«Ουδέν Όπλον Κατασκευασθέν Εναντίον σου Θέλει Ευοδωθή»
ΑΥΤΑ τα λόγια του Ιεχωβά, που αναγράφονται στο εδάφιο Ησαΐας 54:17, έχουν εκπληρωθή επανειλημμένως ανά τους αιώνες. Μάλιστα, η εκπλήρωσίς τους μπορεί να έχη ακόμη και μια διασκεδαστική πλευρά, όπως φαίνεται στην ακόλουθη είδησι από μια Αφρικανική χώρα όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονται:
‘Στην πόλι Κ———, ένας ντόπιος αξιωματούχος έστειλε στρατιώτες να συλλάβουν ένα όμιλο Μαρτύρων για να τους ανακρίνουν. Την επόμενη ημέρα, περίπου 80 Μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες, συγκεντρώθηκαν και φέρθηκαν στην ελεγχόμενη ζώνη. Αφού ανακρίθηκαν, ο υπεύθυνος της ζώνης αποφάσισε να τιμωρήση τους άνδρες πριν τους κλείση στη φυλακή. Τους διέταξε να τρέξουν πέντε γύρους γύρω από ένα πελώριο περιτείχισμα, και διώρισε στρατιώτες να τους συνοδεύσουν, για να είναι βέβαιοι ότι έτρεξαν και δεν ακολούθησαν σύντομους δρόμους. Σκοπός τους ήταν να τους εξαντλήσουν και να εξασθενήσουν την ισορροπία τους και τη λογική τους.
‘Οι τοπικές εξουσίες ξέχασαν ένα πράγμα. Οι συλληφθέντες Μάρτυρες ζούσαν στη ζούγκλα. Παρά το γεγονός ότι μερικοί ήταν προχωρημένοι στα χρόνια, ήταν συνηθισμένοι στο τρέξιμο, επειδή κυνηγούσαν ζώα για την τροφή τους. Έτσι, δεν αποθαρρύνθηκαν με την ιδέα να τρέξουν πέντε γύρους γύρω από την πόλι με τους στρατιώτες. Αυτό ήταν προτιμότερο από το να τους δείρουν. Αντίθετα, οι στρατιώτες ήσαν εκείνοι που δυσαρεστήθηκαν με την ιδέα να τρέξουν για να ελέγχουν τους Μάρτυρες.
‘Στο τέλος του πρώτου γύρου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έτρεχαν με ευκολία. Οι στρατιώτες, όμως, τους ενθάρρυναν να επιβραδύνουν, και να επιταχύνουν μόνο όταν τους έβλεπαν οι αρχές της ζώνης. Οι Μάρτυρες εξήγησαν ότι «υπακούμε στις οδηγίες» και, σιγά-σιγά, οι στρατιώτες έμεναν πίσω. Μετά από λίγο, οι Μάρτυρες έτρεχαν μόνοι τους.
‘Στο δεύτερο γύρο, μερικοί από τους Μάρτυρες άρχισαν να κουράζωνται, αλλά συνέχισαν με πίστι. Τι έκπληξις ήταν όταν ένας ηλικιωμένος αδελφός, περίπου 60 ετών, ξεπέρασε τους υπόλοιπους και βγήκε μπροστά. Ήδη το γεγονός είχε τραβήξει το ενδιαφέρον όλο και περισσότερων θεατών οι οποίοι άρχισαν να φωνάζουν και να επευφημούν, Η όλη υπόθεσις απετέλεσε κωμικό θέατρο καθώς «την αγέλη ωδηγούσε,» ένας ηλικιωμένος και όχι ένας στρατιώτης. Ακόμη και μερικοί από τους υπεύθυνους της ζώνης γελούσαν συνεχώς με το θέαμα.
‘Βλέποντας ότι ακόμη και οι Μάρτυρες απολάμβαναν το «σπορ» και ότι όλοι είχαν τρέξει και κανείς δεν είχε αποπειραθή να δραπετεύση, και ιδιαίτερα ένας ηλικιωμένος είχε ξεπεράσει τους υπόλοιπους, ο υπεύθυνος στη ζώνη τούς λυπήθηκε, σταμάτησε τον αγώνα, και ελευθέρωσε τους Μάρτυρες. Αυτοί έκαναν καλή χρήσι της ευκαιρίας για να δώσουν μαρτυρία στους θεατές. Στη συνέχεια, πήραν τις συζύγους τους και επέστρεψαν στα χωριά τους. Όλες οι μηνύσεις ξεχάστηκαν.’