Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε, στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 2:15, ότι η γυναίκα θέλει «σωθή δια της τεκνογονίας»;​—Β. Γ., Χιλή.

Κάτω από θεία έμπνευσι, ο Παύλος συζητούσε την κατάλληλη θέσι και τις δραστηριότητες των γυναικών. Μια ενέργεια αξία λόγου και προστατευτική για τις Χριστιανές συζύγους είναι να φροντίζουν για τα τέκνα των. Ο Παύλος έγραψε: «Θέλει . . . σωθή δια της τεκνογονίας, εάν μένωσιν εις την πίστιν και αγάπην και αγιασμόν μετά σωφροσύνης.»​—1 Τιμ. 2:15.

Η μετάφρασις της Γραφής υπό Ρ. Α. Νοξ αποδίδει αυτό το εδάφιο μ’ ένα τρόπο που αφήνει να εννοηθή ότι η γέννησις τέκνων αυτή καθ’ εαυτήν θα καταλήξη στην αιωνία σωτηρία της γυναικός. Αλλά δεν μπορεί να είναι αυτό το νόημα. Πολλά άλλα εδάφια δείχνουν ότι για ν’ απολαύσουν αιωνία σωτηρία άνδρες και γυναίκες εξίσου οφείλουν να πιστεύσουν στον Κύριον Ιησού, να έχουν ακριβή γνώσι και ν’ ασκούν πίστι.​—Πράξ. 16:30, 31· Ιωάν. 17:3· Ρωμ. 10:10.

Άλλες μεταφράσεις δίνουν την εντύπωσι ότι αυτή είναι μια υπόσχεσις ότι ο Θεός θα διεφύλαττε ζώσες όλες τις γυναίκες που τον υπηρετούν μέσω της πείρας της τεκνογονίας. (Μόφφατ, Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Βίβλος) Εν τούτοις, αυτό δεν συνέβη σε κάθε περίπτωσι έως τότε, και δεν συνέβη ούτε από τότε. (Γεν. 35:16-18) Πιστές και μη πιστές επέζησαν από την τεκνογονία, και πιστές και μη πιστές πέθαναν με τεκνογονία. Έτσι δεν σημαίνει να παραμείνη ένας σώος σ’ όλη την πορεία της τεκνογονίας. Μάλλον, σημαίνει ότι μέσω της γεννήσεως τέκνων και τις φροντίδος για τις ευθύνες, οι οποίες την συνοδεύουν, θα διαφυλαχθούν, με την προϋπόθεσι ότι αυτές θα εκδηλώσουν, επίσης, πίστι, αγάπη και σωφροσύνη.

Όπως ανεφέρθη, ο Παύλος συζητούσε την κατάλληλη κατάστασι διανοίας και τα καθήκοντα των γυναικών. Στην εκκλησία η στάσις των πρέπει να είναι στάσις υποτακτική, με την οποία ν’ αναγνωρίζουν ότι δεν πρέπει να προσπαθούν ν’ ασκούν εξουσία επάνω σε ενηλίκους άρρενας. Για να δώση ένα παράδειγμα των δυσκολιών που μπορούν να προκύψουν όταν μια γυναίκα δεν αναγνωρίζη τη θέσι της, ο απόστολος αναφέρει την περίπτωσι της Εύας. Αυτή προέτρεξε του Αδάμ, απατήθηκε κι έφθασε να γίνη παραβάτις.​—1 Τιμ. 2:11-14.

Αργότερα στην ιδία επιστολή ο Παύλος προειδοποίησε τις Χριστιανές γυναίκες για τις ενέργειές των. Μερικές από τις νεώτερες χήρες ήσαν «αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας· και ουχί μόνον αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη πρέποντα.» Αυτές οι ενέργειες μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάθε είδους στενοχώρια, περιλαμβανομένου και του ν’ αναμιγνύωνται στο να δίνουν συμβουλή και να λαμβάνουν αποφάσεις σε ζητήματα, τα οποία αποτελούν κατάλληλα ευθύνες των συζύγων ή των διωρισμένων υπηρετών στην εκκλησία. Πώς μπορούσαν αυτές οι νεαρές χήρες να προστατευθούν από τέτοιους κινδύνους; Ο Παύλος είπε ότι ένας τρόπος, ήταν «να υπανδρεύωνται, να τεκνοποιώσι, να κυβερνώσιν οίκον.»​—1 Τιμ. 5:11-15.

Επομένως, όταν έγραψε ότι η γυναίκα «θέλει . . . σωθή δια της τεκνογονίας,» εννοούσε ότι έπρεπε να ενασχολήται σε αξία λόγου δράσι. Με το να κυβερνούν ένα οίκο και να δαπανούν τον εαυτό των στην εκπαίδευσι των τέκνων των, το οποίον είναι πολύτιμος ρόλος για τον οποίο οι γυναίκες έχουν θαυμάσιες Θεόδοτες ικανότητες, θα διεφυλάττοντο πιθανών από τις παγίδες, οι οποίες συλλαμβάνουν μη θεοκρατικές γυναίκες. Και αυτά τα καθήκοντα θα συνεπλήρωναν με ωραίο τρόπο τη δράσι των στην υπηρεσία του Θεού, και θα τις βοηθούσαν να «μείνωσιν εις την πίστιν και αγάπην και αγιασμόν.»

Γυναίκες, οι οποίες δεν είναι νυμφευμένες ή δεν έχουν τέκνα, καθώς και Χριστιανοί άνδρες, μπορούν να διδαχθούν από την αρχή αυτής της θεοπνεύστου συμβουλής: Όλοι οφείλομε να είμεθα σ’ επιφυλακή για να βλέπωμε ότι είμεθα απησχολημένοι μ’ ένα ωφέλιμο τρόπο. Ο Λόγος του Θεού συνιστά στον καθένα από μας: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.»​—Εφεσ. 5:15, 16.