Ενθυμείσθε;

Έχετε διαβάσει προσεκτικά τα πρόσφατα τεύχη της Σκοπιάς; Αν ναι, τότε πρέπει να θυμάστε τα επόμενα σημεία:

● Πώς το «έλεος καυχάται κατά της κρίσεως»;

Κατά το ότι αν ένας πραγματικά σπλαγχνικός Χριστιανός περιέλθη σε κάποια δυσχέρεια λόγω στιγμιαίας παρεκτροπής, το υπόμνημα της σπλαγχνικής του συμπεριφοράς θα ‘νικήση’ την αντίθετη κρίσι με το ότι προμηθεύει ένα δίκαιο λόγο για να εφαρμόζη γενναιόδωρα ο Θεός επάνω σ’ αυτόν τις προμήθειες που είναι τώρα διαθέσιμες μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού.—Σελ. 746, 747.a

● Γιατί οι πρώτοι άνθρωποι δεν είχαν ανάγκη ενός εκτεταμένου κώδικος νόμων που να καθοδηγή κάθε πράξι τους;

Ο Ιεχωβά Θεός είχε φυτεύσει μέσα τους την ικανότητα της συνειδήσεως, και η αποκάλυψις της προσωπικότητός του, των οδών του και των κανόνων του μέσα στα δημιουργικά έργα του προμήθευε αρχές για να τους καθοδηγούν.—Σελ. 749.

● Πώς μπορούμε να κάνωμε έκκλησι στις συνειδήσεις άλλων;

Με το να κάνωμε γνωστές τις αλήθειες του Λόγου του Θεού, και ταυτοχρόνως ν’ αντανακλούμε ειλικρίνεια, εντιμότητα, αγνότητα ελατηρίου, και ανιδιοτελή αγάπη. (2 Κορ. 4:1, 2)—Σελ. 758.

● Γιατί ο πραγματικός Χριστιανός δεν μπορεί να επιδοκιμάζη τα τυχερά παιχνίδια;

Τα τυχερά παιχνίδια είναι μια μορφή ‘αρπαγής’ και οι Γραφές συνδέουν την απληστία και την πλεονεξία με την ειδωλολατρία. (1 Κορ. 6:9, 10· Κολ. 3:5) Τα τυχερά παιχνίδια βρίσκονται σε αντίθεσι με τα διατάγματα της Γραφής το ν’ αγαπά κανείς τον πλησίον του σαν τον εαυτό του και να ενασχολήται σε έντιμη, παραγωγική εργασία για ν’ αποκτήση κέρδος.—Σελ. 17.

● Στο Ζαχαρία 9:12, ποιο είναι, το «οχύρωμα» στο οποίο ενθαρρύνονται να επιστρέψουν οι «δέσμιοι της ελπίδος»;

Η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, η οποία αντιπροσωπευόταν την εποχή του Ζαχαρία από την πόλι της Ιερουσαλήμ, όπου ένα μέλος της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ εκάθητο επί του θρόνου που ωνομάζετο «θρόνος του Ιεχωβά.»—Σελ. 54.

● Όπως συνίσταται, στο Ρωμαίους 15:2, πώς μπορεί κανείς να «αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν» όταν πρόκειται για αμφίεσι;

Η αμφίεσις ενός ανθρώπου πρέπει να είναι ευχάριστη στους θεατάς. Αυτό σημαίνει ν’ αποφεύγη μια απεριποίητη εμφάνισι ή μια εμφάνισι η οποία χωρίς λόγο θα μπορούσε να προσβάλη άλλους, καθώς επίσης και να μη φορή φορέματα που θα μπορή να κάμουν άλλους να αισθάνωνται αμηχανία ή κατωτερότητα λόγω της δικής των εμφανίσεως. Η εκλογή των φορεμάτων ενός ανθρώπου, πρέπει ν’ αντανακλά ενδιαφέρον για τα αισθήματα των άλλων.—Σελ. 90, 1973.

● Γιατί η αφιέρωσις του εαυτού μας στον Θεό μέσω του Χριστού αποτελεί ‘αίτησιν αγαθής συνειδήσεως προς τον Θεόν’;

Αυτό οφείλεται στο ότι όταν μετανοούμε για το αμάρτημά μας, στρεφόμεθα ή μεταστρεφόμεθα και αφιερώνομε τον εαυτό μας στον Θεό, εκείνος μας απαλλάσσει από την καταδίκη της αμαρτίας με το να εφαρμόζη το αίμα της θυσίας του Χριστού που καθαρίζει κι’ έτσι μας χαρίζει μια αγαθή συνείδησι απέναντί Του.—Σελ. 123, 1973.

● Τι εξεικόνιζαν η σκηνή η οποία είχε οικοδομηθή την εποχή του Μωυσέως και οι μετέπειτα ναοί που την αντικατέστησαν;

Εξεικόνιζαν τον μεγάλο πνευματικό ναό του Ιεχωβά ή τη διάρθρωσι των πραγμάτων που έκαμε ο Θεός για εξιλασμό και λατρεία βάσει της θυσίας του Ιησού Χριστού η οποία εξαλείφει την αμαρτία· αυτή η πνευματική οικοδομή ήλθε σε ύπαρξι το 29 μ.Χ.—Σελ. 135, 136, 138, 139, 1973.

● Τι εξεικόνιζαν τα Άγια των Αγίων, τα Άγια, η αυλή των ιερέων, και το θυσιαστήριο της σκηνής και των μετέπειτα ναών του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ;

Τα Άγια των Αγίων εξεικόνιζαν το μέρος εκείνο των ουρανών όπου ο Ιεχωβά έχει την αγία διαμονή του ως ο Θεός στον οποίο πρέπει να προσφερθή η εξιλεωτική θυσία. Τα Άγια εξεικόνιζαν την αποκυημένη από το πνεύμα κατάστασι του Ιησού Χριστού και των 144.000 κεχρισμένων Χριστιανών ενόσω βρίσκονται ακόμη εν σαρκί. Η ιερατική αυλή εξεικόνιζε την δικαία στάσι του Χριστού και των 144.000 πνευματικών υφιερέων όσον αφορά τα σάρκινα σώματά τους. Το θυσιαστήριο εξεικονίζει το θέλημα του Θεού, δηλαδή, την προθυμία του να δεχθή την ανθρώπινη θυσία του Χριστού.—Σελ. 144, 145, 1973.

● Τι παρίστανε η αυλή των Εθνών του ναού που ανοικοδόμησε ο Βασιλεύς Ηρώδης;

Τη δικαία στάσι στην οποία όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει να έλθη για να μπορή να λατρεύη με ευπρόσδεκτο τρόπο τον Θεό.—Σελ. 145, 1973.

● Πώς, όπως ανεφέρθη στο Μιχαίας 4:5, μπορεί ένα άτομο ν’ αποφασίση να ‘περιπατή εν τω ονόματι του Ιεχωβά’;

Το επιτυγχάνει αυτό με το να γίνη ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά Θεού, εκλέγοντας ν’ ακολουθήση μια οδό σε απομίμησι του παραδείγματος που έχει θέσει ο Υιός του Ιησούς Χριστός.—Σελ. 177, 1973.

[Υποσημειώσεις]