της ανανεώσεως και για την Εκκλησία και για τον κόσμο δεν έγκειται τόσο στις νέες διορθώσεις και στρατηγικές όσο στην απόδοσι της Αγίας Γραφής στον λαό ως ένα ανοιχτό βιβλίο. Η βαθειά ρίζα της αδυναμίας και απογοητεύσεως του συγχρόνου Προτεσταντισμού έγκειται στο γεγονός ότι μολονότι η Γραφή είναι η υπάτη αυθεντία κι ο Προτεσταντισμός δεν γνωρίζει άλλη, τα συνήθη μέλη εκκλησιών εγκατέλειψαν τη Γραφή σαν ένα κακό πράγμα. Δεν ελπίζουν πια ν’ ακούσουν τον Θεό να μιλή. Το αφήνουν αυτό στους ειδικούς. Είναι κρίμα που δεν γίνεται στη Σκωτία μια πιο αποφασιστική προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι εκκλησίες γύρω από τον λόγον του Θεού.» Και είναι κρίμα το ότι οι λαϊκοί διακρίνουν αυτή την ανάγκη και όχι οι κληρικοί.