Ερωτήσεις από Αναγνώστες

■ Αφού ο Ιησούς είπε ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να είναι «εκ του κόσμου», πώς πρέπει να ενεργούμε σχετικά με θέματα της κοινότητας ή με κοινωνικά ενδιαφέροντα, όπως είναι οι συζητήσεις για το περιβάλλον;

Οι Χριστιανοί δεν κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στα προβλήματα της κοινότητας που επηρεάζουν τους ανθρώπους γενικά, ακόμη και σε ζητήματα όπως είναι η μόλυνση ή οι συζητήσεις για το περιβάλλον. Αλλά η έκταση μέχρι την οποία αναμιγνύονται στα πράγματα αυτά, πρέπει να καθορίζεται σε αρμονία με τις Γραφές και την κύρια υποχρέωσή τους στο Θεό.

Ο Ιεχωβά έχει κατάλληλο ενδιαφέρον για τη δημόσια ασφάλεια και την υγεία, όπως μπορούμε να δούμε από τους νόμους του για τον αρχαίο Ισραήλ. Για παράδειγμα, ενθάρρυνε τον περιορισμό των επικίνδυνων οικιακών ζώων, την κάλυψη των ανοιχτών λάκκων και την φροντίδα για τα στηθαία στις οροφές έτσι ώστε να εμποδιστούν οι πτώσεις από ατύχημα και οι κίνδυνοι για τους ανθρώπους που περνούσαν από κάτω. (Έξοδος 21:28-34· Δευτερονόμιο 22:8) Το ενδιαφέρον του για την δημόσια υγεία γίνεται φανερό από τους νόμους για την απομόνωση ορισμένων ασθενών και για τη απόρριψη των περιττωμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να μολύνουν το νερό και να εξαπλώσουν ασθένειες. (Λευιτικό 13:1-59· Δευτερονόμιο 23:9-14) Όσον αφορά τη μόλυνση, και την προστασία του περιβάλλοντος, ο Λόγος του Θεού μάς λέει ότι «θα διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην.»—Αποκάλυψις 11:18.

Πρέπει να παρατηρηθεί, ωστόσο, ότι ο Θεός δεν κατεύθυνε τους δούλους του—Ισραηλίτες ή Χριστιανούς—να προσηλυτίζουν τους άλλους πάνω σ’ αυτά τα θέματα. Δεν είπε στους Ιουδαίους να κάνουν εκστρατεία ανάμεσα στα έθνη που τους περιέβαλαν για βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής ή για καλύτερο υγειονομικό πρόγραμμα ή για οικοδομικούς κανονισμούς. Ούτε υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτοί (ή οι Χριστιανοί αργότερα) έκαναν κάτι τέτοιο όταν έμεναν σε άλλες χώρες. Επιπρόσθετα, ο Θεός είπε ότι ΕΚΕΙΝΟΣ ήταν αυτός που θα ενεργούσε ενάντια σ’ αυτούς που καταστρέφουν τη γη· δεν έδειξε ότι αυτό θα ήταν το κύριο ενδιαφέρον των ‘δούλων του των προφητών και των αγίων και εκείνων που φοβούνται το όνομα του, των μικρών και των μεγάλων’.—Αποκάλυψις 11:18.

Όπως είναι κατανοητό, οι Χριστιανοί σήμερα συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν προς το παρόν να κάνουν τη ζωή καλύτερη γι’ αυτούς και για τους ανθρώπους που ζουν γύρω τους. Δεν κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στις ανθρώπινες ανάγκες· μάλλον, εκτιμούν και καλλιεργούν ‘την ανθρώπινη καλοσύνη’. (Παράβαλε με Πράξεις 28:2, 7-9· Μάρκος 7:24-30.) Αυτό μπορεί να επηρεάσει την πορεία τους όταν προκύπτουν προβλήματα που αφορούν τις βελτιώσεις στην κοινότητα. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι στη γειτονιά μπορεί να ζητήσουν να εκφράσουν την γνώμη τους γύρω από την ανάγκη για περισσότερο φως στο δρόμο ή για πινακίδες, για νέα σχολεία ή για καλύτερο εφοδιασμό με νερό και με υπονόμους. Γενικά δεν θα ήταν κακό να εκφράσει ο Χριστιανός τη γνώμη του γύρω από τέτοιου είδους βελτιώσεις. Ίσως να νόμιζε ότι θα μπορούσε να υπογράψει κάποια αίτηση, ή προσφυγή, για κάτι τέτοιο.

Αλλά οι Χριστιανοί δεν πρέπει να παραβλέπουν το γεγονός ότι τα μεγάλα ζητήματα που επηρεάζουν την κοινότητα συχνά γίνονται πολιτικά ζητήματα. Οι ομάδες αρχίζουν να καταφεύγουν σε πολιτικά μέσα για να γίνουν οι αλλαγές που ειλικρινά πιστεύουν ότι είναι οι καλύτερες. Ή κάποιος πολιτικός (ή υποψήφιος) υιοθετεί το πρόβλημα. Τότε τα άτομα κατευθύνονται σύμφωνα με τις πολιτικές γραμμές ή ευθυγραμμίζονται με ‘τους άρχοντες του αιώνος τούτου, τους φθειρόμενους.’ (1 Κορινθίους 2:6, 8· Αποκάλυψις 19:17, 18) Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο με ένα μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας, θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να μην ανταποκρίνεται πια στην περιγραφή του Ιησού: «Εάν είσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» Ο Χριστός είπε σαφώς για τους πιστούς μαθητές του: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.»—Ιωάννης 15:19· 17:16.

Υπάρχουν μερικά ζητήματα τα οποία μπορεί να μην είναι ακόμη πολιτικά εκεί που ζούμε, ή που οι άνθρωποι στην περιοχή τα επιμελούνται χωρίς να χρησιμοποιούν την πολιτική. Η αναχαίτιση της μολύνσεως, η προστασία του νερού και των ορυκτών πλουτοπαραγωγικών πόρων ή η προστασία των ερήμων περιοχών μπορεί να είναι ζητήματα τέτοιου είδους. Μπορεί να δει κανείς ότι υπάρχει καλό πίσω από τέτοιου είδους εγχειρήματα και να νομίσει ότι και ο Θεός πιστεύει το ίδιο. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε το έργο στο οποίο παράγγειλε ο Ιεχωβά να συγκεντρώνει την προσοχή του ο Χριστιανός: Τη διάδοση των καλών νέων της Βασιλείας, η οποία θα φέρει αιώνιες ευλογίες σε εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλη τη γη. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Αν κάνουμε αυτό το έργο, αυτό θα μας προστατέψει από του να παγιδευτούμε σε προσηλυτιστικές προσπάθειες που έχουν παρασύρει συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους.

Είναι γεγονός ότι εκείνες οι ανθρώπινες προσπάθειες δεν μπορούν να έχουν το ίδιο εκτεταμένα και διαρκή καλά αποτελέσματα όσο η βοήθεια των ανθρώπων ν’ αναπτύξουν την ευσέβεια, η οποία «είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης».(1 Τιμόθεον 4:8) Ναι, ακόμη και από την ωφελιμιστική άποψη, μπορούμε να κάνουμε περισσότερο καλό βοηθώντας τους ανθρώπους να γίνουν γνήσιοι Χριστιανοί. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να αποφύγουν τις συνήθειες που είναι επιβλαβείς για την υγεία τους. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να εφαρμόζουν τις Γραφικές αρχές, έτσι ώστε να γίνουν καλύτερα μέλη στην κοινότητα τους. Ωστόσο, σαν μεγαλύτερη ευλογία, οι προσπάθειές μας θα τους δώσουν τη δυνατότητα να «απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν». (1 Τιμόθεον 6:19) Οι ωφέλειες που λαβαίνουν θα είναι πολύ πιο αξιόπιστες απ’ ό,τι θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν οι προσπάθειες από την κοινωνία ή από την κοινότητα. Και όσο για τους Χριστιανούς, το να φροντίζουμε να μην αποσπόμαστε από το έργο που μας έχει διορίσει ο Θεός θα μας κάνει να δείξουμε υπακοή στον Ιεχωβά ‘στον οποίο κάθε οικογένεια χρωστά το όνομά της’, την υγεία και την προοπτική για το μέλλον.—Εφεσίους 3:15.

■ Τι σημαίνουν τα λόγια του Παύλου στην 1 Κορινθίους 14:36: «Μήπως από σας εξήλθεν ο λόγος του Θεού, ή εις εσάς μόνους κατήντησεν;»

Κατά βάση ο απόστολος Παύλος προσπαθούσε να βοηθήσει τους Κορίνθιους να δουν ότι δε πρέπει να θεσμοθετούν νέους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα στην εκκλησία. Η συμβουλή αυτή ήταν κατάλληλη, όπως μπορούμε να σημειώσουμε από αυτά που έγραψε πριν ο Παύλος.

Στις πρώτες μέρες της Χριστιανοσύνης, ο Θεός παρείχε θαυματουργικά δώρα του πνεύματος, όπως οι προφητείες και οι ομιλίες σε γλώσσες. (1 Κορινθίους 12:4-11) Μερικοί στην Κόρινθο είχαν τα δώρα αυτά, αλλά τα χρησιμοποιούσαν με τρόπο που προκαλούσε αταξία. Για παράδειγμα, μιλούσαν σε γλώσσες όταν δεν ήταν κανείς παρών που είχε το θαυματουργικό χάρισμα της μετάφρασης. Ο Παύλος τους ανέπτυξε το επιχείρημα, «εκείνος όστις έχει τάξιν ιδιώτου πώς θέλει ειπεί το αμήν . . . , μη εξεύρων τι λέγεις;» Οι άπιστοι που θα ήταν παρόντες ίσως ακόμη και να νόμιζαν ότι εκείνοι που μιλούσαν σε άλλες γλώσσες ήταν τρελοί.—1 Κορινθίους 14:13-16, 22, 23.

Επίσης δημιουργούνταν σύγχυση όταν μιλούσαν πολλοί ταυτόχρονα. Ο Παύλος παρότρυνε, «εάν τις λαλεί γλώσσα αγνώριστον, ας κάμωσιν τούτο ανά δύο ή το περισσότερο ανά τρεις και εκ διαδοχής». Παρόμοια, εκείνοι που κινούνταν από το πνεύμα για να προφητέψουν έπρεπε να το κάνουν με μέτρο και «ο εις μετά τον άλλον». Αυτό συμφωνούσε με το ότι ο Θεός είναι Θεός ειρήνης, όχι ακαταστασίας.—1 Κορινθίους 14:27-33.

Φαίνεται ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα επίσης με τις γυναίκες που μιλούσαν στις συναθροίσεις. Αυτό πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από μια απάντηση σε ερώτηση ή αφήγηση μιας πείρας. Προφανώς μερικές γυναίκες προσπαθούσαν να ενεργήσουν σαν δάσκαλοι και λογομαχούσαν με τους αδελφούς στις συναθροίσεις. Αυτό δεν εναρμονιζόταν με την αρχή της ηγεσίας της κεφαλής.—1 Κορινθίους 14:34, 35.

Έτσι ο Παύλος έγραψε: «Μήπως από σας εξήλθεν ο λόγος του Θεού, ή εις εσάς μόνους κατήντησεν;» (1 Κορινθίους 14:36) Ναι, παρότρυνε τους Κορινθίους να θυμούνται ότι η δική τους δεν ήταν η πρώτη εκκλησία και ότι ο «λόγος του Θεού» δεν είχε διακηρυχθεί σε αυτούς μόνο. Ώστε ήταν λανθασμένο να χειρίζονται τα πράγματα με τρόπο ριζικά διαφορετικό από όλες τις άλλες εκκλησίες. Δεν είχαν δικαίωμα να εισάγουν καινοτομίες που ήταν ξένες στη Χριστιανική εκκλησία και αντίθετες στις αρχές σχετικά με την ειρήνη και την ηγεσία της κεφαλής.