Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι εννοεί το εδάφιο Ιωάννης 7:39, όταν λέγη: «Δεν ήτο έτι δεδομένον πνεύμα άγιον»;—Α. Α., Η.Π.Α.

Ουσιαστικώς σημαίνει ότι κανένας από τους μαθητάς του Χριστού δεν είχε ακόμη χρισθή με άγιο πνεύμα και κληθή σε ουράνια ζωή.

Έξη περίπου μήνες πριν από το θάνατό του ο Ιησούς είτε: «Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ, και ας πίνη· όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού.» Κατόπιν το θεόπνευστο υπόμνημα προχωρεί και λέγει: «Τούτο δε είπε περί του πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον πνεύμα άγιον· επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.»—Ιωάν. 7:37-39.

Είναι σαφές ότι ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι η ενεργός δύναμις του Θεού ή το άγιον πνεύμα δεν υπήρχε έως τότε, τον καιρό της εορτής της σκηνοπηγίας το 32 μ.Χ. Αυτός και οι ακροαταί του εγνώριζαν ότι ο Θεός είχε χρησιμοποιήσει πριν από πολύν καιρό το άγιό του πνεύμα. (Γεν. 1:2· 2 Σαμ. 23:2· Πράξ. 28:25) Το πνεύμα του Θεού είχε επαναπαυθή επάνω σε πιστούς δούλους του όπως ο Γοθονιήλ, ο Ιεφθάε και ο Σαμψών. (Κριτ. 3:9, 10· 11:29· 15:14) Αλλά υπήρχε ένας τρόπος, με τον οποίο το πνεύμα δεν είχε ακόμη χρησιμοποιηθή σχετικά με ατελείς ανθρώπους. Κανένας από εκείνους τους πιστούς δούλους δεν είχε κληθή σε ουράνια ζωή μέσω του πνεύματος.

Στη διάρκεια της σκηνοπηγίας, ένας Ιουδαίος ιερεύς κατέβαινε ώς την κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην Ιερουσαλήμ και μετέφερε ένα χρυσό σκεύος νερό στο ναό. Είναι πιθανόν ότι ο Ιησούς είχε υπ’ όψι του αυτή τη συνήθεια όταν είπε ότι κάτι πιο αναψυκτικό και σπουδαίο επρόκειτο να έλθη. Και αυτό το μελλοντικό ‘ζων ύδωρ’ συνεδέετο κάπως με τη λήψι του πνεύματος του Θεού από τους ακολούθους του.

Την προηγουμένη νύκτα του θανάτου του ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι θ’ απέστελλε σ’ αυτούς το άγιο πνεύμα της αληθείας, το οποίο θα τους υπενθύμιζε όσα τους είχε ειπεί. (Ιωάν. 14:16, 17, 26) Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είχαν καθόλου πνεύμα τότε; Όχι, διότι μέσω του πνεύματος μπόρεσαν να εκτελέσουν θαυματουργικές θεραπείες σχετικά με τη διδασκαλία των. (Ματθ. 10:5-8) Και λόγω αυτού του πνεύματος μπορούσαν να κατανοούν πολλά πνευματικά πράγματα που τους εδίδασκε ο Ιησούς. Αλλ’ επειδή δεν είχαν χρισθή ακόμη με το πνεύμα που ανέφερε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 7:39, ένα ολόκληρο τμήμα των διδασκαλιών του εξακολουθούσε να είναι πέραν της κατανοήσεώς των. Παραδείγματος χάριν, δεν είχαν διακρίνει ότι ο Χριστός θα εγείρετο εκ νεκρών σε πνευματική ζωή την τρίτη ημέρα, ή ότι η βασιλεία του θα ήταν στον ουρανό. (Ιωάν. 20:9· Πράξ. 1:6) Αυτό είναι αντιληπτό, εφόσον η ιδέα ότι άνθρωποι επρόκειτο να γίνουν πνευματικά πλάσματα και να ζουν στον ουρανό ήταν ξένη σ’ αυτούς. Όταν αυτοί οι ίδιοι θα εχρίοντο με το πνεύμα και θα τους εδίδετο η ουράνια ελπίδα, τότε θα μπορούσαν να εννοήσουν τη σημασία των όσων είχε ειπεί ο Χριστός γι’ αυτά τα πράγματα.

Ακόμη και όταν ο Ιησούς εμφανίσθηκε στους αποστόλους του μετά την ανάστασί του ‘δεν ήτο πνεύμα’ με την έννοια που εννοείται στο εδάφιο Ιωάννης 7:39. Ο αναστημένος Χριστός τους υπεσχέθη: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες.» (Πράξ. 1:8) Υπήρξαν ήδη μάρτυρες για τον Ιησού ως τον Μεσσία, αλλά δεν είχαν δώσει μαρτυρία σχετικά με το ότι αυτός θα ήταν άρχων στον ουρανό ως πνευματικό πλάσμα μαζί με άλλους πνευματικούς συντρόφους, οι οποίοι ήσαν προηγουμένως άνθρωποι.

Τελικά, την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ο Ιησούς εξέχεε επάνω στους ακολούθους του το άγιο πνεύμα που αυτός, ως ένα ενδοξασμένο πνεύμα, είχε λάβει από τον Ιεχωβά. (Πράξ. 2:4, 33) Αυτή ήταν η πρώτη φορά που σε ατελείς ανθρώπους εδόθη η ελπίδα πνευματικής ζωής στον ουρανό. Έχοντας αυτό το χρίσμα, οι Χριστιανοί μπορούσαν να εννοήσουν τη σημασία των πολλών πραγμάτων που τους είχε ειπεί ο Ιησούς. Επίσης, είχαν ένα έργο να εκτελέσουν.

Αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί επρόκειτο να είναι «μάρτυρες» για τον Ιησού με μια νέα έννοια. Τώρα είχαν το ‘άγιον πνεύμα, το οποίον ήτο ο αρραβών της κληρονομίας των’ στον ουρανό. (Εφεσ. 1:13, 14) Με το κήρυγμά των για την ουράνια βασιλεία, έρρεαν ‘ποταμοί ύδατος ζώντος εκ της κοιλίας αυτών,’ διότι τα ζωοπάροχα ύδατα της αληθείας των οποίων ήσαν κοινωνοί μπορούσαν να οδηγήσουν σε αιώνιο ζωή. Και η βεβαίωσις τούτου δεν ήταν κάτι απομεμακρυσμένο· η κλήσις για ουράνια ζωή ήταν διαθέσιμη αμέσως τότε. Την ίδια εκείνη ημέρα τρεις χιλιάδες ψυχές επωφελήθηκαν απ’ αυτά τα ‘ζώντα ύδατα’, εβαπτίσθησαν κι’ έλαβαν την «δωρεάν του αγίου πνεύματος.»—Πράξ. 2:38-42.

Και ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να χρησιμοποιή αυτούς τους κεχρισμένους Χριστιανούς. Μέσω αυτών επρομήθευσε κατανόησι των σκοπών του, οι οποίοι περιλαμβάνουν την προσδοκία να επιζήσουν από το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος και να ζουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη άνθρωποι αυτής της γενεάς που ασκούν πίστι στον Χριστό. Πόσο αληθινά ήσαν τα λόγια του Ιησού στα εδάφια Ιωάννης 7:38, 39, σχετικά με το χρίσμα του αγίου πνεύματος και τα ‘ζώντα ύδατα’ που θα έρρεαν μέσω Χριστιανών, οι οποίοι εκλήθησαν για ζωή στον ουρανό!